Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

ΟΡΑΜΑ

Το βλέπω. Όχι, να λέμε την αλήθεια. Το βλέπω. 40 χρόνια φούρναρης, ο κάθε εργαζόμενος, με τα γυαλιά του Δήμου Σταρένιου, τα χάπια και το αλτσχάϊμερ, να ξεκινάει το πρωί για κάπου που δε θα θυμάται πού ακριβώς πέφτει, για να κάνει κάτι που δε θα τον ενδιαφέρει πια, 360 και σήμερα, για να πάει ν' αναπαυθεί -για ιαματικά δε συζητάμε, η Αιδηψός θα είναι για τους πολύ πλούσιους και μακρινή ανάμνηση απ' τον καιρό που δένανε τις συντάξεις με τα λουκάνικα.
Είναι ανήκουστο να δουλεύουμε 40 χρόνια, να δουλεύουμε μέχρι να συμπληρωθούν τα γαμημένα 40 χρόνια, κι όποιος δεν άρχισε το κουπί στη γαλέρα απ' τα 20, να πάει να δουλέψει μέχρι τα 90 ο κερατάς που θέλει 300 ευρώ -αγοραστικής αξίας του 2035, δηλαδή σκατά μετά συγχωρήσεως- και δεν κοιτάει που πάει να τη γλυτώσει, ενώ με αυτή την τακτική Λοβέρδου και ΔΝΤ, οι Φαραώ χτίσανε πυραμίδες ολόκληρες. Και να μου το θυμόσαστε, ο Αμένοφις ο Γ' δεν μπορεί, θα συμφωνούσε με την προοπτική των 40 χρόνων, μη σας πω ότι θα το 'βρισκε και λίγο γενναιόδωρο, αν όχι σπάταλο εκ μέρους του κράτους.
Και στο Μεσαίωνα, όμως, τότε που έμπαινε ο άρχοντας και σου 'παιρνε τη γυναίκα να κοιμηθεί μαζί της το πρώτο βράδυ του γάμου, και σε κρεμάγανε απ' τη γλώσσα έτσι και κυνηγούσες κανά λαγό να ταίσεις τα κουτσούβελα, ή έτσι να τον κάνεις ψητό να φας με τα φιλαράκια σου και να πιείς πριν σου μαυρίσει την ψυχή ο αγράμματος και λιγδιάρης επίσκοπος με τη φοβέρα για το πυρ το εξώτερο.
Επιτυχία μεγάλη είχανε τα μέτρα αυτά και επί Γιάννη Αγιάννη, αν έχετε ακουστά, που έκλεψε το καρβέλι το ψωμί ο αμαρτωλός, και κόστισε στο γαλλικό κράτος με την κινητοποίηση του Χρυσοχοϊδη της εποχής, του Ιαβέρη, χιλιάδες φράγκα -που θα λέγανε τα τζιμάνια των οικονομικών σήμερα. Ωραίες εποχές, δούλευαν και τα πιτσιρίκια, το ωράριο ήταν ένα σεμνό 18ωρο, ασφάλιση δεν υπήρχε, όποιος ψόφαγε στα τσακίδια και χεστήκαμε, αρκεί να 'χαμε τις τσούλες μας για να αποφεύγουμε το συζυγικό καθήκον, μόνο που ο Ίψεν έβγαλε αργότερα τα άπλυτα στη φόρα, το αυτό και ο Φλωμπέρ και άλλοι πολλοί: σύφιλη κρυμένη, διαφθορά και αμαρτία κανονική όχι μαϊμού, και ανυπόφορες σχέσεις που να προτιμάει η σύζυγος την αυτοκτονία παρά να ξανακοιμηθεί με το σίχαμα που παντρεύτηκε για λόγους τάξης και ηθικής.
Διαβάζω με τρόμο τα σενάρια που περνάνε βιαστικά από έγκριση, τάχα μου λόγω της κρίσης και τάχα μου αρκεί να σωθούμε, με κάτι φρικτές φυσιογνωμίες που θέλουν να στήσουν καζίνα α λα Λας Βέγκας στην Ελλάδα, να κάνουν resorts (sic) με γήπεδα γκολφ και άλλα σιχαμερά, και γενικά να "αξιοποιήσουνε" τη χώρα. Το αστραφτερό όνειρο ενός γκάνγκστερ, είναι η σανίδα σωτηρίας μας...;! Να βλέπεις τις πυραμίδες στο Θεσσαλικό κάμπο και ξενοδοχεία με 40 πατώματα στην Πάτρα; Και να γυρνάμε απ' όξω σαν πειναλέοι Ocean's Eleven στο loser όμως, χωρίς το happy end...
Περίεργο όραμα, και δεν έχω πάρει τίποτα απ' αυτά που έπαιρνε μάλλον ο άγιος πατέρας στην Πάτμο. Απλά κάνω αυτό που λέγεται reading between the lines...

Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Le Monde

http://www.lemonde.fr/culture/article/2010/06/07/en-grece-la-culture-est-k-o-comme-apres-un-accident_1368964_3246.html



Κοιτάξτε τι ήρθε, τι είδε και τι έγραψε το βούρλο ο ανταποκριτής της γαλλικής εφημερίδας...!

Θα δημοσιεύσω και την επιστολή που τους έστειλα εγώ.

DHLADH GIA NA KATALAVO...

...που θα 'λεγε και ο αλλοδαπός πρωθυπουργός της χώρας, που δε στέκεται στιγμή, δε θέλει ούτε να του θυμίζουνε ποιάς χώρας είναι επικεφαλής, κι όλο φεύγει. προτιμάει ο ΓΑΠ να ζει με τζετ-λαγκ, παρά να πατήσει το ποδάρι του εδώ που ταπεινώθηκε για τρισχιλιοστή φορά το στεφάνι κι η παστάδα του μπαμπά του.
Δηλαδή...
...Μια μέρα, σε δύο, σε πέντε, σε δέκα χρόνια, ο Λοβέρδος, π.χ., θα στέκεται μπροστά στον καθρέφτη του και θα καμαρώνει λέγοντας εγώ τους έκοψα μέρες κι τα πήρα χρόνια, εγώ τους πήγα πίσω στο 19ο αιώνα, εγώ υπέγραψα να απολύονται όποτε να 'ναι, να έχουν αστεία ασφάλιση, να γερνάνε στη δουλειά, να πλουτίζουν οι εταιρείες οι φαρμακευτικές με τις έρευνες για να ζει ο κόσμος περισσότερο για να δουλεύει περισσότερο, ανασφάλιστος, κακομοίρης και τρισάθλιος; Θα λέει εγώ είμαι το ανθρωπάκι που καμάρωσε για το ΔΝΤ και μπράβο μου; Ο Σημίτης καμαρώνει και αισθάνεται παρεξηγημένη μεγαλοφυϊα; Ο χοντρο-Καραμανλής;

Βέβαια, κι ο Γκαίμπελς, απ' την άλλη, άμα το σκεφτείς, όσο πήγαινε το ράϊχ, όχι απλώς καμάρωνε, αλλά σου λέει, γράφουμε ιστορία. Κι ο Μένγκελε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, το όνειρο του τρελλού επιστήμονα να κάνει πειράματα σε ζωναντό ιστό (ανθρώπινο), σκεφτότανε "πάω για το Νόμπελ, θα 'χω και το Φύρερ πρώτο τραπέζι πίστα, θα φορέσω και ψαλιδόκωλο με παπιγιόν και θα 'μαι κούκλος, θα κρατάω και σαν τον Άμλετ ένα κρανίο, σήμα κατατεθέν των μελετών μου..." Και ο Χίμλερ που πήγαινε από σπίτι σε σπίτι σαν τον Ηρώδη να ξετρυπώσει εβραίους και ό,τι άλλο τελοσπάντων, όσο ήτανε στα πράγματα, σου λέει "γράφω ιστορία, κάνω την τελική επιχείρηση σκούπα, και μαγκιά μου".
Τότενες, βέβαια, μετά την πτώση, μασουλάγανε και καμιά κάψουλα υδροκυάνιο, έτσι για το γαμώ το. Τώρα άντε καμιά εξεταστική του κώλου και πάει, γλυτώνει ο άνθρωπος με μια αυστηρή σύσταση "και να μην το ξανακάνεις Αναγνώστου, γιατί σε βλέπω με πενθήμερη και να 'ρχεσαι πάλι το Σεπτέμβρη!"

Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

Ο ΝΕΡΩΝ




Αναγνωστικό μου κοινό (sic) δεν μπορούσα να μην το μοιραστώ μαζί σου: σ' αυτή τη φωτο δεν είναι ο προκομένος ίδιος ο Νέρωνας που καμαρώνει το κάψιμο της Ρώμης;;!
Σου λέει τους γάμησα το Dow Jones των υπηκόων του Ωραίου Σαρλερουά. Δε θα δούνε nasdaq που να παρακαλάνε τα κορόϊδα. θα πούνε το φεουδάρχη τους Papandreos και το Δεσπότη Παπαριώτη οι χαχόλοι, οι βαστάζοι, οι δουλοπάροικοι του ΔΝΤ.

Ημείς οι χαχόλοι έχουμε να του πούμε να βάλει το ΔΝΤ, μαζί με τους δείκτες, εκεί που συμβούλεψε και ο Μοναρχίξ τον σνομπ κουνιάδο του που ζούσε στο Παρίσι (Λουτέσια), όταν του είπε βλέποντας το δώρο (μενίρ) που του πήγε φύλαρχος απ' το χωριό: "Μα αγαπητέ μου Μοναρχίξ, πού να το βάλω αυτό;" Μοναρχίξ: "Θες να σου πω;;;" (Εκεί ακριβώς.)

ΚΑΛΕ 'ΣΕΙΣ, ΕΚΛΑΨΑ...

...με το αφιέρωμα κλαψογκλαν-γκλον του Πρώτου Θέματος στον Αντρέα το Φτωχό, τον επονομαζόμενο και Λοβέρδο ή γίγαντα του εκσυγχρονισμού ή μικρό λουστράκο.
Ρε σεις, διαβάστε το να κλάψετε λίγο: ο μικρός Αντρέας είναι ο Αφτχιάς της πολιτικής, και ξεκίνησε φτωχός να παίζει μπουζούκι στο Σαρλερουά για να βγάλει χαρτζηλίκι ρε σεις. Ρε τομάρια, καλά κάνει και φέρνει πίσω το Μεσαίωνα ο εγκάθετος του ΔΝΤ, γιατί ξέρει από φτώχεια, κι ότι είναι ωραία ρε σεις, και θέλει να μας φέρει όλους στο μέγεθος των απωθημένων του...Η χώρα θα λέγεται "Το Ωραίον Σαρλερουά" οσονούπω.
Από την άλλη πάλι, επειδής είμαι ολίγον τι καχύποπτος και φιλύποπτος, ήθελα να ξέρω πώς η συνονόματή του άμα δε και ατάλαντος Τατιάνα (Λοβέρδου) έγινε διευθύντρια του Χοροθεάτρου του μόνου ΔΗΠΕΘΕ -αν δεν λαθεύω, αλλά πάλι εδώ λαθεύουνε οι παπαδιές, εγώ θα μείνω;- που έφτιαξε τμήμα χορού, δηλαδής της Πάτρας.
Επίσης, μήπως η Τατιάνα πήγε στο ΥΠΠΟ μαζί με τον αρχιατάλαντο αρχιερέα του κακού συνδικαλισμού τον πρόεδρο του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων, και βοήθησε να εκταμιευθεί ποσόν τινά για πλατφόρμες και λοιπές αρλούμπες; Όλως τυχαίως τόσο αυτή όσο και ο Χάλιας ο πρόεδρος, είχαν επιλεγεί με διαφανέστατες διαδικασίες να δείξουν έργα τους. (Εγώ πάντως, επειδή είμαι αντικειμενική και φιλαλήθης, είχα συστήσει στον εν λόγω πρόεδρο, μετά το έργο του Εν Πλω, να κάνει καριέρα χορογραφώντας ντράγκ σόου σε καταγώγια. Έχω μάτι εγώ για τα ταλέντα του καθενού, και θέλω να παγαίνει ο κρινόμενος μπροστά. Διότι άμα αγάπη μου, θες να στήσεις το go go boy απά στον amplifier σε μια ατμόσφαιρα εκπομπής του Φίλιππου Καμπούρη, τι τον θες τον Εμπειρίκο; Αν και τώρα που το σκέφτομαι, θα 'χε τζέρτζελο, να απαγγέλλει μανιασμένο το go go boy και Εμπειρίκο. Δεν ν' κακό...)



Υ.Γ. Στις παραστάσεις αυτηνής της Τατιάνας, ερχότανε ολόκληρο το σόϊ, εμ ποιός άλλος θα πήγαινε;, και παρ' όλον που ήτο αγύμναστος και χοντροκώλα, οι φίλες της μαμάς της (κοτζάμ γυναίκα με τη μαμά ερχότανε), της λέγανε "αέρας η κόρη σας, αέρας!"
(Δεν ξέρω αν εξυποννοούσανε κοπανιστός ή της πορδής. Στήνω αυτί συχνάκις-πυκνάκις, αλλά δεν έχω και ραντάρ. Αέρας ήταν η πλισέτσκαγια. Αέρας ήταν η Ουλάνοβα. Αέρας ήταν η Γκιλέμ. Η εν λόγω, ήταν αυτό που λένε στις κυκλάδες "σούρδιση".)

Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

ΓΝΩΣΤΟ ΙΔΡΥΜΑ...

...πριν από κανένα χρόνο έκανε κάστινγκ (ironic) ελπίζοντας να παρουσιαστούν συστημένοι γλύφτες, και κάθε είδους κηφήνες που να ταιριάζουν με το προφίλ του, για μια θέση τελοσπάντων.
Μέλη του πάνελ ήταν γόνοι των ιδρυματούχων (sic) με καριέρες στα ηρωικά μετόπισθεν των υποθέσεων του ιδρύματος, παλαιοί ύποπτοι του σκανδάλου Κοσκωτά, πανεπιστημιακοί, μαζί με τον ατζέντη του ελληνο-γαλλικού πολιτισμού.
Το άκεφο πάνελ, πέραν των άσχετων ερωτήσεων, είχε και μια, πρωτοφανή στα διεθνή χρονικά των προσλήψεων: δε ρωτούσαν "τι μισθό περιμένετε να πάρετε", αλλά "πόσα βγάζετε το μήνα" (!!!;), για να εισπράξει σκεπτικισμό και μια σχετική ειρωνία ο ερωτώμενος, αν το ποσόν δεν ήταν του ύψους των αποζημιώσεων των "ηρωικών μετόπισθεν".

Πριν μερικά χρόνια, δραστηριότητες του εν λόγω ιδρύματος είχαν προκαλέσει τηλέφωνα απ' το εξωτερικό, από ανθρώπους που επιθυμούσαν διερεύνηση σχετικά με τα τεράστια ποσά που ακούγονταν ότι θα δίνονταν για αμφιβόλου ποιότητας και αποτελέσματος εκδηλώσεις (οι οποίες έγιναν μια ή δύο φορές και σταμάτησαν...). Τις οποίες εν τέλει ουδείς ήθελε να καλύψει δημοσιογραφικά, διότι τις θεώρησαν μέρος της συνήθους επαρχιώτικής, σπάταλης και ενδεχομένως διεφθαρμένης νότιας επαρχίας...
Ας είναι καλά η ασυλία που προσφέρουν τα πληρωμένα ταξίδια σε γερασμένα κουναβο-τσουλούφια, παπαρατσο-απογόνους παρά τω Σιούφα, και άλλους άχρηστους.

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

ΕΛΛΗΝΙΚΑ...

