1. Θαυμάζει τον Παπούλια, τον Στεφανόπουλο, και γενικά τους τελευταίους προέδροι, ΚΑΙ αντιδρά φασιστικά άμα κάποιος εκφέρει βλάσφημη άποψη τύπου "ο Στεφανόπουλος δεν είχε βγει ποτέ του στις κανονικές εκλογές."
2. Πιστεύει ότι είναι εγγύηση του πολιτεύματος ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας.
3. Βγάζει παιδιά που μόνο με μέσον μπορούν να λειτουργήσουν.
4. Κάνει αγόρια και τα φέρνει στην παιδική χαρά αφήνοντάς τα ασύδοτα για να αποχτήσουν "αντρικά ένστικτα". (Ευτυχώς υπάρχουν κάτι μαμάδες -χαχα!- που λένε στις μαμάδες του μαλάκα ότι να προσέχει το μικρό καθήκι μήπως έχει στυτικές δυσλειτουργίες αύριο μεθαύριο και μήπως χρειαστεί αυξητική το μόριο (μπουχαχαχαχα!!!)
5. Πιστεύει ότι καλά κάνει και τρέχει σα ζαβός με το κινητό σκουλαρίκι μέσα σε 4Χ4 στα δρομάκια της Αθήνας.
6. Πιστεύει ότι καλώς πήρε 83 καταναλωτικά για να πάει να χορέψει σκυλάδικα στην Αράχωβα και να πιεί φραπέ της συμφοράς στη Μύκονο, μαστιγωνόμενος απ' την άμμο και τον αέρα δίπλα στους φον Ξεκόλεν.
7. Πιστεύει ότι τα τελευταία 4 χρόνια, το φεστιβάλ Αθηνών απόκτησε "Ευρωπαικό αέρα."
8. Μαθαίνει στα παιδιά του να είναι Χατζατζάρηδες "γλύψε, καλόπιασε (δάγκωσε στην πρώτη ευκαιρία καταπιεσμένο σκατό) έχε τον από κοντά τον καθηγητή και όλο και κάπου θα σε χώσει". (στον κ... του.)
9. Πιστεύει ότι το κράτος πρέπει να δίνει λεφτά στους καλλιτέχνες.
10. Πιστεύει ότι η Μενεγάκη έχει ταλέντο, ο Γιακουμάτος "τα λέει έξω απ' τα δόντια", ο Πάγκαλος "έχει μια τρέλλα αλλά είναι έξυπνος" και άλλα συναφή -το πιάσατε το νόημα.
Comments, texts about what is happening on TV, the arts and society. Feel free to visit, comment, agree or disagree.
Παρασκευή 27 Μαΐου 2011
Δευτέρα 23 Μαΐου 2011
ΤΟ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ...
...που λέγεται οδός Πλουτάρχου πρωί-πρώι με 6-7 μηχανές-τέρατα, δεν φαίνονται όλες, μέσα σε 10 μέτρα. Παραπάνω, διπλοπαρκαρισμένα τζιπ-τέρατα με σκατιάρηδες που μόλις ξεπαρκάρουν, τρέχουν και μιλάνε στο κινητό.
Δήμαρχε τα βλέπεις ή βγαίνεις μόνο με την αστυνομική συνοδεία και πας βόλτα στην Ομόνοια;
Διαμαρτυρήθηκα στο ψηλό γομάρι της μεγάλης μηχανής, και του είπα αυτό μπορεί να πέσει επάνω μας, και μόνο που δεν έκανε τσαμπουκά. Πώς και παρά το παράνομον της στάθμευσης αυτός...στα τέτοια του; Έχει καμιά ασυλία το παλουκάρι; Χώρια που καβαλικεύουν το πεζοδρόμιο και τρέχουν σαν τρελλοί. Άει σιχτίρ καφρίλα.
City Journal
Κατηφόρισα προς το στέκι μου μετά από μια μαραθώνια συζήγτηση, να πιω έναν καφέ να στανιάρω. Και να παρατηρήσω τους δίπλα, εμπρός, και έξω απ' το παράθυρο διαβαίνοντες. Και να διαβάσω την εφημερίδα μου.
Σύντομα κάθισαν δίπλα μου, εκ δεξιών και εξ ευωνύμων δύο ζεύγη φιλενάδων. Μεσόκοπο ως προκεχωρημένο το ένα, νεαρότατο το άλλο.
Η συζήτηση όμως ήταν η ίδια, λες και είχε βγει από εικονογράφηση δείπνου Εβραϊκών οικογεννειών σε ταινία του Γούντυ Άλλεν: "η πίεση του Γιώργου, που έκανε εξετάσεις και χρειάστηκε μετά αξονική, αλλά του 'πε η ξαδέρφη του ότι ο αιματοκρίτης και μπλα...μπλα...μπλα", και "μα δεν ξέρεις αν έχεις υποθυροειδισμό, είσαι νέα, κάνε εξετάσεις κι αν οι τιμές είναι...και οι ορμόνες...άνω-κάτω...μην στενοχωριέσαι βρε συ..." και ξανά το πρώτο ζευγάρι "και είπε ο γιατρός...του 'γραψε τα φάρμακα...και πάνω που καλυτέρεψε, έπαθε η θειά του Αλτσχάϊμερ...άσ' τα σου λέω...και ο άντρας της Λούλας, ναι στο Χ νοσοκομείο, ναι όλες τις εξετάσεις βρε παιδί μου...", "πάρε το γιατρό και ρώτα τον...", "πήρε το γιατρό και τον ρώτησε, αλλά ήταν αργά..." Φαίνεται ότι είχα μείνει άναυδη και κοίταζα, διότι εισέπραξα κάτι ματιές ενοχλημένες, και οι φιλενάδες συνέχισαν το μακάβριο έργο τους. Οι συζητήσεις πήραν ακόμη πιο δραματική τροπή σαν να είχαν πάρει φόρα και να ευχαριστιόντουσαν την ίδια τους τη νοσηρότητα.
