Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΛΕΚΡΙΤΙΚΗΣ



Χριστούγεννα και Πάσχα δεν είναι τα μελομακάρονα, τα σκόρδα, οι εκδρομές στην Αράχωβα, το κλέφτικο και το ξεφάντωμα με σι-ντι «Κονιτοπουλαίων» και «Πλανητάρχη». Τα σύμβολα των ημερών είναι ο μικρός Σαντικάι (λογικά τώρα θα ‘χει πάει στρατό, αλλά σάματις ο Καίλας μεγάλωσε ποτέ στη συνείδηση του κοινού;) και ο μεγάλος Γαιτάνος. Και φυσικά όλη η κινηματογραφική βιομηχανία που προωθεί το μήνυμα της αγάπης για το τριήμερο των Χριστουγέννων, μέχρι τελικής αποχαύνωσης, (καθότι είναι και οικογενειακή γιορτή και υπάρχει πάντα ο φόβος συρράξεων), με ταινίες κολοσσούς, τύπου «οχτώ κοτοπουλάκια και γω», «τα σκυλογατάκια, το έλκηθρο και το βρωμόπαιδο», «γκίλι-γκίλι στη Ζαχαροσκονούπολη», «ξοδέψτε, ξοδέψτε ωσαννά εν τοις Υψίστοις». Το Πάσχα παραδοσιακά ανήκει στην Τσινετσιτά, όπως και ο πόνος, που τον ελαφρώνει κάπως ο πιστός με γαρδούμπα, αρνί και λαμπάδα που ‘χει απάνω ολόκληρη την κούρσα του Μπεν Χουρ -γνωστού οδηγού της Φόρμουλα 1 της εποχής...

Η αμηχανία, η άβολη ώρα και το ντεπασέ στυλ, κάνουν μαντράχαλους όπως το δίδυμο Φωτης-Μαρία, και το πολύδυμο Κανάκης και Σια να δείχνουν σαν γονείς που πήραν τα παιχνίδια των παιδιών τους -το τραινάκι, το χαρταετό, τα κουβαδάκια- και με την πρόφαση ότι θα τους μάθουν πώς να τα χρησιμοποιούν, παίζουν μόνοι τους στη θέση των μωρών. Πόσο να κάνει την ανήξερη παιδούλα η Μαρία και να μην προκαλέσει θυμηδία…Το στυλ «μιλάω αυθόρμητα και μπεμπεκίζω», που χρόνια κολάκεψε την τηλεθεάτρια απόφοιτη δημοτικού, υπανδρευθείσα στα δεκάξι που βιδώνεται στην  τηλεόραση τρώγοντας πατατάκια και καπνίζοντας, πολυφορέθηκε, ενώ η υπόγεια ξυνίλα των τηλεαστέρων προδίδει απωθημένα περί του ποιοτικού -που δεν ήρθε… 



«Από πού είσαι; Μπορεί να ‘μαστε και συγγενείς.», είπε η Σοφία (Αλιμπέρτη) στο δημοσιογράφο που έκανε ρεπορτάζ στο ενυδρείο με τους καρχαρίες. «Απ’ την Τήνο» λέει αυτός. «Ε δεν μπορεί! Συγγενείς είμαστε, οπωσδήποτε!» επέμεινε εκείνη. Ευτυχώς, το I.Q. της παρουσιάστριας έσωσε την τιμή των Τηνιακών, διότι παρά την εμμονή της να συγγενέψει με τον νεαρό ρεπόρτερ αποδείχτηκε ότι κατάγονταν από άλλο χωριό ο καθένας, οπότε στο τέλος της συζήτησης έφυγαν, όπως τα ντουέτα των αλλοίθωρων, προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Εμ, κάτι είχε πάρει τ’ αυτί μας για τον Πύργο Ηλείας, αλλά δεν ξέραμε ότι είχαν το ίδιο σπορ κι οι Τηνιακοί.

Η ίδια παρουσιάστρια, τα ψάρια, τα αποκαλούσε, όπως τα μικρά παιδάκια, «αδερφάκια του Νέμο», και όχι όπως οι κυρίες της ηλικίας της «Μπάμπη μια συναγρίδα στα κάρβουνα για μας, και τσιπούρα ελεύθερης βοσκής για τα παιδιά, πιάσε και κρασί κι ένα γύρο ορεκτικά με απ’ όλα».

Σε αφιέρωμα μεσημεριανάδικου στη Ρούλα (Κορομηλά), ήταν συγκούμπαρος στο πάνελ ο Μιχάλης (Μανιάτης). Κατά τη διάρκεια λοιπόν του τηλεφωνήματος λύπης  και ελέους προς την εκπεσούσα βασίλισσα που ριγούσε από μοναξιά στην Κονσιερζερί των τηλεοπτικών αζήτητων, ακούστηκε μια μπάσα φωνή: «Κυγία Κογομηλά, εμένα δεν με καλέσατε ποτέ στην εκπομπή σας, που είχα μεγάλη σκογδοκαϊλα να έγθω». Παγωμάγα, και μετά ακούγεται η Γούλα: «Μα κύριε Μανιάτη, λείπατε. Όσες φορές ήθελα να σας καλέσω εσείς απουσιάζατε.» «Αυτό είναι αλήθεια», επιβεβαίωσε ο κύριος Μανιάτης, «έτσι ακγιβώς είναι.» Προφανώς ήταν κοινή η αγάπη και η επιθυμία να τα πούνε από κοντά -καμμιά μέρα που θα λείπανε και οι δύο.   

(Από τη στήλη "ΠΛάσμα ΤΙΒΙ στο Βήμα, 2008) 



Δεν υπάρχουν σχόλια: