Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΚΔΟΤΙΚΟΙ ΟΙΚΟΙ

Γράφω το παρόν, και πολύ βιαστικά επειδή τρέχουν διάφορες υποχρεώσεις, αλλά η αγανάκτηση δεν περιμένει, με αφορμή το δημοσίευμα της ελευθεροτυπίας που βρήκα στο παρόν λινκ: http://www.enet.gr/?i=news.el.texnes&id=206058.

Γιατί έκλεισαν τα Ελληνικά Γράμματα; Δεν ξέρω το ποιόν των εργαζομένων, κάποιοι θα άξιζαν τον κόπο, αλλά το θέμα δεν είναι να κλαυθμηρίσουμε. Το θέμα είναι ότι από τότε που μπήκε υπό την αιγίδα (καταιγίδα) του δολ, ο εκδοτικός οίκος απόκτησε ακόμη πιο αντιεπαγγελματική συμπεριφορά (διότι τα προβλήματα επαγγελματισμού και συμπεριφοράς υπήρχαν και υπάρχουν στο 90% των υπαρχόντων μπακαλο-εκδοτικών οίκων, μερικοί εκ των οποίων από τελειωμένοι και για κλείσιμο, ή με συμπαθές απλά επίπεδο πωλήσεων, είδαν την προηγούμενη δεκαετία εκτόξευση των εσόδων τους, δεν λέω πωλήσεων, έκαναν πολυτελείς εγκαταστάσεις και σήκωσαν μύτη, δείχνοντας την καταγωγή τους με τον μεγαλομπακάλη-εξέλιξη του μπακαλόγατου), και χάλασε εντελώς την εικόνα του. Τι εννοώ; Ότι έγινε το εκδοτήριο σε φτηνόχαρτο και με overnight μεταφράσεις, των συνοδευτικών προσφορών που είχαν οι εφημερίδες του συγκροτήματος.

Σιγά μην κοροιδέψεις την αγορά, ιδίως σε εποχές κρίσεις, και σιγά μην ξανακερδίσεις πελατεία, όντας κρυμένος στα έγκατα του λαβύρινθου των headquarters, ταυτισμένος με τον "Τσέχωφ για αρχάριους", τον "Ντοστογιέφσκι για αποθηκάριους" κ.ο.κ.

Μην διαρρηγνύει το φιλοαναγιγνώσκον κοινό τα ιμάτιά του, και μην οδύρονται οι Φαρισαίοι των εκδόσεων τώρα που δεν αγοράζει ο κόσμος τα βιβλία τους. Πολλοί από τους συμμετέχοντες στην ισχνότατη "δημοσιογραφική έρευνα" της ελευθεροτυπίας, θα έπρεπε να ερωτηθούν όχι για το τζίρο τους αλλά για τον τρόπο λειτουργίας της επιχείρησής τους και πολλά ακόμη σημαντικά και "επικίνδυνα". Κατά τη λογική του φιλοπτώχου και λαϊκίζοντος, έπιασε βέβαια η εφημερίδα το σενάριο του τρομοκρατημένου διαβαστερού που με τη μείωση του εισοδήματος δε θα διαβάζει πλέον τα άπαντα του Γιάσπερς στην τουαλέτα (για το σαλόνι είχε κάτι ακόμη πιο δύσκολο και πεντακοσασέλιδο). Κι ο καημένος ο εκδότης που με τρύπια γάντια φυλλομέτραγε με το σαλιωμένο του δάχτυλο το επόμενο αριστούργημα που θα εισήγαγε στην αγορά, τώρα θα το κάνει -άντε να μην πω τι...

Πριν κλαφτούνε, ας προσλάβουν ευγενικές γραμματείς, διαβασμένους υπεύθυνους σειρών (όχι τους ίδιους που εκδίδουν τα βιβλία τους να τους έχουν να κάνουν ανάγνωση και να αποφασίζουν ποιός θα εκδοθεί! ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ λέγεται αυτό ωρέεεε!!!!), επίσης ας πληρώνουν τους μεταφραστές καλύτερα και στην ώρα τους, και ας μη βάζουν τη γυναικούλα τους να μεταφράζει όλες τις σειρές που βγάζουν. Και πολλά ακόμη, πάρα πολλά...Α, ναι, και ας μην τραπεζώνονται συγγραφείς και εκδότες στα σπίτια των...κριτικών. Με τι μούτρα μετά θα αποστασιοποιηθεί μπρεχτικά ο κρίνων απ' τον κρινόμενο;


Υ.Γ. Τους αφιερώνω -σε μερικά καλόπαιδα εκδότες- το βίντεο που έχω αναρτήσει στο FB, Little Britain, Lady Sally Markham. (Θα προσπαθήσω να το βρω πάλι αν το βάλω κι εδώ.)

Δεν υπάρχουν σχόλια: