Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ

Πίσω από κάγκελα και με προσκλήσεις στην ίδια μας τη χώρα για να δούμε την παρέλαση; Δεν έχει τέλος η αναισχυντία;

Θα την κάνουν μόνοι τους, ιδιωτικά, σαν πριβέ "κονσέρτο" (...) του Ρέμμου, στο τέλος; Όλα στην ξεφτίλα;

Οικειοποιούνται στο όνομα της ταξης οι θεσμικοί εκπρόσωποι μιας δημοκρατικής χώρας, πρακτικές που -σε μια τόσο σημαντική επέτειος όπως του '21- σιγά-σιγά απεκδύουν το λαό ακόμη και από την πρόσβαση στο συμβολικό. Αυτό δεν μπορεί λογικά, παρά να είναι αποτέλεσμα και προετοιμασία για χειρότερη απογύμνωση σε πραγματικό/υλικό επίπεδο.

Ναι, παρά τα γιαουρτώματα, έπρεπε η παρέλαση να παραμείνει ανοιχτή! Είναι αδιανόητα αυταρχικό αυτό που έγινε, και ύπουλο, διότι συνδέει την παρέλαση και την ημέρα με πρακτικές καταστολής. Το '21 με τα Απριλιανά τανκς.

Βεβαίως είναι και οι καιροί αξιολύπητοι...Βιβλία της Ρεπούση, διάλυση των πανεπιστημίων, παιδεία για κλάματα, μαθητές που ντρέπονται να τους δουν με έργα του Αισχύλου στο χέρι.
Άνθρωποι ενήλικες και ουχί αμόρφωτοι, λένε ό,τι τους κ@@@@@σει, σαν την κυρία που μου έλεγε τις προάλλες ότι "και όλοι εκείνοι το '21 δεν μιλούσαν καν Ελληνικά, κανένας δε μιλούσε Ελληνικά". Λέω κυρία μου, ο Ρήγας, ο "Ανώνυμος" της "Ελληνικής Νομαρχίας", ο Κοραής, και τόσοι κάτοικοι του υπόδουλου χώρου δεν τα μιλούσαν; Πώς είπε ο Καραϊσκάκης "θα ερωτήσω τον πούτσον μου;" Επίσης, είναι αξιοθαύμαστη η λογική σας, διότι προϋποθέτει ότι στήθηκαν αμέτρητα σχολεία κατά το '21 και μετά προκειμένου να μάθουν οι αλλοδαποί και τουρίστες του Ελλαδικού χώρου τη γλώσσα που δεν μιλούσαν...! Μαγκιά για νεοσύστατο κράτος αποδιοργανωμένο και αλλόφρον -κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Δεν αντέχω άλλο τα αποτελέσματα της υπάκουης υποταγής σε προπαγάνδα και ηλιθιοποίηση του Ελληνικού πληθυσμού.
Η υποταγή έφερε και τα κάγκελα χθες. Λες και ξαφνικά η διαμαρτυρία -έμπρακτα- είναι αδιανόητη στην ανθρώπινη πρακτική! Αν ήταν και στην αρχαία Αθήνα, υπήρχαν και κάτι ωραία μέτρα πέραν της ντομάτας, που τα λέγανε πρόστιμο (σε τάλαντα όχι αστεία), εξορία, μη σας πω και κώνειο.
Η περιφρουρημένη παρέλαση την ημέρα της σημαντικότερης εθνικής επετείου είναι πράξη προσβλητική, χαμερπής, κοτζαμπάσικη και αδιανόητη για μια δημοκρατία.

Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Είναι αξιοπερίεργο και αξίζει να αφιερώσει κανείς χρόνο να σκεφτεί γιατί ποτέ δεν έγινε μια ενδελεχής έρευνα στις συνθήκες ανάπτυξης και των δρώντων μηχανισμών εντός του πολιτισμού.

Μόνο μισόλογα και παρηγορητικού τύπου λόγια, σαν να λέμε, μην μπλεχτούμε με τους καυγάδες των τρελών. Ας δώσουμε μερικά φράγκα γιατί είναι λιμάρηδες φραγκοφονιάδες οι "καλλιτέχνες", και ας απολαύσουμε τον απόλυτο έλεγχο σε μια κοινότητα που διαβιεί χωρίς όρια και χωρίς κανόνες. Άλλωστε, "ποιός στο καλό μπορεί να βγάλει άκρη με αυτά που λέει ο καθένας "τους" και δηλώνει ως προσόντα; Όλα είναι υποκειμενικά, άστους να βγάλουν τα μάτια τους."

Αυτό δεν είναι αλήθεια! Ο πολιτισμός, εκτός από την ελεύθερη αγορά, έχει και θεσμούς για τους οποίους οι κοτζαμπάσηδες που κυβερνούν έχουν - ή πρέπει να έχουν- άποψη (συνήθως άχρηστη και καταστροφική), και επιπλέον παρεμβαίνουν διά δράσεων ή με την απουσία δράσεων.
Οι εκάστοτε υπουργοί έχουν γνώμη, μισούν συνήθως το υποβαθμισμένο υπουργείο τους, αλλά χαίρονται που πήραν τουλάχιστον αυτό "προίκα" σε μια πολιτική καριέρα της πλάκας, ή ως μπόνους προσωρινής ανακωχής από εσωκομματικές έριδες. Έχουν άποψη λοιπόν νεφελώδη και άσχετη περί του "αρχαίου και του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού", ξέρουν και όσους -και μόνο αυτούς- προμοτάρουν η άθλια τηλεόραση και τα κοσμικά περιοδικά, και μ' αυτούς συν τους καλοπληρωμένους παρατρεχάμενούς τους, επιθυμούν να τοποθετηθούν επί του πολιτισμού. Γι' αυτό έχει αυτά τα χάλια, γι' αυτό είναι κρατικοδίαιτος και τεμπέλης, γι' αυτό πάει κατά διαόλου.

Έλεγχος δεν υπάρχει, οι μελέτες που εκπονούνται είναι αποκύημα της προσωπικής ατζέντας διαφόρων και στοιχίζουν ένα κάρο λεφτά, (πάντοτε για να σωθούν λεφτά πρέπει να ξοδευτούν περισσότερα σ' αυτή τη χώρα, σε μια ληστρική εξ υπαρχής λάθος εξίσωσης,) και όλα αρχίζουν πάντοτε από την αρχή, διότι υποτίθεται ότι κάθε καινούργιος "μηδενίζει το κοντέρ" των λαθών. (ΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!)

Η πραγματικότητα λέει ότι οι διάφοροι που περνούν από το ΥΠΠΟ: α) δεν έχουν ιδέα για το αντικείμενό τους, β) δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να μάθουν τα βασικά παρά μόνο να περάσουν τη θητεία τους όπως οι εκατόνταρχοι στις μακρινές επαρχίες, μέχρι να ξαναγυρίσουν χωρίς φασαρίες στη "Ρώμη" και να συνεχίσουν το εσωκομματικό παιχνίδι από κει που το άφησαν, ενδεχομένως απολαμβάνοντας και κάποιων προνομίων αν κατάφεραν να έχουν μια "ήρεμη" θητεία, γ) περιστοιχίζονται από παρατρεχάμενους που προσλαμβάνονται χωρίς προκήρυξη των θέσεών τους επί τη βάση των γνωριμιών και των υποτιθέμενων γνώσεών τους, δ) όλα τα παραπάνω που αναφέρθηκαν, και άλλα πολλά.

Είναι για λύπηση ο πολιτισμός. Έτσι όπως είναι, θα ήταν πολύ καλύτερα, αν λειτουργούσε σε "ομοσπονδιακό" επίπεδο, και κάθε νομός αναλάμβανε τα της περιοχής του, δίνοντας λογαριασμό σε τακτά χρονικά διαστήματα και με πολλούς ελεγκτικούς μηχανισμούς, στρατηγική, πλαίσιο λειτουργίας. Έτσι θα αναπτυσσόταν ο πολιτισμός ή τουλάχιστον θα είχε μια ευκαιρία, όπως και οι τοπικές κοινωνίες. Βέβαια στην Ελλάδα ζούμε, και μπορεί να βλέπαμε αλλού να είναι δηλωμένοι, αλλού να ζουν και από αλλού να εισπράττουν διάφοροι, αλλά είναι ρίσκο που πρέπει να πάρουμε. Εννοείται δε ότι "ανάπτυξη πολτιισμού" δεν είναι τα ρημαδοκαλοκαιρινά φεστιβάλ, οι αρπαχτές των μπουζουκοαστέρων για να βγάλουν τα σπασμένα της σαιζόν, και η κατασπατάληση πόρων.

©

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

ΑΡΩΜΑ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

Άρωμα γυναίκας, το άλλο μισό του ουρανού και λοιπές παπαρογλίτσες θα ακουστούν σήμερα καλοί μου και αγαπημένοι αναγνώστες.

Ο κάθε σίχαμας που την πέφτει ασύστολα, που πιστεύει ότι πρέπει να του "περνάει" γενικώς, και η κάθε σιχαμένη που έχει καθίσει για επαγγελματικούς λόγους σε όλο το ανώτερο προσωπικό του τόπου εργασίας, όποια μισεί το φύλο της, όλοι αναντάμ παπαντάμ θα τολμήσουν να ευχηθούν χρόνια πολλά και να πουν διάφορα δακρύβρεκτα και ανόητα και ληγμένα και δεκαρολογικά.

Θα πούνε για τα προβλήματα στην εύρεση εργασίας και τις αμοιβές, οι αρσενικοί αισθανόμενοι ανακούφιση που η μανούλα τους τους έκανε μικρομοριακούς και οι θηλυκές με ευγνωμοσύνη που η μανούλα τους τους έμαθε τι εστί ανωτάτη πουτανική και μάλιστα σε επίπεδο διδακτορικής διατριβής.

Πώς θα μπορούσαν να είναι αλλιώς όλοι αυτοί, κι ακόμη περισσότεροι που βλέπουμε στους τόπους εργασίας; Βλέπουμε πώς ανατρέφονται τα παιδιά, και από τι ψυχοπαθητικάρες, ήδη στα πάρκα και τις παιδικές χαρές: τη λύπη και τη λύσσα των μανάδων που έχουν κορίτσια, τον υποτιθέμενο θρίαμβο των άλλων με τα αγόρια. Και φυσικά το αν και πώς εκπαιδεύουν τα παιδιά τους -πράγμα στο οποίο η γράφουσα έχει παρέμβει πλείστες όσες φορές (χεχεχε)...

Βλέπουμε τις οχιές στη δουλειά μας, δεν είναι πάντοτε ο άνδρας ο εχθρός. Μπορεί κάλλιστα να είναι το γέρικο μ*..ί που μας χαμογελάει απ' το διπλανό γραφείο, και μας κλέβει το άρθρο και το δημοσιεύει αλλού ως δικό του, και μετά αυτό εξαφανίζεται από συρτάρια και κομπιούτερ ωσάν να μην υπήρξε ποτέ. Μπορεί να είναι το αγράμματο και άνευ ΑΛΗΘΙΝΩΝ (γιατί κι εγώ είμαι ο Πάπας σε περίπτωση που δεν το γνωρίζατε) προσόντων τσόλι που ανέλαβε θεσμικό ρόλο και καλοτρώει εις βάρος όλων μας απ' τον κρατικό κορβανά με την παρέα των υπόλοιπων παρασίτων που έφερε μαζί -φυσικά. Μπορεί να είναι η δαρμένη, παρατημένη, κακογ**..νη που θεωρεί ότι η άτιμος κενωνία ένεκα η αδικία της δίνει το δικαίωμα στη βία με όποια μορφή κι αν προκύψει. Μπορεί να είναι η μαντηλοφορεμένη που κυκλοφορεί στους 40 υπό σκιάν πίσω απ' τον τσικλεβένταρο μπαμπουλωμένη στα μαύρα μέχρι τ' αυτιά. Μπορεί να είναι οποιαδήποτε "όμοιά" μας (καλά αυτό δνε υπάρχει, χάριν ρητορείας και μόνο ποιητική αδεία χρησιμοποιείται εδώ) που εκμεταλλεύεται τα αλληλέγγυα φεμινιστικά μας αισθήματα. Μπορεί να είναι η παρανοϊκή και κακάσχημη δήθεν "Μπάρμπυ"/Baby Jane με τα όνειρα και τις φιλοδοξίες της μάνας καρφωμένες στο εγγράμματο ή μη σκατοκέφαλό της. Μπορεί να είναι η γυναίκα που γερνάει και μισεί όσες είναι νεότερες. Μπορεί να είναι η κομπλεξική που μισεί όσες είναι καλύτερες, αλλά έχει διά συκοφαντίας και μ*...ίου τον τρόπο να προσπαθήσει να αποδείξει το αντίθετο.

Εν ολίγοις, δε χρειάζονται γιορτές και εμποροπανηγύρεις, γιατί δεν είναι κανένας άγιος που γιοτάζει, είναι άνθρωποι με όλες τις αδυναμίες και τη βία.
Επίσης το χρύσωμα του χαπιού της ανισότητας δεν λύνει τα προβλήματα.
Ούτε οι εορτασμοί κατάφεραν κάτι όλα αυτά τα χρόνια -που ειρήσθω εν παρόδω, γράφω ενάντια σ' αυτή την κωλογιορτή, όπως έγραφα ενάντια στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Μαζεύουν οι κομματικές οργανώσεις τα προβατάκια τα θηλυκά μαζικά για την ψήφο, το έκαναν παλιότερα τουλάχιστον, και τους λένε όσα θέλουν ν' ακούσουν. Και ξέρουν όλες από κάτω, όπως ήξερε μέσα στα σκοτάδια της η Φραγκογιαννού, ότι αν δεν έχεις μπάρμπα στην Κορώνη κι ενδεχομένως αν δεν του καθίσεις κιόλας, διορισμό τα άχρηστα που ενίοτε χωρίς να θέλει (και δεν το λέω ως δράμα και δικαιολογία τους, καθόλου!!!) έφεραν στον κόσμο δεν θα δουν. Να πατήσεις επί πτωμάτων είναι το μόττο του άλλου μισού του ουρανού (γκλιαχ) ενδεχομένως μετά λόγου γνώσεως.

