Δεν μου αρέσει να κλείνουν δουλειές, και αν το ξεκαθαρίσω αυτό.
Δεν μπορώ όμως να μη σκεφτώ με τις πρόσφατες κινητοποιήσεις, συναυλίες και υποστήριξη προς τους εργαζόμενους του ΔΟΛ, ότι δύο χρόνια πριν, ουδείς έκλαψε για τους εξωτερικούς συνεργάτες που εκδιώχθηκαν -ενίοτε και αγενώς.
Πότε θα πει κάποιος κάτι γι' αυτό; Κακοπληρωμένοι στυλοβάτες, ανά πάσα στιγμή στις "επάλξεις", αλλά χωρίς εργασιακά δικαιώματα!!!
Επίσης, δεν είναι όλοι οι εργαζόμενοι αξίας, ούτε πάντα οι καλύτεροι αυτοί που μένουν, και ενίοτε δεν τρέχει και τίποτα αν κάποιοι κακοί επαγγελματίες με άρρωστη εργασιακή κουλτούρα πάνε σπίτια τους. Το θέμα βέβαια είναι ποιοί εντέλει θα πάνε σπίτια τους...
Τα λάθη είναι οφθλαμοφανή, αλλά ουδείς ακόμη και τώρα φαίνεται να τα αντιλαμβάνεται.
Κι όχι άλλα κείμενα συμπαράστασης και θάρρους τώρα που γκρεμίζεται ο "γίγαντας" με τα πήλινα πόδια. Παλιότερα να ξεσπάθωναν οι τιμητές, τότε που κάποιοι από μας είχαν τ' αρχίδια και μιλούσαν χωρίς "πλάτες", αλλά για τη φανέλα.
Πήξαμε στους τζάμπα μάγκες σ' αυτή τη χώρα, και στα φερέφωνα του αφεντικού, γιατί όταν κάποιος τολμάει (χαχα!!!) είναι βέβαιο ότι τον έχει ξαμολύσει το αφεντικό του να δαγκώσει, και μετά θα του μαζέψει τα λουριά.
Comments, texts about what is happening on TV, the arts and society. Feel free to visit, comment, agree or disagree.
Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010
Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010
ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ (μισό...γιατί γελάω...)
Έκλεισε ο ΟΠΕΠ, ο οργανισμός προώθησης του ελληνικού πολιτισμού (μπουαχαχαχα!!!) και διαφημίζεται ως έργο πνοής του ΥΠΠΟ. Μετά από ενάμισυ χρόνο σχεδόν θυμήθηκαν να το κλείσουν; Αφού αυτό το χρόνο -όπως αποδεικνύεται- έγιναν 170 προσλήψεις άχρηστων;;;!!! Και όταν από το 2004 περίπου που συστήθηκε, δεν έκανε το παραμικρό εκτός από σκάνδαλα και βόελμα ημετέρων;
Είχατε πάει να δείτε; Μιλάμε για πολυτέλεια. Από αυτή την ύποπτη, τη γυαλιστερή και κυριλέ του αεριτζή.
Εγώ είχα κάνει και συνέντευξη, κάπου εδώ στο μπλογκ είναι ως παλιότερη ανάρτηση σε συνέχειες. Την πρώτη φορά που πήγα, ήταν διευθυντής το "πνευματικό τέκνο του Τατούλη" εκεί, και μου είπε κάμποσες πορδώδεις αερολογίες περί της προώθησης του ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ελληνικού πολιτισμού, τέρμα η αρχαιολατρεία (αχ κακομοίρη!), ψηφιοποιήσεις (χαχαχα!!!), σχέδια, σχέδια, σχέδια, και λέω ωραία τρώνε και πίνουνε εδώ μέσα και κλάνουνε αβέρτα.
Μετά, πήγα πάλι γιατί άλλαξε ο διευθυντής και ήταν ένας με περίεργο όνομα από τη Σαλλλονίκη, μάγκας και βαρύς μπουζουκόβιος, και πολύ μερακλαντάν, και πάλι κάτι στα-μ/νίτσες ήρθαν και μου ανοίξανε και χιχιχι! από 'δω κι από 'κει, και καθόσαντε όλες οι στα-μ/νίτσες και κάνανε τηλέφωνα, πολλά τηλέφωνα, και μιλάγανε ψιθυριστά σαν αντεισαγγελείς σε ταινία του Φώσκολου μεταξύ τους: "πήρες το φαξ;", "τό 'χει η Νίτσα", "Αααα το 'χει η Νίτσα", "Δε σου το 'πε;" "Όχι δεν ξέρω τίποτα, αλλά ο γενικός το θέλει", "Παρ' την στο εσωτερικό", "Το ξέρεις;" "Περίμενε...κάτσε εδώ το 'χω, στο γραφείο μου", "Περιμένω..." "Έλα, γράφεις; 5555", "Ευχαριστώ ρε συ", "Έλα Νίτσα;" "..." "Α έφυγε; βγήκε; Έκανε το διάλειμμά της...Πότε θα 'ρθει;" "..." "Ααα καλά όταν θα 'ρθει πείτε της το φαξ του κυρίου γενικού" και τέτοια χαζά, για δυό ώρες. Κάνανε και τα νύχια τους, για να ξυστούνε μετά ιδιωτικά, και να περάσει ευχάριστα η ώρα. Τα κοιτάγανε με περίσκεψη εκεί στη ζέστη και την ησυχία και το αποκάρωμα του χορτασμένου.
Με έπιασε η ψυχή μου, κι ένας θυμός, κάτι σε πίνακα τύπου Ηρακλής Μαινόμενος έφερνα, αλλά δεν μπόρεσα να πω ή να κάνω τίποτα, πέρα απ' το να τα γράψω (ευγενώς) και να μην δημοσιευθούν.
Και το παρουσιάζουν ως γροθιά στη διαφθορά και τη σπατάλη. Βρε κουτά, χάνονται ποτέ αυτοί που τρώνε και πίνουν σε τέτοιες θέσεις;
Ένα αίτημα προς το ΥΠΠΟ: Να γίνει μουσείο ο ΟΠΕΠ, το κτίριο δηλαδής. Όπως το ανάκτορο του Τσαουσέσκου στο Βουκουρέστι. Σε πιάνει θλίψη εκεί μέσα, αλλά δεν ξεχνάς ποτέ τον τύραννο.
Είχατε πάει να δείτε; Μιλάμε για πολυτέλεια. Από αυτή την ύποπτη, τη γυαλιστερή και κυριλέ του αεριτζή.
Εγώ είχα κάνει και συνέντευξη, κάπου εδώ στο μπλογκ είναι ως παλιότερη ανάρτηση σε συνέχειες. Την πρώτη φορά που πήγα, ήταν διευθυντής το "πνευματικό τέκνο του Τατούλη" εκεί, και μου είπε κάμποσες πορδώδεις αερολογίες περί της προώθησης του ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ελληνικού πολιτισμού, τέρμα η αρχαιολατρεία (αχ κακομοίρη!), ψηφιοποιήσεις (χαχαχα!!!), σχέδια, σχέδια, σχέδια, και λέω ωραία τρώνε και πίνουνε εδώ μέσα και κλάνουνε αβέρτα.
Μετά, πήγα πάλι γιατί άλλαξε ο διευθυντής και ήταν ένας με περίεργο όνομα από τη Σαλλλονίκη, μάγκας και βαρύς μπουζουκόβιος, και πολύ μερακλαντάν, και πάλι κάτι στα-μ/νίτσες ήρθαν και μου ανοίξανε και χιχιχι! από 'δω κι από 'κει, και καθόσαντε όλες οι στα-μ/νίτσες και κάνανε τηλέφωνα, πολλά τηλέφωνα, και μιλάγανε ψιθυριστά σαν αντεισαγγελείς σε ταινία του Φώσκολου μεταξύ τους: "πήρες το φαξ;", "τό 'χει η Νίτσα", "Αααα το 'χει η Νίτσα", "Δε σου το 'πε;" "Όχι δεν ξέρω τίποτα, αλλά ο γενικός το θέλει", "Παρ' την στο εσωτερικό", "Το ξέρεις;" "Περίμενε...κάτσε εδώ το 'χω, στο γραφείο μου", "Περιμένω..." "Έλα, γράφεις; 5555", "Ευχαριστώ ρε συ", "Έλα Νίτσα;" "..." "Α έφυγε; βγήκε; Έκανε το διάλειμμά της...Πότε θα 'ρθει;" "..." "Ααα καλά όταν θα 'ρθει πείτε της το φαξ του κυρίου γενικού" και τέτοια χαζά, για δυό ώρες. Κάνανε και τα νύχια τους, για να ξυστούνε μετά ιδιωτικά, και να περάσει ευχάριστα η ώρα. Τα κοιτάγανε με περίσκεψη εκεί στη ζέστη και την ησυχία και το αποκάρωμα του χορτασμένου.
Με έπιασε η ψυχή μου, κι ένας θυμός, κάτι σε πίνακα τύπου Ηρακλής Μαινόμενος έφερνα, αλλά δεν μπόρεσα να πω ή να κάνω τίποτα, πέρα απ' το να τα γράψω (ευγενώς) και να μην δημοσιευθούν.
Και το παρουσιάζουν ως γροθιά στη διαφθορά και τη σπατάλη. Βρε κουτά, χάνονται ποτέ αυτοί που τρώνε και πίνουν σε τέτοιες θέσεις;
Ένα αίτημα προς το ΥΠΠΟ: Να γίνει μουσείο ο ΟΠΕΠ, το κτίριο δηλαδής. Όπως το ανάκτορο του Τσαουσέσκου στο Βουκουρέστι. Σε πιάνει θλίψη εκεί μέσα, αλλά δεν ξεχνάς ποτέ τον τύραννο.
Labels:
ελληνικός πολιτισμός,
εξωτερικό,
ΟΠΕΠ,
προώθηση
Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010
ΕΛΛΑΣ ΜΑΣ ΠΟΝΑΣ
Η κυβέρνηση είναι σε πανικό
Ο ΓΑΠ ζει με την ατζέντα της εκδίκησης για τον μπαμπά κι αυτό καθορίζει τη στάση του απέναντι στη χώρα
Ο ιμάμης κυβερνάει
Ο Σταύρος Θεοδωράκης λύνει και δένει ως "ειδικός επί της ισλαμολογίας", περιθωριολογίας, προβληματολυσολογίας, δημοκρατολογίας κ.ο.κ.
Απόφαση για τίποτα σημαντικό δεν παίρνεται εκτός από φορομπηχτικά μέτρα, αυτό και η κότα το κάνει δε χρειάζεται σκέψη
Με έπιασε ανατριχίλα με όλο το ασκέρι, μόνο άντρες, τουρμπανοφορεμένοι, στο κέντρο της πόλης μας, να θυμίζουν θρησκευτικό και ανδροκρατούμενο καθεστώς. Ο τρόμος στη Δύση. Και η δύση του πολιτισμού.
Αντί να γίνει ένα τζαμί και να τελειώνουμε, αφήνουν τη γάγγραινα και χρονίζει και δημιουργούνται εντάσεις αδιανόητες.
Πόσο άχρηστοι είναι;
Πόσο βλάκες;
Ο ΓΑΠ ζει με την ατζέντα της εκδίκησης για τον μπαμπά κι αυτό καθορίζει τη στάση του απέναντι στη χώρα
Ο ιμάμης κυβερνάει
Ο Σταύρος Θεοδωράκης λύνει και δένει ως "ειδικός επί της ισλαμολογίας", περιθωριολογίας, προβληματολυσολογίας, δημοκρατολογίας κ.ο.κ.
Απόφαση για τίποτα σημαντικό δεν παίρνεται εκτός από φορομπηχτικά μέτρα, αυτό και η κότα το κάνει δε χρειάζεται σκέψη
Με έπιασε ανατριχίλα με όλο το ασκέρι, μόνο άντρες, τουρμπανοφορεμένοι, στο κέντρο της πόλης μας, να θυμίζουν θρησκευτικό και ανδροκρατούμενο καθεστώς. Ο τρόμος στη Δύση. Και η δύση του πολιτισμού.
Αντί να γίνει ένα τζαμί και να τελειώνουμε, αφήνουν τη γάγγραινα και χρονίζει και δημιουργούνται εντάσεις αδιανόητες.
Πόσο άχρηστοι είναι;
Πόσο βλάκες;
Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010
Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010
ΘΙΡΙΑΜΒΟΣ!
Η Παγκάλαινα (μπακάλαινα) δε βγήκε.
Μαύρο και δαγκωτό έριξαν τα Καλύβια (sic), ένθα πολιτευόταν η αρχοντονοικυρά.
Πρέπει να ψήσεις πολλούς καφέδες και να τηγανίσεις πολύ κιοφτέ στον άρχοντα, τον αφέντη του σπιτιού για να 'χεις αυτό το λιγδιασμένο ύφος και τη λύσσα να βγεις απ' το σπίτι.
Είμαι ακραίας κοπής μετα-μετα-φεμινίστρια, αλλά είμαι κατά της ταπεινωτικής ποσόστωσης, και κατά της κάθε καλιακούδας που πολιτεύεται με πλάτες αλλωνών.
Και είδατε βρε; Είδατε τον πρωθυπουργό μωρέ αχάριστα κοπρόσκυλα; Μια φορά έπιασε τη σκούπα, και έκτοτε δεν μπορεί χωρίς φακιόλι: χαρτί έπεσε στο εκλογικό κέντρο, κι ο νοικοκύρης έσκυψε και το 'πιασε. Τι κι αν είναι πρωθυπουργός; Αυτουνού η καρδιά χτυπάει στα μπατζανέμια του Ποδονύφτη. Κι αν δεν είχε δουλειές στο Μαξίμου, σίδερο και δυό μπουγάδες που μείνανε με χρωματιστά, θα καθότανε στο εκλογικό τιμήμα να πάρει και τις γωνίες. Αυτά μωρέ να βλέπετε παλιοάχρηστοι, και να παραδειγματιζόσαντε.
Καλέ; Ξέρετε ποιά είναι η απόλυτη ρέπλικα της στάης; Μα ίδια! Στήσιμο, δυσκοιλιότητα, υπομειδίαμα σαν αρχαϊκός κούρος (πες το μας κι εμάς το αστείο μωρή), χροιά φωνής; Η σία κοσιώνη. Που μέσα στην τεστοστερόνη του πάνελε των εκλογώνε, έστω και γερασμένων Μαϊων, όλο ρώταγε τη γνωμη των αλλονώνε, διότι αρχηγών παρόντων, πάσα ρέπλικα παυσάτω. Με κανάν Άδωνι κάνουνε οι κότες το μάγκα, και κανά Ψωμιάδη, που κομπλιμεντάρουνε και είναι στυλ ρετρό μπουρούχες γκόμενοι που γλύφουνε σταθερά από τις γριέτζες, μέχρι τις νεότερες των ειδήσεων.
Αφιερώνω το άζμα στον ΓΑΠ, επειδής αγαπάει τη βασιλομήτορα όπως λέει κι ο Μητσάκης, και διότι είναι μάλαμα παιδί, και σφουγγαρίζει από κέντρα μεταναστών μέχρι εκλογικά τμήματα. Άειντε να καούν τα κάρβουνα.
Ένας λαός που γράφει τέτοια τραγούδια, μπορεί να δώσει κι απ' τα τρία το μακρύτερο στο ΔΝΤ και τους ανθρώπους του. Γειά μας!
Μαύρο και δαγκωτό έριξαν τα Καλύβια (sic), ένθα πολιτευόταν η αρχοντονοικυρά.
Πρέπει να ψήσεις πολλούς καφέδες και να τηγανίσεις πολύ κιοφτέ στον άρχοντα, τον αφέντη του σπιτιού για να 'χεις αυτό το λιγδιασμένο ύφος και τη λύσσα να βγεις απ' το σπίτι.
Είμαι ακραίας κοπής μετα-μετα-φεμινίστρια, αλλά είμαι κατά της ταπεινωτικής ποσόστωσης, και κατά της κάθε καλιακούδας που πολιτεύεται με πλάτες αλλωνών.