Δεν ξέρω αν θίγω κάποια αντίληψη περί συνδικαλισμού, αλλά όσο μου προκαλεί σιχασιά αυτή η ρίψασπις κυβέρνηση των ασπόνδυλων, άλλο τόσο με απωθεί το συνδικαλιστικό κίνημα που με 41 βαθμούς, κλείνει το μετρό σαν να ήταν περιουσία του κάθε αρχιμαλάκα διορισμένου.
Το πώς έχουν διοριστεί ψηφοφόροι το γνωρίζουμε και ας μην κάνουμε άλλο ότι δνε το γνωρίζουμε, αν όλοι μας ξέρουμε κάποιες περιπτώσεις, ζήτω που καήκαμε!
Σιχτίρισα χθες που γύρναγα στο χάλι, αδυνατώντας να περπατήσω άλλο ή να βρω ταξί, και ο τόπος έβραζε.
Στο Αβέρωφ κάνει πάρτυ το πρώην ανατολικό μπλοκ, στο μετρό έχουν κατάληψη οι αναποτελεσματικοί φασίστες του συνδικαλισμού, η οικονομία πάει κατά διαόλου, τα πάντα είναι υπό διάλυση, σοβαρός αντίλογος στον καταφανή εμπαιγμό που κάνει στους πολίτες της χώρας η οικογένεια Papandreos δεν υπάρχει, είναι το όλον ένα χάλι μαύρο.
Είναι περίεργο, αλλά οι χειρότεροι πολιτικοί της νεότερης Ελλάδας, Βενιζέλος, Παπανδρέου, Καραμανλής (καλά δεν εννοώ ούτε κατ' ιδέαν τους απογόνους τους, αυτούς ούτε για...να μην πω), δεν έχουν υποστεί στο ελάχιστο κριτική, άντε κάτι λίγα και επιφανειακά ο εθνάρχης...
Και πληρώνουμε για ιδρύματα στο όνομά τους. Μωρέ πώς ξύπνησε έτσι ο ραγιάς σ' αυτή τη χώρα; Η ΚΝΕ επανεκπάιδευσε τα πλήθη; Η ΕΕ με τις επιδοτήσεις; Οι διεφθαρμένοι υπουργοί και συνδικαλιστές ανά την επικράτεια; Οι κλαδικές; Οι Σήφηδες και τα παιδιά του λαού που εκμαύλισαν τα πάντα; Ο Τύπος και τα μέσα των ζιγκολό, των πληρωμένων, των πρώην Κνιτών; Οι γλύφτες, οι σφουγγοκωλάριοι που έκαναν τον κώλο τους κεφάλι και το κεφάλι ποδάρια απ' την επίκυψη μπροστά στα αφεντικά; Τι κατάντια είναι αυτή;



Υ.Γ. Είπα Papandreos και θυμήθηκα ένα ευτράπελο απ' την διάλεξη du cul του Νικολάκη του Μαμόθρεφτου Α'. Μωρ' 'σεις, ήπιε ο παλίκαρος ο Αμερικανοβούλγαρος, σε 50 λεπτά, ένα λίτρο νερό (τόσο λένε στο Μπέβερλυ Χιλς για να διατηρείσαι τζόβενος) και έμεινε ακατούρητος το παιδί, για άλλο τόσο. Εγώ που τον έβλεπα και κόντεψα να τραγουδήσω την Αμερσούδα, αλλά αυτός, εκεί! βράχος του Μαϊάμι. Ως φαίνεται δεν θα του 'χε πει η γριά η βασιλομήτωρ ότι επιτρέπεται το κατούρημα, θα το ξέχασε, και μέχρι να λάβει διαταγή "εμπρός κατουρήσατε, μαρς!" σφίχτηκε ο...διανοούμενος.

Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΑ

(που μου τη σπάνε.)

-Το ότι η εμφανώς "δεύτερη" και υποκριτικώς αταλαντούτσικη Ζέτα Μακρυπούλια θα ήταν η χρυσή εφεδρεία του "καλού εμπορικού", μόνο αυτή η χώρα μπορεί να το εξηγήσει. Εδώ η κοπέλα κοντεύει τα 40, κοντεύει να γίνει αεροδρόμιο απ' το "σιδέρωμα" το μέτωπο, (καλύτερη ή νεότερη δε γίνεται), και το ελληνικό σταρ-σύστεμ (χαχα!) την ζμπρώχνει με νύχια και με δόντια.
-Το ότι ο έρημος ο Μπουλάς θα έλεγε στην τραυματία και με αμνησία -για χάρη του σεναρίου- Άννα Απόλυτη Βίσση ότι είναι "πάρα πολύ μεγάλη σταρ, τόσο, που μεγαλύτερη δε γίνεται", είναι μάλλον καρμική τιμωρία. Ποιός ξέρει τι μαλακίες έκανε σε άλλες ζωές...
-Το ότι το Ποπί Τσαπανίδου το παίζει άγρια δημοσιογράφα πρωινιάτικο, εκεί που με την άλλη την άχαρη τη Ριρίκα κάνανε ανθοδετική για κυρίες και μετράγανε τρόπους φύλαξης του μάλλινου "κορίτσια", μόνο η Ελλάς το αντέχει με σοβαρότητα ξεπεσμένης καραπουτάνας.
-Το ότι οι Λυριτζοπώςτουςλένε με τη σύζυγο παρά τω Σιούφα (από τα μπαλκόνια του οποίου κυλάνε τόνοι τα απορρυπαντικά πνίγοντας και βάζοντας του περαστικούς της οδού Πλουτάρχου να κάνουν σλάλομ) παριστάνουν ότι κάποιος τους βλέπει, επίσης μόνο η Ελλάς το ανέχεται ως καρπαζοεισπράκτορας Χταζηαβάτης που ό,τι του παίζει το αφεντικό χορεύει.

