Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

Κριτική παρουσίαση του βιβλίου μου

http://www.captainbook.gr/



Τι μας λέει ο χορός; Τι σχέση μπορεί να έχει με την πραγματικότητα; τη δική μας, τώρα, εδώ.
Να μερικές ερωτήσεις που συνοδεύουν την έκρηξη του χορού, από τις μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού παραστάσεις της δεκαετίας του '80, στην καθημερινή πλέον προσφορά τους στο καταναλωτικό κοινό θεαμάτων της χώρας μας.
Συνήθως οι δημοσιευόμενες στον τύπο συνεντεύξεις προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στο να απαντήσουν σε αυτές τις ερωτήσεις αλλά και να ικανοποιήσουν τις ηδονοβλεπτικές επιθυμίες ενός πολιτισμού με εμμονή στη διασημότητα.
Πολλές φορές, οι συνεντεύξεις είναι σαν εξέδρες απογείωσης θαυμασμού, γι' αυτό το ακατανόητο και άπιαστο, που είναι το ανθρώπινο σώμα, και αρκετών ασήμαντων προσωπικών στιγμών λάιφ στάιλ, με αποτέλεσμα να εξαερώνονται στο διάβασμα των πρώτων φράσεων.
Το βιβλίο με τον τίτλο «Μεγάλοι Χορογράφοι - Συνεντεύξεις» δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία δημόσιου λόγου. Η Νατάσσα Χασιώτη είναι μια αγκιτάτορας, η τακτική της είναι αυτή της εισοδίστριας των παλιών πολιτικών οργανώσεων.
Διείσδυσε στον κόσμο του χορού με ξεκάθαρο στόχο να τον αλλάξει. Οι συνεντεύξεις της ήταν προφανώς άλλο ένα εργαλείο για να παρέμβει στον χορό στην Ελλάδα, μαζί με την διδασκαλία της στην Κρατική Σχολή Χορού ή τις τολμηρές αποφάσεις της ως μέλους των επιτροπών επιχορηγήσεων.
Δημοσιευμένες στο Βήμα, την Αυγή, και τα περιοδικά Tanz, ELLE, Eν Χορώ, Χορός, στην εικοσαετία 1992 - 2012, καταφέρνουν να καλύπτουν ταυτόχρονα δύο χάσματα στην ελληνική βιβλιογραφία: της θεωρίας και της ιστορίας του χορού.
Περιλαμβάνουν δημιουργούς από όλο το πεδίο του χορού ως θεατρικής τέχνης, από τις αναβιώσεις έργων του Νιζίνσκυ, το Νεοκλασικό Μπαλέτο, όλους σχεδόν τους μοντέρνους χορογράφους, παλιότερους όπως η Μάρθα Γκράχαμ και σύγχρονους όπως η Τρίσα Μπράουν, το χοροθέατρο της Πίνα Μπάους και τους επιγόνους της, από τον εννοιολογικό χορό έως το Φλαμένκο, το Μπούτο και τον χορό με άτομα με αναπηρία.
Διαβάζοντάς τες, δεν βλέπουμε μόνο τους χορογράφους και τις ιδιοσυγκρασιακές επιλογές τους αλλά την θεωρητικό που οδηγεί τον διάλογο, χωρίς φανερές βιβλιογραφικές αναφορές, με ανθρώπινο και πρακτικό τρόπο, σε καίρια θέματα, όπως τη θεωρία της πρόσληψης στην τέχνη, τη θέση της γυναίκας, ζητήματα ιστορίας, τις πολιτιστικές διαφορές.
Αντιλαμβανόμαστε αμέσως ότι οι συνεντευξιαζόμενοι αισθάνονται εμπιστοσύνη ότι η Νατάσσα Χασιώτη γνωρίζει το έργο τους, με αποτέλεσμα σε κάποιες από αυτές, αν και σύντομες, να ανοιχτούν, να εκτεθούν, να υπερβούν τα έτοιμα λόγια των δελτίων τύπου. Καταφέρνει ακόμα και να φανεί ο αντιφατικός χαρακτήρας ανάμεσα σε «αυτά που θέλω» και «αυτά που μπορώ». Σε αυτές τις περιπτώσεις οι ομιλίες τους λειτουργούν σαν μαθήματα καλλιτεχνικής σύνεσης.
Σε όλες κατανοούμε την χειρωνακτική πλευρά της τέχνης του δημιουργού μιας χορογραφίας και έτσι ίσως να εξηγήσουμε με λέξεις αυτά που νιώθουμε όταν βλέπουμε τα έργα τους.
Ακόμα και αν δεν γνωρίζετε το έργο των αναφερόμενων χορογράφων, μπορείτε να σβήσετε τα ονόματα και να διαβάσετε το βιβλίο σαν οδηγό χορογραφίας ή πολιτικής θεωρίας του σώματος, μπορείτε να δείτε τις περιγραφές όχι σαν αισθητικές βλέψεις αλλά σαν πραγματοποιημένες οργανώσεις του κόσμου.
Εν τέλει, πρόκειται για ένα βιβλίο αισιόδοξο, και παρ' ότι φαινομενικά στρέφεται στο παρελθόν, στην ουσία μας δείχνει όσα μπορούμε να κάνουμε με το σώμα μας τώρα.
Παρ' ότι τα κείμενα είναι γενναιόδωρα σε γνώση και συναίσθημα για τις περιπέτειες της δημιουργίας, εδώ δεν θα βρείτε κοσμητικά επίθετα.
Αυτό το βιβλίο δεν θα το τοποθετήσετε στην βιβλιοθήκη σας δίπλα σε λευκώματα, αλλά μετά το ράφι με τα βιβλία γυναικείων σπουδών, να! εκεί που τελειώνουν και αρχίζει η ποίηση.
Κωνσταντίνος Μίχος
Χορογράφος

RAIN, RAIN GO AWAY...!








Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΛΕΚΡΙΤΙΚΗΣ



Χριστούγεννα και Πάσχα δεν είναι τα μελομακάρονα, τα σκόρδα, οι εκδρομές στην Αράχωβα, το κλέφτικο και το ξεφάντωμα με σι-ντι «Κονιτοπουλαίων» και «Πλανητάρχη». Τα σύμβολα των ημερών είναι ο μικρός Σαντικάι (λογικά τώρα θα ‘χει πάει στρατό, αλλά σάματις ο Καίλας μεγάλωσε ποτέ στη συνείδηση του κοινού;) και ο μεγάλος Γαιτάνος. Και φυσικά όλη η κινηματογραφική βιομηχανία που προωθεί το μήνυμα της αγάπης για το τριήμερο των Χριστουγέννων, μέχρι τελικής αποχαύνωσης, (καθότι είναι και οικογενειακή γιορτή και υπάρχει πάντα ο φόβος συρράξεων), με ταινίες κολοσσούς, τύπου «οχτώ κοτοπουλάκια και γω», «τα σκυλογατάκια, το έλκηθρο και το βρωμόπαιδο», «γκίλι-γκίλι στη Ζαχαροσκονούπολη», «ξοδέψτε, ξοδέψτε ωσαννά εν τοις Υψίστοις». Το Πάσχα παραδοσιακά ανήκει στην Τσινετσιτά, όπως και ο πόνος, που τον ελαφρώνει κάπως ο πιστός με γαρδούμπα, αρνί και λαμπάδα που ‘χει απάνω ολόκληρη την κούρσα του Μπεν Χουρ -γνωστού οδηγού της Φόρμουλα 1 της εποχής...