Και είδατε βρε; Είδατε τον πρωθυπουργό μωρέ αχάριστα κοπρόσκυλα; Μια φορά έπιασε τη σκούπα, και έκτοτε δεν μπορεί χωρίς φακιόλι: χαρτί έπεσε στο εκλογικό κέντρο, κι ο νοικοκύρης έσκυψε και το 'πιασε. Τι κι αν είναι πρωθυπουργός; Αυτουνού η καρδιά χτυπάει στα μπατζανέμια του Ποδονύφτη. Κι αν δεν είχε δουλειές στο Μαξίμου, σίδερο και δυό μπουγάδες που μείνανε με χρωματιστά, θα καθότανε στο εκλογικό τιμήμα να πάρει και τις γωνίες. Αυτά μωρέ να βλέπετε παλιοάχρηστοι, και να παραδειγματιζόσαντε.
Καλέ; Ξέρετε ποιά είναι η απόλυτη ρέπλικα της στάης; Μα ίδια! Στήσιμο, δυσκοιλιότητα, υπομειδίαμα σαν αρχαϊκός κούρος (πες το μας κι εμάς το αστείο μωρή), χροιά φωνής; Η σία κοσιώνη. Που μέσα στην τεστοστερόνη του πάνελε των εκλογώνε, έστω και γερασμένων Μαϊων, όλο ρώταγε τη γνωμη των αλλονώνε, διότι αρχηγών παρόντων, πάσα ρέπλικα παυσάτω. Με κανάν Άδωνι κάνουνε οι κότες το μάγκα, και κανά Ψωμιάδη, που κομπλιμεντάρουνε και είναι στυλ ρετρό μπουρούχες γκόμενοι που γλύφουνε σταθερά από τις γριέτζες, μέχρι τις νεότερες των ειδήσεων.
Αφιερώνω το άζμα στον ΓΑΠ, επειδής αγαπάει τη βασιλομήτορα όπως λέει κι ο Μητσάκης, και διότι είναι μάλαμα παιδί, και σφουγγαρίζει από κέντρα μεταναστών μέχρι εκλογικά τμήματα. Άειντε να καούν τα κάρβουνα.
Ένας λαός που γράφει τέτοια τραγούδια, μπορεί να δώσει κι απ' τα τρία το μακρύτερο στο ΔΝΤ και τους ανθρώπους του. Γειά μας!
Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010
ΠΑΝΩΛΕΘΡΙΑ
Τρεχάτε ποδαράκια τους, να μην τους χέσει ο κώλος...
Υ.Γ. "Θα δούμε πού θα κλίσει η ζυγαριά" είπε ο έμπειρος ρεπόρτερ του Σταρ, σχολιάζοντας εν αναμονή των αποτελεσμάτων της Πασόκιας -και γενικά- πανωλεθρίας. Το 'χουν αυτό οι ζυγαριές: ανοιγο-κλ(ε)ίνουν κατά βούληση. Ε ρε ζώα...
Υ.Γ.1 Όποιος από 'σας πήγαινε γήπεδο, θα θυμάται έναν κουλουρτζή/πασατεμπιατζή/σαλεπιτζή, ένα χοντρό παιδί κι ανήλιαγο (ντιγκιντιγκλον-ντιγκιντιγκλόν). Ήταν ο Καμπουράκης, που πούλαγε κουλούρια για να σπουδάσει (ντριγκι-ντρίγκι) και έκανε αντίπραξη στο μικρό λουστράκο Οικονομέα, και το Γιώργη τον Αφτχιά το φτωχόπαιδο με το τρατζιστοράκι (sic).
Δεν έφτανε ο αερισθείς πρωθυπουργός μπροστά στα μούτρα των πολιτών, μέσω απειλών (πρ πρ πρ) περί γενικών εκλογών, ήταν κι οι κραυγές των κουλουρτζήδων των καναλιών το πρωί, "εδώ το φρέσκο, εδώ το καλοψημένο, με αίμα και με δάκρυα το έχω ζυμωμένο"...!
Ξεδιάντροπα, είχανε βγάλει τις τάβλες τους, λούστροι και σαμαλιτζήδες, και τις μετράγανε, αναθυμούμενοι και τους εργατοπρογόνους τους.