-Αλλά χθες βράδυ, μωρέ τι ωραία εκπονπή στο Μέγκα...Ο Smokey Eyes Κουλούρης, ο Ξεβαμένο Μαλλί Γεροντοκαουμπόϋς Γιακουμάτος, ο Πρετεντέρης με ρουφηγμένα μάγουλα σαν τη Μάρλεν Ντήτριχ, η θείτσα με το έμμενταλ η Παναγωταρένια πιο πασίγρια από ποτές, η Γιάννα με τα καντάρια μαγκιάς ιδίως όταν αναλύει το παρασκήνιο, το όλον να σε πιάνει σύγκρυο και ευκοίλια και να λες φέρ' τις σημειώσεις τις δημοσιογραφικές για σκούπισμα.
-Εκείνη η Πυργιώτη είναι παντού;
-Και η Μπιζόγλη; Ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, εκπομπές, παραεκπομπές, εφημερίδες;! Δε θα μείνουνε θέσεις για άλλον βρε μαϊντανοί.
-Εκείνο το πρωινό παράσιτο (parasitus kratikodiaitous bizoglensis η επιστημονική ονομασία) παρά τη Μπιζόγλη (...) πώς το λένε;

Και μια απορία ακόμα: οι ανεγκέφαλοι, τύπου ελεονώρα, φωτομαρία, σκορδοστούμπια και λοιποί συγγενείς, παθαίνουν ακόμα πιο ηλιθιότητα από την λεπτομερή ενασχόληση με τα MAD βραβεία, το ντεκολτέ της Ντενίση και άλλα σχετικά;

Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Τι είναι αυτό που μας λένε με τσαντισμένο ύφος Καίσαρα οι τηλε-δημοσιογράφοι (sic); Με μάγουλα ρουφηγμένα σαν την Μάρλεν Ντήτριχ για να του δίνει ομορφάδα και να του σβήνει τα προγούλια, άμα δε και να του τονίζει το αλαζονικό ύφος που κρύβει την αιώνια αγορίστικη ψυχή, ο μεγαλοσχολιαστής ξεμπέρδεψε με τον ειδικό γραμματέα του ΣΔΟΕ, ενοχλημένος: "δηλαδή εκτός απ' τα 20 και 25 χιλιάρικα σε αντικείμενα για δημόσιες σχέσεις, δεν υπάρχει κάτι άλλο..."
Πού πας ρε καραμήτρο;
Όχι τίποτ' άλλο, αλλά αν εμένα μου κάνανε δώρο δημοσίων σχέσεων αντικείμενα αξίας 25 χιλιάδων ευρώ, από φιλότιμο και μόνο, θα έγραφα δέκα άρθρα να βοηθήσω το χορηγό μου. Δηλαδή για να είναι επίσημα χρηματισμός, πόσα πρέπει να χώσει στην κωλάρα των διεφθαμρένων φύλαρχων η κάθε Siemens;
Ανθρωπάκια με ψυχή στρατιωτικού στα βάθη της Ρουάντα που πεθαίνει για τα κέρδη από έναν εμφύλιο και την προοπτική μιας έπαυλης επιλωμένης με τα κρανία και τα κόκκαλα των σφαγμένων και πεθαμένων απ' την πείνα, με 25 χιλιάρικα, για να έχουμε και αίσθηση των μεγεθών, σε ένα καλλιτεχνικό γεγονός μέσου βεληνεκούς, κάποιος γίνεται χορηγός ή υποστηρικτής και μπαίνει η ονοματάρα του, επίσης του κάνεις τούμπες.