Η αμηχανία, η άβολη ώρα και το ντεπασέ στυλ, κάνουν μαντράχαλους όπως το δίδυμο Φωτης-Μαρία, και το πολύδυμο Κανάκης και Σια να δείχνουν σαν γονείς που πήραν τα παιχνίδια των παιδιών τους -το τραινάκι, το χαρταετό, τα κουβαδάκια- και με την πρόφαση ότι θα τους μάθουν πώς να τα χρησιμοποιούν, παίζουν μόνοι τους στη θέση των μωρών. Πόσο να κάνει την ανήξερη παιδούλα η Μαρία και να μην προκαλέσει θυμηδία…Το στυλ «μιλάω αυθόρμητα και μπεμπεκίζω», που χρόνια κολάκεψε την τηλεθεάτρια απόφοιτη δημοτικού, υπανδρευθείσα στα δεκάξι που βιδώνεται στην  τηλεόραση τρώγοντας πατατάκια και καπνίζοντας, πολυφορέθηκε, ενώ η υπόγεια ξυνίλα των τηλεαστέρων προδίδει απωθημένα περί του ποιοτικού -που δεν ήρθε… 



«Από πού είσαι; Μπορεί να ‘μαστε και συγγενείς.», είπε η Σοφία (Αλιμπέρτη) στο δημοσιογράφο που έκανε ρεπορτάζ στο ενυδρείο με τους καρχαρίες. «Απ’ την Τήνο» λέει αυτός. «Ε δεν μπορεί! Συγγενείς είμαστε, οπωσδήποτε!» επέμεινε εκείνη. Ευτυχώς, το I.Q. της παρουσιάστριας έσωσε την τιμή των Τηνιακών, διότι παρά την εμμονή της να συγγενέψει με τον νεαρό ρεπόρτερ αποδείχτηκε ότι κατάγονταν από άλλο χωριό ο καθένας, οπότε στο τέλος της συζήτησης έφυγαν, όπως τα ντουέτα των αλλοίθωρων, προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Εμ, κάτι είχε πάρει τ’ αυτί μας για τον Πύργο Ηλείας, αλλά δεν ξέραμε ότι είχαν το ίδιο σπορ κι οι Τηνιακοί.

Η ίδια παρουσιάστρια, τα ψάρια, τα αποκαλούσε, όπως τα μικρά παιδάκια, «αδερφάκια του Νέμο», και όχι όπως οι κυρίες της ηλικίας της «Μπάμπη μια συναγρίδα στα κάρβουνα για μας, και τσιπούρα ελεύθερης βοσκής για τα παιδιά, πιάσε και κρασί κι ένα γύρο ορεκτικά με απ’ όλα».

Σε αφιέρωμα μεσημεριανάδικου στη Ρούλα (Κορομηλά), ήταν συγκούμπαρος στο πάνελ ο Μιχάλης (Μανιάτης). Κατά τη διάρκεια λοιπόν του τηλεφωνήματος λύπης  και ελέους προς την εκπεσούσα βασίλισσα που ριγούσε από μοναξιά στην Κονσιερζερί των τηλεοπτικών αζήτητων, ακούστηκε μια μπάσα φωνή: «Κυγία Κογομηλά, εμένα δεν με καλέσατε ποτέ στην εκπομπή σας, που είχα μεγάλη σκογδοκαϊλα να έγθω». Παγωμάγα, και μετά ακούγεται η Γούλα: «Μα κύριε Μανιάτη, λείπατε. Όσες φορές ήθελα να σας καλέσω εσείς απουσιάζατε.» «Αυτό είναι αλήθεια», επιβεβαίωσε ο κύριος Μανιάτης, «έτσι ακγιβώς είναι.» Προφανώς ήταν κοινή η αγάπη και η επιθυμία να τα πούνε από κοντά -καμμιά μέρα που θα λείπανε και οι δύο.   

(Από τη στήλη "ΠΛάσμα ΤΙΒΙ στο Βήμα, 2008) 



ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΛΕΚΡΙΤΙΚΗΣ



Δε θέλω να πω για τον άνθρωπο, αλλά άπαξ και φιγουράρισε στο TVweek-end, σκούρα τα πράγματα. Στα μαύρα πανιά το πάνελ για το Γιώργο (Παπαδάκη): πρώτα δείξανε τα χρόνια που πέρασαν. Μετά, με ποιους έκανε παρέα τότε: Τατιάνα με τριχοφυία ζηλευτή, Βίκυ (Χατζηβασιλείου) πριν δώσει κανούργιο νόημα στη γιορτή της Μεταμορφώσεως, και τον «παραγιό» που έκλεψε το αφεντικό κι άνοιξε δικό του κατάστημα, τον Γιώργη (Αυτιά). Κι όλοι είχαν ένα καλό λόγο να πούν: «με το Γιώργο μπορούσες να τσακωθείς, να διαφωνήσεις, να μην ξαναμιληθείς, αλλά πάνω απ’ όλα ήταν στοργικός συνεργάτης.» «Ο Γιώργος κατά βάθος έχει καρδιά μικρού παιδιού- έλα Γιώργο, κλάψε στην κάμερα, έλα αγόρι μου, χαιρέτα τον κόσμο» Όμως το καλύτερο, το φιλοσοφημενότερο, το είπε ο Γιώργης: «Με τον Παπαδάκη…συμφωνούσαμε μαζί, και διαφωνούσαμε μαζί». Γιατί μόνο στις καλές και σπάνιες συνεργασίες συμφωνείς και διαφωνείς μ’ αυτόν που έχεις απέναντί σου. Συχνάκις-πυκνάκις, συμφωνείς και διαφωνείς αλλοιθωρηδόν με άλλους, άσχετους. Όμως ο Αυτιάς κι ο Παπαδάκης, πέρασαν σε άλλες κυβερνοσφαίρες συνεννόησης, κι έκαναν πράξη αυτό που ο απλός λαός το λέει: μαζί μιλάμε και χώρια καταλαβαινόμαστε.

Πώς γίνεται και όσοι αισθάνονται την AGB να τους σφίγγει, πάνε στην ΕΡΤ; Πρώτα ο Τέρενς (Κουίκ), που χουχούλιασε στο σαλονάκι του. Μετά η Σεμίνα (Διγενή) που πήγε τα τραπεζώματα στο κρατικό κανάλι. Κάτι συνάξεις, σαν οικογενειακές Κυριακές, που δέρνεις τα παιδιά γιατί δεν μπορείς να αστράψεις κανά-δυό περιποιημένες στο πεθερικό. Επίσης, οι συνταξιούχοι είναι φθηνότεροι απ’ τους μάχιμους. Αληθεύει αυτό ή μήπως να πάει η AGB και στην Αγία Παρασκευή –βοήθειά μας… 


Ενθουσιάστηκε ο Πασχάλης που η Ελεονώρα του ‘κανε αβάντες, και της έριξε ένα «μπράβο, να σε φιλήσω». Πάγωσε για λίγο το αίμα της παρουσιάστριας, αλλά η κουβέντα συνεχίστηκε. Όμως ο Πασχάλης, παρά την ηλικία και το πολύ πρωινό ξύπνημα, επανέλαβε την πρόταση: «να σε φιλήσω -πάλι!» Είναι σίγουρο ότι  η Ελεονώρα και όσοι παρακολουθούσαν, σκέφτηκαν το ίδιο: «άστο καλύτερα, για να μη μας φάνε τα λεφτά τα DNAτζάδικα…» Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η λατρεία της γυναικούλας του παραμένει αμετάβλητη. Μέχρι που δήλωσε, στην ίδια εκπομπή, ότι «ο Πασχάλης θα πεθάνει μαζί μου». Και δώσ’ του μετά απ’ αυτό να του λένε οι ρεπόρτερ «αυτή είναι η Αλίκη σου». Αμ δεν ξέρει ο άνθρωπος τι λούστηκε τόσα χρόνια;  Γι’ αυτό και η Αλίκη «του» θέλει να τον πάρει μαζί στη νεκρική πυρά…

Είναι γνωστό ότι για να βγει η εφημερία θέλει και τα τυχερά της, σαν τις υπερατλαντικές πτήσεις. Εξ ου και το ιατρικό επάγγελμα έχει να επιδείξει πολλούς γάμους ζωηρών ιατρών μετά των νοσοκόμων τους. Μια πλευρά αυτού του ενδιαφέροντος φαινομένου του ιατρικού κόσμου δίνει η  σειρά Greys anatomy (Αντέννα), όπου όλοι μέσα στις κλινικές έχουν γίνει συγγενείς. Ειδικευμένος δε βγαίνει κανένας άμα δεν πάρει μεζέ ολόκληρη η πτέρυγα.