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

Η ΕΠΟΧΗ ΤΗς ΑΜΟΙΒΑΔΑΣ

Είναι αδερφάκι μου βαριά τα βράδια έτσι κι είσαι στην ανάρρωση απ' τη γριπόνγκα, κι έχεις το φόβο μην ξανακολλήσεις, και δεν πλησιάζεις άνθρωπο, "παρακαλώ μην πλησιάζετε, με συγχωρείτε δεν ήμουν πάντα έστι αντικοινωνική, χειρότερη ήμουν, αλλά έγινα καλύτερος άνθρωπος μετά από πέντε κουτιά αντιβιοτικά που με κάνανε και κούκλα, και γι' αυτό μείνετε μακριά, μη σας σφυρίξω τίποτα γαλλικά για τις θειάδες σας", και λες ας κάνω ένα σιχαμένο ζάπινγκ, θα κατρακυλίσω Άγιε μου Πατάπιε στην αμαρτία, αλλά δε γίνεται αλλιώς, μέχρι να πάρω θάρρος και ρυθμό, έτσι κλεισμένη που είμαι, κάτι πρέπει να κάνω να το γλεντήσω κι εγώ.
Κι εμφανίζονται μέσα απ' την τιβί κάτι στεγόσαυροι, κάτι τέρατα απ' την Πλειστόκαινο περίοδο, τέτοια θυμόντανε οι άνθρωποι ότι κυκλοφορούσανε γύρω τους την μακρά εποχή της κυριαρχίας της αμοιβάδας και των μονοκύτταρων οργανισμών στη γη και φρίττανε, και πλάθανε μύθους για τέρατα και σημεία. Δεν ήτανε αληθινά τέρατα, πρόγονοι των τηλε-αστέρων ήτανε.
Είδα και δεν το πίστευα, λέω παρενέργειες απ' τα εισπνεόμενα είναι, είδα λέει τον Ευαγγελάτο, να ' ρχεται με το μαλλί του κοράκου, πνιγμένο στο τζελ όπως τον θυμόμουνα προ εικοσαετίας, να παρουσιάζει εκπομπή δήθεν σαν το πιο φρέσκο και πρωτότυπο προϊόν της τηλεόρασης. Είδα και την Ανατροπή, και μυρηκάζανε στα τέσσερα στομάχια του μυαλού τους ζωντανά απολιθώματα, απομεινάρια άλλων εποχών, πρώην αξιωματούχοι από δυναστείες χαβαλεδιάρικες της προκαταστραμένης Ελλάδας (πώς λέμε προϊστορικής), αθρώποι που είχαν υπουργέψει αλλά κανείς πια στην εποχή της Ντρούνα και της καταστροφής δε θυμάται γιατί και πότε. Και μιλούσανε όλοι αυτοί και βατράχια έβγαιναν απ' το στόμα τους, και θρηνούσαν για την κατάπτωση του πολιτικού συστήματος, και σύστηναν τον εαυτό τους για λύση του προβλήματος, και η θλίψη και τα δάκρυα κυλούσαν απ' τα μάτια των τηλεθεατών, και ευτυχώς υπήρχε η προφητεία για το γιο της Σάρα Κόννορ που θα νικούσε τους τυρανόσαυρους, και παρηγορηθήκαμε.
Και μετά, όλη την ημέρα, απ' το πρωί, ίσαμε τα μεσάνυχτα, όλες οι εκπομπές παίζανε αποσπάσματα από άλλες εκπομπές, κι αυτό ήταν τρομερό, γιατί όπως κάνανε όλοι πλάκα με τα ίδια ακριβώς πράγματα, ήταν σαν να είχαν ανοίξει και οι εφτά σφραγίδες και να μας βάζανε σφραγίδα στο μέτωπο ημών των τηλεθεατών που έλεγε "Μαλάκας-γ...τον την ημέρα της κρίσεως", και καλά έκανε.
Απ' το πρωί μαγειρεύανε, βογγάγανε πάνω απ' τις κατσαρόλες, και λέγανε της πού..ς το χαβά, και βάζανε αποσπάσματα από άλλες εκπομπές, έτσι που μέχρι το απόγευμα, όλα τα χθεσινά αποφάγια είχαν αλεστεί και ξαναταϊστεί με το ζόρι, ξεράσματα και χημικά γεύματα, σαν εστιατόρια της συμφοράς απ' αυτά που πάει και τα κάνει πιτσερίες περιωπής ο Μποτρίνης. Και μαγείρεμα, και συνταγές, και δώστου τα ξεροκούκια να τα φας μαγειρεμένα στην εξοχή με καμφορά, σμύρνα και λίβανο θα είσαι πολύ χάϊ, και μπορεί να βγάλεις κωλάρες ή να γίνεις στικτός σαν τους μάστερ σεφ αυτής της χώρας.
Και παίζανε και σήριαλ τρομακτικά, επαναλήψεις των επαναλήψεων, και καινούργια φρικαλέα, σαν φάρμακα κατεπειγόντως για τον ασθενή που χρειάζεται εμετικό. Σε ένα απ' αυτά, κάτι άχρηστα και άθλια παιδιά ξαναγυρνάνε στην έπαυλη των αποτυχημένων γονιών τους, και 35 άνεργοι περνάνε ζάχαρη στην καρασπιταρόνα, που λες δεν μπορεί, δίκιο είχε ο Πάγκαλος, μαζί τα φάγανε οι τσόγλανοι. Η παρέλαση από τσόλια δε σταματάει εκεί, έχει κι άλλα ανάλογα πονήματα ο μπαξές. Και βεβαίως την τιμητική έχουν τα φωτορομάντσα, η ελληνική τηλεόραση έχει γίνει ένα ατελείωτο Ντομινό και Φαντάζιο. Και μάλιστα στα Τουρκικά. Μαντηλοφορεμένα σιχάματα απ' αυτά που σιχτίρισε ο έρμος ο Γιλμάζ Γκιουνέϊ πριν πεθάνει πριν την ώρα του, απ' τα βάθη της άγριας Ανατολής, και μουστακαλήδες που λες "να θυμηθώ να πω στον ανηψιό της κυρα-Ευλαμπίας να μην περάσει από 'κει γιατί είναι κι ευαίσθητο παιδί," σε ιστορίες τάχα μου εξευρωπαϊσμένης πλην παραδοσιακής συμπεριφοράς, και ηρωοποιημένα στερεότυπα σαν να γύρισε ο χρόνος πίσω τουλάχιστον μια πεντηκονταετία.
Ευτυχώς η τιβί δεν είχε "φαντασμαγορικά σόου" τύπου "μέτρα τα φασόλια στο αυτοκίνητο και μετά προσκύνα την παγιέτα του σκυλιού στην πίστα", είχε όμως σούπερ-κακιασμένους παρουσιαστές που μετά βίας ανέχονται αυτό που κάνουν, αυτοί ήταν πλασμένοι για άλλα πράγματα, αλλά ας όψεται που τώρα πιάσανε κορόϊδα τους βλαχο-ιδιοκτήτες των καναλιώνε κι είναι η ευκαιρία να κάνουνε μπαγιόκο.



©

Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

Καλό Μήνα!

Με τσάκισε η γρίππη, μόλις που αρχίζω να συνέρχομαι εξ ου και απουσίασα.
Καλό Μήνα!