Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

MAMA MOY!

Παορυσιαστής: 40 λέξεις.
Καλεσμένος: 50 λέξεις.
Αν αφαιρέσεις μαμ, κακά, νάνι, τσίσα, κοκό, τι μένει; Κανιά 30ριά και βγάνε.

Μ' αυτό το βαρύ πυροβολικό σε συντακτικό, γραμματική, και λεξιλογικό πλούτο, προσπαθεί η παρέα να αναλύσει:
α. γιατί κάηκε η Αθήνα
β. τα σκέδια του καλεσμένου για το χειμώνα/άνοιξη/καλοκαίρι και βάνε
γ. αν τον παίρνει, τον δίνει, και γενικώς
δ. αν θα γίνουν εκλογές
ε. αν θα κάνει γυμνή φωτογράφηση
στ. αν τον/την ζητάνε στο εξωτερικό για καριέρα ανάλογη με της Απόλυτης και του Σάκη
ζ. αν τον πήρε, τον έδωσε τελυταία, με ποιόν/ά και γιατί
η. για το χαβά της π...ς


Οι απαντήξεις του καλεσμένου/ης:

α. εγώ άκουσα -και δεν το λέω τυχαία αυτό- άκουσα ότι...(εδώ αφαιρείται ο ομιλών, περνάει μια μύγα απ' τον εγκέφαλο, πάει προς νερού της, ξαναμπαίνει, κάθεται, συνεχίζει ο καλεσμένος ξαλαφρωμένος αυτή τη φορά)...υπήρχε λέει σχέδιο. Ναι...και νομίζω, έτσι πιστεύω εγώ, δεν ξέρω, ότι αυτά δε γίνονται, πώς να το πω, τυχαία ας πούμε. Μάλλον θα έχουμε εκπλήξεις στο μέλλον. Ναι, είδα κι εγώ το σινεμά εκεί στο εμπορικό...ναι...ήτανε χάλια, παιδιά, χάλια! Ναι, δεν είχα πάει, εγώ βλέπω συνήθως μούλτιπλεξ, δεν έχω και χρόνο να πάω σινεμά, αλλά...(αφαιρέθηκε για τα καλά, βαρεθήκανε κι οι μύγες και τον αφήσανε με καμένες φλάτζες).
β. Θα παίξω/τραγουδήσω με κάποιο σχήμα, ακόμα είναι μυστικό, ίσως με κάποιο απ' τα παιδιά της τωρινής δουλειάς, που περνάμε τέλεια, τέλεια, και έμαθα πολλά απ' αυτή τη συνεργασία, και για μένα, χωρίς αστεία ήταν μεγάλο σχολείο να είμαι δίπλα στον κολοσσό Αργύρη Παπακαλαμπόκα.
γ. Εγώ περιμένω ερωτευτώ/ με ενδιαφέρουν τα μάτχια του άλλου, λένε την αλήθχεια/ τώρα βγήκα από μια σχέση (χαχα) κλπ., κλπ.
δ. Τώρα τι να σας πω εγώ ρε παιδιά; Αυτά άλλοι τα κανονίζουνε...(άσε γιατί μπορεί να χάφτω μύγες αλλά όλο και κάποιος πολτιικός μπορεί να εγγυηθεί το μέλλον μου καθότι σαβουρογ... κι όλα τα σκυλιά στην πίστα.)
ε. Δεν έτυχε να μου το προτείνουν ποτέ/ όχι, όχι/ δεν ξέρω, εξαρτάται αν θα 'ταν πχιοτικό......
στ. Το σκέφτομαι...όχι, το σκέφτομαι.../Πολλοί Έλληνες είναι στο Λος Άντζελες...ναι γιατί καλύτεροι είναι οι άλλοι;/ Ναι, είναι το θέμα της γλώσσας, αυτό μας τρώει εμάς (αλλιώς...)/ είναι το λεγόμενο timink...
ζ. Αφού σας είπα ρε παιδιά...
η. Όχι δεν ψωνίζω πια, κάποτε ξόδευα πολλά, τώρα αποταμιεύω,/ ή/ είμαι σκορποχέρω όλα τα τρώω όλα τα κάβω, ναι, είδατε κι εσείς το Dancink wi the starz? Ναι...ναι...πολύ καλοντυμένη...ζζζζζ (κοιμηθήκανε οι μύγες).

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

OXI MH!