Μπράβο στο Βασίλη (Δρυμούση) που σε ώρα που τα ανήλικα μασαμπουκώνουνε και κοιτάνε και λίγο τα τηλεοπτικά, διαφημίζει «φωνάρες» όπως η Λίτσα Άπαρτου-Πεπλανημένου, με εσώρουχα και γούνα, να δηλώνει τι την ευχαριστεί σ’ έναν άντρα. Σύμπασα η μαθητιώσα νεολαία (και το ΕΣΡ;) εν συνεχεία θα τη βγάζουν στο μπάνιο...

  (Από τη στήλη "Πλάσμα ΤΙΒΙ" στο Βήμα, 2008)





ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΛΕ-ΚΡΙΤΙΚΗΣ



Είναι να μη θέλει κάποιος να σου κάνει κομπλιμέντο. Έτσι και θελήσει, θα το πει κι ας σε προσβάλλει. Ήτανε μεσημέρι που η Βάσια (Λόη) συνέλαβε την  ιδέα να προλογίσει συνέντευξη της Έλενας (Κατρίτση) με την εκπάγλου θαυμασμού φράση: «τι σπουδαία καριέρα, τι έχει κάνει αυτή η γυναίκα…τέτοια δουλειά θα τη ζήλευε…(παύση για αναζήτηση του υποκειμένου που θα ζήλευε τα έργα και ημέρες της Κατρίτση-ο χρόνος περνάει-η αγωνία κορυφώνεται-ανακουφισμένη η Βάσια που βρήκε αυτό που έψαχνε, συνεχίζει)…άνθρωπος!» Είναι όντως μεγάλος ο άθλος της δημοσιογράφου Έλενας να καταφέρει να τη ζηλέψει το είδος από το οποίο προέρχεται. Ακόμη μεγαλύτερος ο άθλος της παρουσιάστριας, και αξιοθαύμαστο το κουράγιο της να τεθεί εκτός του είδους αυτού και να το παρατηρήσει αντικειμενικά ως τρίτος.

Γιατί άμα ερωτάται καμμιά ψιλοσελέμπριτυ Ελληνίς αν θα (ξανα)παντρευτεί απαντάει «άμα θέλει ο Θεός» -λες και το ‘χει ταμένο; (Το στεφάνι, τι νομίσατε;) Πέραν της υποκρισίας, και του καρφιού προς τον υποψήφιο που δε λέει το «ναι», η φράση είναι και βλάσφημος, διότι ο Θεός είναι πανάγαθος και δεν επιθυμεί το κακό των ανθρώπων. Επομένως, πάσα απόφαση προς συγκλήρωσιν βίου και ζέψιμο αυτών στον ίδιο ζυγό (σα μοσχάρια), βαρύνει εκείνους που πράττουν το απονενοημένο και τους δικηγόρους που αναλαμβάνουν τα προγαμιαία συμβόλαια -καθιστώντας τον προσωρινό αυτό διακανονισμό, τον επονομαζόμενο και γάμο, αξιοπρεπέστερο.

Εντάξει, το ρούχο δεν είχε μανικοκόλληση, δεν είχε γιακά, δεν είχε κάν ύφασμα. Αλλά να της κολλήσουνε τις δυό «ψείρες» (μικρόφωνα) της Φαίης (Σκορδά) στα επίμαχα σημεία του κορσάζ, έδωσε άλλο ύφος στο μπρονζέ, λαδωμένο ντεκολτέ μεσημεριάτικα.  



(Από τη στήλη "Πλάσμα ΤιΒι" στο Βήμα, 2008-2009) 

Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013

A New Book

http://www.captainbook.gr/book/185934/1259428900/megaloi-chorografoi


"Μεγάλοι Χορογράφοι-Συνεντεύξεις": 39 Choreographers talk about their art.

της Νατάσσας Χασιώτη

Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2013

My Book

Στο link μπορείτε να βρείτε πληροφορίες που ίσως σας ενδιαφέρουν: 

https://www.captainbook.gr/book/185934/1259428900/megaloi-chorografoi