Το παρόν σχόλιο, επειδή σιχάθηκα γεροντοκόρες και προοδευτικο-κουλουρτζήδες, κι επειδή στις πρώτες εκλογές που κέρδισε ο Σημίτης (φτουουου!!!) και τα μέλη των επιτροπών δεν είχαν παρουσιαστεί, ούτε καν οι δικαστικοί αντιπρόσωποι σε πολλά εκλογικά τμήματα, εγώ έκανα διπλές εκλογές στην Καισαριανή με τη βοήθεια ενός κουλουρτζή αληθινού και ενός σιδερά.
Άει σιχτίρ με τα ψώνια πρωινιάτικα, ποιός πείνασε περισσότερο και ποιός ήταν πιό λούστρος...!
Υ.Γ. "Θα δούμε πού θα κλίσει η ζυγαριά" είπε ο έμπειρος ρεπόρτερ του Σταρ, σχολιάζοντας εν αναμονή των αποτελεσμάτων της Πασόκιας -και γενικά- πανωλεθρίας. Το 'χουν αυτό οι ζυγαριές: ανοιγο-κλ(ε)ίνουν κατά βούληση. Ε ρε ζώα...
Υ.Γ.1 Όποιος από 'σας πήγαινε γήπεδο, θα θυμάται έναν κουλουρτζή/πασατεμπιατζή/σαλεπιτζή, ένα χοντρό παιδί κι ανήλιαγο (ντιγκιντιγκλον-ντιγκιντιγκλόν). Ήταν ο Καμπουράκης, που πούλαγε κουλούρια για να σπουδάσει (ντριγκι-ντρίγκι) και έκανε αντίπραξη στο μικρό λουστράκο Οικονομέα, και το Γιώργη τον Αφτχιά το φτωχόπαιδο με το τρατζιστοράκι (sic).
Δεν έφτανε ο αερισθείς πρωθυπουργός μπροστά στα μούτρα των πολιτών, μέσω απειλών (πρ πρ πρ) περί γενικών εκλογών, ήταν κι οι κραυγές των κουλουρτζήδων των καναλιών το πρωί, "εδώ το φρέσκο, εδώ το καλοψημένο, με αίμα και με δάκρυα το έχω ζυμωμένο"...!
Ξεδιάντροπα, είχανε βγάλει τις τάβλες τους, λούστροι και σαμαλιτζήδες, και τις μετράγανε, αναθυμούμενοι και τους εργατοπρογόνους τους.
Το παρόν σχόλιο, επειδή σιχάθηκα γεροντοκόρες και προοδευτικο-κουλουρτζήδες, κι επειδή στις πρώτες εκλογές που κέρδισε ο Σημίτης (φτουουου!!!) και τα μέλη των επιτροπών δεν είχαν παρουσιαστεί, ούτε καν οι δικαστικοί αντιπρόσωποι σε πολλά εκλογικά τμήματα, εγώ έκανα διπλές εκλογές στην Καισαριανή με τη βοήθεια ενός κουλουρτζή αληθινού και ενός σιδερά.
Άει σιχτίρ με τα ψώνια πρωινιάτικα, ποιός πείνασε περισσότερο και ποιός ήταν πιό λούστρος...!
Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010
EXIT POLLS
Τι ωραία που αύριο δεν θα έχει exit polls, με άδειες και ανούσιες κουβέντες και σχόλια επί ώρες, λες και είναι η κηδεία της Βουγιουκλάκη.
Στέγνωσε η καναλαρία από ρευστό, σου λέει άμα έχω δυό πεντάρες τις επενδύω κι από μόνος μου, δεν πληρώνω να μάθω αυτά που ξέρω.
Κρίμα, γιατί είχανε μάθει και στον τηλεοπτικό χρόνο και τις ζωντανές συνδέσεις οι διάφοροι των εταιρειών πληροφορικατζήδες των '80s...
Στέγνωσε η καναλαρία από ρευστό, σου λέει άμα έχω δυό πεντάρες τις επενδύω κι από μόνος μου, δεν πληρώνω να μάθω αυτά που ξέρω.
Κρίμα, γιατί είχανε μάθει και στον τηλεοπτικό χρόνο και τις ζωντανές συνδέσεις οι διάφοροι των εταιρειών πληροφορικατζήδες των '80s...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)