Εννοείται ότι πρέπει κανείς να αναγνωρίζει τις αντοχές του: αποχώρησα νικημένη κατά κράτος, παρά το γεγονός ότι είμαι σκληροπυρηνική καφενόβια. Πόσο καλύτερες στιγμές έχει γνωρίσει ο καφενές αυτός με επισκέπτες όπως πρώην υπουργοί πολιτισμού εν μέσω σκανδάλων και εμπορίου, καθώς και εκείνοι που "δεν θα τους ήξερε ούτε ο κηποιυρός τους χωρίς τον Αείμνηστο..." Με τον κόσμο να μουρμουρίζει θορυβημένος και να απομακρύνεται γρήγορα απ' το γκισέ στη θέα των διάσημων επισκεπτών. Και μετά απ' αυτά να έχεις την αδρεναλίνη της σαπουνόπερας και το αυτοσχέδιο δράμα. Οποία κατάντια.
Σύντομα κάθισαν δίπλα μου, εκ δεξιών και εξ ευωνύμων δύο ζεύγη φιλενάδων. Μεσόκοπο ως προκεχωρημένο το ένα, νεαρότατο το άλλο.
Η συζήτηση όμως ήταν η ίδια, λες και είχε βγει από εικονογράφηση δείπνου Εβραϊκών οικογεννειών σε ταινία του Γούντυ Άλλεν: "η πίεση του Γιώργου, που έκανε εξετάσεις και χρειάστηκε μετά αξονική, αλλά του 'πε η ξαδέρφη του ότι ο αιματοκρίτης και μπλα...μπλα...μπλα", και "μα δεν ξέρεις αν έχεις υποθυροειδισμό, είσαι νέα, κάνε εξετάσεις κι αν οι τιμές είναι...και οι ορμόνες...άνω-κάτω...μην στενοχωριέσαι βρε συ..." και ξανά το πρώτο ζευγάρι "και είπε ο γιατρός...του 'γραψε τα φάρμακα...και πάνω που καλυτέρεψε, έπαθε η θειά του Αλτσχάϊμερ...άσ' τα σου λέω...και ο άντρας της Λούλας, ναι στο Χ νοσοκομείο, ναι όλες τις εξετάσεις βρε παιδί μου...", "πάρε το γιατρό και ρώτα τον...", "πήρε το γιατρό και τον ρώτησε, αλλά ήταν αργά..." Φαίνεται ότι είχα μείνει άναυδη και κοίταζα, διότι εισέπραξα κάτι ματιές ενοχλημένες, και οι φιλενάδες συνέχισαν το μακάβριο έργο τους. Οι συζητήσεις πήραν ακόμη πιο δραματική τροπή σαν να είχαν πάρει φόρα και να ευχαριστιόντουσαν την ίδια τους τη νοσηρότητα.
Εννοείται ότι πρέπει κανείς να αναγνωρίζει τις αντοχές του: αποχώρησα νικημένη κατά κράτος, παρά το γεγονός ότι είμαι σκληροπυρηνική καφενόβια. Πόσο καλύτερες στιγμές έχει γνωρίσει ο καφενές αυτός με επισκέπτες όπως πρώην υπουργοί πολιτισμού εν μέσω σκανδάλων και εμπορίου, καθώς και εκείνοι που "δεν θα τους ήξερε ούτε ο κηποιυρός τους χωρίς τον Αείμνηστο..." Με τον κόσμο να μουρμουρίζει θορυβημένος και να απομακρύνεται γρήγορα απ' το γκισέ στη θέα των διάσημων επισκεπτών. Και μετά απ' αυτά να έχεις την αδρεναλίνη της σαπουνόπερας και το αυτοσχέδιο δράμα. Οποία κατάντια.
Labels:
καφενόβιος,
πολιτισμός,
σαπουνόπερα,
υπουργός
Παρασκευή 6 Μαΐου 2011
ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ
Επειδή ζήλεψα που ο μάλερ@ παρουσιάζει όπερες σε διαφορετικές εκδοχές, παρουσιάζω εδώ σήμερα τρεις (3) διαφορετικές εκδοχές του μεγάλου Μάκη, προς τέρψιν των αναγνωστών. Η εκδοχή που λέει "θα γίνω αν το ζητάς και χαλί να με πα-ν-τάς" είναι θεϊκή. Δυστυχώς ως μη-αυθεντική λαϊκή ψυχή, προτιμάω τις άλλες δύο, αν και εκτιμώ βαθύτατα και την προαναφερθείσα "αυθεντική." (Φάε τη σκόνη μας μάλερ@ με τον (Δ)Ροσσίνι).
http://www.youtube.com/watch?v=IyDq6qE5yVo&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=xA1puF0zto4&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=NIXyv5f6XNw&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=IyDq6qE5yVo&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=xA1puF0zto4&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=NIXyv5f6XNw&feature=related
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)