Όχι άλλη οργισμένη Λιάνα στην TV.
Όχι άλλο Αλαβάνο να κλαίει για τον "Έλληνα Γαβριά" και τα οδοφράγματα στο Παρίσι του 1848 (ας του δώσουν ένα κόμμα να παίζει, να μαζέψει κι άλλες δεξιές ψήφους η αριστερά, να ησυχάσει ο χριστιανός)
Όχι άλλους λογοτέχνες που βγαίνουν απ' το ενδιαίτημά τους προκειμένου να κλαυθμηρίσουν για τα τεκταινόμενα
Όχι στον Άγιο Βαλεντίνο (από πότε οι παρδαλογιορτές είναι στα εορτολόγια; ε;)
Όχι στις εκπομπές βάθους για τα "αίτια των καταστροφών και την ταυτότητα των γνωστών αγνώστων" με ατάκες που χώνουν βαθιά το μαχαίρι στο κόκκαλο (sic) τύπου, "Μα τι λέτε υπουργέ μου, για τρελούς μας περνάτε ότι μετά από εκατόκαιδέκα χρόνια δεν τους ξέρετε τους κουκουλοφόρους; η ελληνική κοινωνία δεν τρώει πλέον κουτόχορτο!" ή "ελάτε τώρα, ελάτε τώρα, ελά...(κάποιος διακόπτει συνέχεια για πιο δράμα) ελάτε τώ..., ελάτε τώρα κύριε Παπαρδέλακα, αυτές είναι δικαιολογίες, εμείς γνωρίζουμε ότι τα όσα λέτε ο κύριος Γκρούεζας τα είχε καταψηφίσει..." ή "Βάλτε μια άνω τελεία υπουργέ μου και θα συνεχίσουμε μετά τις διαφημίσεις", ή "εσείς ξέρετε, εσείς...(πάλι διακόπτουν πέντε-έξι για εφέ) θα με αφήσετε να μιλήσω; εσείς...εσείς ξέρετε πόσο κάνει το ψωμία και το τυρί; Ή (κρατηθείτε έρχεται η παπάρα) μήπως εσείς ξέρετε μόνο πόσο κάνει το χαβιάρι γιατί πολλά λέγονται για το κόμμα σας και τις χρηματοδοτήσεις του...".
Όχιιιιιιιι!

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

ΟΙ ΑΠΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ

Δηλαδή θα 'χουμε κατοχικό νόμισμα;
Θα το "κόβουνε" στο Χολαργό;
Θα λέγεται μάρκο;
Ποιός θα είναι ο διοικητής της Αθήνας;
Ποιά σημαία -εκτός απ' του Παμε- θα είναι στην Ακρόπολη; (αστεία-αστεία, χρειάζεται ήρωας τύπου Γλέζος για να κατεβάσει σημαία του Παμε)
Για κάθε χρεωμένο θα τουφεκίζονται 30 πατριώτες;
Θα έχει συσκότιση, απαγόρευση κυκλοφορίας και το σκοπευτήριο θα ξαναπιάσει δουλειά;
Η Ελλάδα θα γίνει ένα απέραντο στρατόπεδο εργασίας για να αποπλύνει το όνειδος η άτιμη η χώρα;
Θα διαλέξει άλλο στίχο του Δάντη για την είσοδο του στρατοπέδου ο στρατιωτικός διοικητής;
Ν' αρχίσουμε να κρύβουμε τους χρεωμένους μην τους μαζέψουν;
Θα έχουμε όλοι ένα σήμα ραμένο απάνω μας που θα λέει "Ήμαρτον!";
Θα βγαίνουμε κάθε πρωί στην είσοδο των σπιτιών και θα περνάει "επιθεώρηση οβολού" όπου θα επιδεικνύεται η αποταμίευση της προηγούμενης μέρας;
Θα λυντσάρεται χειρότερα κι απ' ό,τι άξιζε στους Ντουφτ και Μπασενάουερ όποιος δεν απέδωσε ΦΠΑ;
Θα πρέπει να μάθουμε να ταίζουμε σιγά-σιγά τους πεινασμένους φαί και λάδι για να μη μείνουν στον τόπο -αλλά με το χαμόγελο;

Υ.Γ.: Η Αγγλία θυμήθηκε τις μάχες της ΡΑΦ με τη Λουφτβάφε και σου λέει άσε να καθίσουμε στο δικό μας νόμισμα μη μπαινοβγαίνουμε στο ευρώ κατά πώς γουστάρουνε διάφοροι...(Όχι μη σας μπαίνουν ιδέες, μετά την απομάκρυνση κλπ. εκ του ταμείου, όσοι άλλαξαν νόμισμα άλλαξαν. Η επιστροφή αυτή την ώρα είναι παπαριά.)

Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ/ ΜΑΘΗΜΑ

ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ
ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
&
*BOOK-LAB

Πώς ερμηνεύουμε ένα έργο τέχνης, μια παράσταση;
Πώς τα αξιολογούμε;
Πώς γράφουμε την άποψή μας γι' αυτά;

Το μάθημα απευθύνεται σε όλους εκείνους που θέλουν να διευρύνουν τους ορίζοντές τους, ανεξαρτήτως εμπειρίας, επαγγέλματος και ηλικίας. Για όσους αγαπούν την τέχνη και θέλουν να μάθουν περισσότερα για την ερμηνεία, την κριτική και την απόλαυσή της.


Κύκλος 10 εβδομάδων (2 ώρες/εβδομαδιαία, Πέμπτη 6-8 μ.μ.)
Αριθμός συμμετεχόντων: 7-10 άτομα.
Πρώτο μάθημα (κατ’ εξαίρεσιν Παρασκευή): 10/2/2012.

*Το Book-Lab είναι επιπλέον, σύνολο 4 ώρες μοιρασμένες ανάμεσα στις εβδομάδες του σεμιναρίου, με θέμα ανάλυση, ερμηνεία και συζήτηση ενός βιβλίου (3 φορές: 1+1+2 ώρες.)
Για περισσότερες πληροφορίες και κράτηση θέσης μπορείτε να γράψετε στη διεύθυνση: n_act@yahoo.co.uk

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

EINAI ΜΠΑΝΑΛ...

...να γράφεις για πολλοστή φορά για τη μίζερη εμπειρία της μέρας, but believe me my dear-dear readers, είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας το ΒΡΩΜΙΚΟ ταξί!

Κι όταν λέω βρώμικο, δεν εννοώ το συνηθισμένο που έχει κάθισμα σκισμένο και κολλημένο με μαύρη ταινία για την ηλεκτροπληξία, ούτε εκείνο που στη ράχη του καθίσματος έχει πιτουρίθρα, ούτε κι εκείνο που έχει ψίχουλα (πουλ πουλ πουλ) από σάντουιτς, ΟΥΤΕ και το άλλο (με τον Τοτό, το ξέρετε;) που έχει το ταψί με τη σπανακόπιτα που πήρε απ' τη μάνα του κάνοντας μια "αβαρία", αλλά βεβαίως ούτε κι εκείνο που βρωμάει τσιγαρίλα-ποδαρίλα, όχι, ούτε αυτό με το μπουφάν του οδηγού πίσω απ' το κεφάλι σου.

Εννοώ αυτό με τη μπόχα.

Αυτό που μόλις μπεις αισθάνεσαι ότι έπεσε η δυνατότητα αορρόφησης αέρα των πνευμόνων κατά τουλάχιστον 12%. Ότι μικροσωματίδια αδιανόητης χολέρας καθίσανε σε πυκνότητα αιθάλης ανά μικρογραμμάριο που θα ζήλευε και απομεινάρι του ΚΤΕΛ από ταινία του '60. Εννοώ αυτό που βγαίνεις και βρωμάς κι εσύ.
Αυτό που βρωμάει σαν την ανθρωπίλα που πάλευε να κατακτήσει ο Grenouille στο Άρωμα, συμπυκνωμένη η αηδία της ανθρωπότητας.

Κι ο μάγκας να μην ανοίγει -μην κρυώσει ο παλίκαρος- και σου 'ρχεται απελπισία και ασφυξία και παρακαλάς να σου 'ρθει και ξερατό να του το αφήσεις δώρο.

Σαν το Χουντίνι κράτησα την ανάσα μου, ή σαν το φακίρη-θαύμα σε σόου της Κορομηλά. Ζήτημα αν πήρα δέκα ανάσες στη διαδρομή, ευτυχώς ήταν σύντομη. Βγήκα κι αλλού πάταγα αλλού βρισκόμουν απ' τη ζαλάδα. Μπαίνεις σε ταξί και βγαίνεις λες και ψάρευες σφουγγάρια (αφού μου 'ρθε να πω το Ντιρλανταντά), ή λες και ήπιες όλο το Βόσπορο. Σε βλέπουνε κι οι περαστικοί με την έκφραση αηδίας στη μούρη και τη χαρακτηριστική κίνηση λες και το Τζώνυ Γουώκερ φεύγει η μέρα έρχεται, πρωινιάτικα, και είναι το άλλο γαμώ το της υπόθεσης.