Εκτός αν είσαι χορτασμένος από συνεχείς εισροές ρευστού, που σε έχει βοηθήσει να πιάσεις και γερά μετερίζια στη δημοσιογραφία ή όπου αλλού (αφού το μεγάλο αφεντικό ο χορηγός -τάχα μου- σε ζητάει συνέχεια και σε προωθεί στις φωτο και τα μήντια φτιάχνοντάς σου καιέρα και προφίλ, οπότε φαίενσαι ότι τα φέρνεις, άρα τα παίρνεις και γίνεσαι/παραμένεις μεγαλοστέλεχος), ή αμείβεσαι με το κομμάτι, ή τα 25 χιλιάρικα θεωρείς ότι είναι για τις δευτεράντζες.
Με 25 χιλιάρικα το χρόνο, στέλνεις τα παιδιά σε ιδιωτικό περιωπής, πας διακοπές στις Μαλδίβες, πολλώ δε μάλλον αν τα 25άρια επαναλαμβάνονται μέσα στο χρόνο. Τότε μπορείς να εξασφαλίσεις και το Χάρβαρντ, και να στέλνεις τον μόνιμο υπάλληλο πεθερό με τον Φιλιπιννέζο στο Βασιλόπουλο για τα ψώνια του της εβδομάδας (ένα πεπόνι, ένα χαρτί υγείας, δυό ρολλά κουζίνας και μια σαλάτα κομένη έτοιμη)...

Περισσεύει το θράσος, και η μαγκίτικη απαξίωση εν είδει κριτικής, που τελικά είναι on tv bullying, δηλαδή τραμπουκισμός από τηλεοράσεως από μαγκάκια που γουστάρουν -το βλέπεις στο βλέμμα τους- και λίγο spanking άμα τα φέρει ευνοϊκά ο γιαραμπής. (Εμ δε λέει όλο παιδιά και οικογένεια).

Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

ΕΙΜΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΜΕΝΗ...

Απόψε, αγαπητοί μου αναγνώστες, έγινα μάρτυρας μιας πραγματικότητας που άγγιζα με τη φαντασία, αλλά ήθελα να το δω το γαμημένο κι από πρώτο χέρι.
Έτσι, και συγγνώμη για την αγοραία συμπεριφορά λίγο παραπάνω, παρευρέθην στην ομιλία του Νικ Παπανδρέου (παρακαλώ μην πετάτε ζαρζαβατικά, για την έρευνα το έκανα αχάριστοι, όπως παλιότερα έκανα κλάμπινγκ αγγαρεία για την έρευνα -και πάλι), για τον Manos & Mikis-Two Greek Composers.

Ο αδελφός του βασιλιά μας μίλησε σε καταπληκτικά αμερικάνικα English, δηλαδή στη μητρική του γλώσσα, μιλάμε τόσο καλά ντεν είναι ούτε τα ελλήνικός του.

Η ομιλία του αμερικανακίου, ήταν ακριβώς στο άνετο στυλ των αμερικανών καθηγητών των άνετων, creative courses για αργόσχολους που πληρώνουν, δηλαδή άνετο.

Η καμαρίλα απόπνεε μπόχα και ποδαρίλα, και φοβούμαι ότι πολλοί εκ των ακροατών θα έχουνε σκατά στη γλώσσα τους απ' το γλύψιμο του κώλου του βασιλόπαιδος.

Κλου της βραδιγιάς, η έλευσις της βασιλομήτορος Margaret Ι που χαιρέτησε τα πλήθη με συγκατάβαση και συγκρατημένη αηδία. Παρέστη και ο μικρότερος αδελφός και βασιλόπαις νούμερο τρία, καθώς και νεότερα μέλη της βασιλικής όσο και ξένης απολύτως, οικογένειας. Διότι ως γνωστόν, απαίσιες και τυχάρπαστες λαϊκούρες που συχνάζετε στο μπλονκ μου, αν δεν πάει η Μινεσότα στο Μωάμεθ, πάει ο Μωάμεθ στη Μινεσότα, έτσι ήρθαν και μας έφεραν πολιτισμό, οι Γλύξμπουργκ, ο Όττο ο Α' ο Ανίκανος, η Αμαλία η Α' η Πουτάνα, η Όλγα η Α' η Μπεκρού, ο Γεώργιος ο Β' ο Δοσίλογος (Δοσίκωλος), ο Αλέξανδρος ο Α' ο Κώλος της Μαϊμούς, και τώρα οι Papandreos απ' τη χώρα της ευημερίας και τη γείτονα χώρα του Κρούμου (αμαθέστατοι, είμαι σίγουρη ότι την τύφλα σας δεν ξέρετε ποιός ήτανε ο Κρούμ...).

Και αφού χειροκρότησε το λακεδίζον πλήθον (εγώ δεν χειροκρότησα), ο Νικ ξέχασε ότι ομίλαγε για Manos/Mickey και το γύρισε στη μαμά του που έφρε τον American feminism στην Ελλάδα. Εκεί μου γύρισε το μάτι αναπόδως, και κόντεψα να ουρλιάξω, διότι η κατίνα η κερατωμένη, όχι φεμινίστρια δεν ήτανε, αλλά κόντεψε πέραν νόμων και εθίμων, να καθίσει αυτή στο προσκέφαλο του Αείμνηστου για να πάρει το "δαχτυλίδι" και να σκάσει η χήρα η αληθινή, 50 χρόνια νεότερη απ' το σάψαλο.

Αυτά τα 'χει τόσο ευνουχισμένα, είναι κι αμερικανάκια, που το μόνο που έχω να σας πω εξόν που ήτανε παπαριά η ομιλία, but I knew that before hand (...), είναι ότι σας θεωρούν -εν πλήρη αθωότητι- υπηκόους κατακαημένα. Το είδα, το ένιωσα, και ανατρίχιασα.

Χώρια οι αναφορές στον μπαμπά: όποτε μίλαγε για μια ιστορική περίοδο (όπως τα 'χε αχταρμά), την είχε περιχαρακωμένη με τους Papandreos. Νo Papandreos, no interest.

Ξυπνάτε ρεεεε!!!


Υ.Γ. Και για να μη λέτε ότι εγώ είμαι μια κακιά, σας λέω ότι πού να ακούγατε τι έλεγαν μερικά μέλη του ακροατηρίου...Το ελαφρύτερο ήταν (συνοδευόμενου μετά χαχάνου): "δηλαδή αυτός είναι ο έξυπνος της οικογένειας;"

Παρασκευή 4 Ιουνίου 2010

ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ

Δεν αντέχω να παρακολουθήσω ούτε για αστείο τα ελληνικά σήριαλ. Έτσι για να κάνω πλάκα έστω.
Τα πρότυπα που αναπαράγουν είναι επιεικώς για τα μπάζα: γονείς χωρίς κανέναν έλεγχο, αγενέστατα παιδιά, αεριτζήδες πατεράδες για τους οποίους δεν ντρέπεται ούτε η οικογένεια ούτε οι φίλοι, μάνες πνιγμένες στους καφέδες, τα ηρμειστικά και τα μπότοξ με δανεικά που ταίζουν σουβλάκια τα υπερτροφικά σώματα και εγώ των απαίσιων παιδιών τους, γυναίκες σε μόνιμη υστερία που φωνάζουν σαν τα τραβεστί του Φίλιππου Καμπούρη, αστειάκια κλεμένα από αμερικανιές sitcom, κακομαθημένοι, αγράμματοι βλάχοι και δήθεν αρχοντικοί λεφτάδες που είναι εξίσου καράβλαχοι με τα λαμόγια τους νεόπλουτους.
Τίποτα δεν περνάει απ' το άδειο κεφάλι τους εκτός απ' το καινούργιο κάμπριο (ποιόν θα ρίξουμε για να το πάρουμε μέχρι να το ξαναπάρει η αντιπροσωπεία), τη φιλοσοφία του ό,τι φάμε-ό,τι πιούμε-κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας, μια φρικαλέα σπατάλη πόρων με φαγητά που παρελαύνουν για να μη φάει κανείς σε ταβέρνες όπου συχνάζουν οι πρωταγωνιστές, και κραυγαλέα ασχήμια στο ντεκόρ (τα σπίτια είναι σαν το Μοιραρακέϊκο).
Βλέποντας αυτά τα ξεράσματα προφανώς εθίζεται κανείς στην ασχήμια, την ανοχή της λαμογιάς, το Χατζηαβατισμό -εξάλλου την αποχαύνωση υποβοηθά και η μεσημεριανο-απογευματινή ζώνη (γνωστή και ως ζώνη του καραπούτανου), όπου μαθαίνει κανείς ότι ο μπουζουξής είναι ιερό πρόσωπο, οι σκυλούδες έχουν πισίνα, όσοι δεν είναι αγράμματα ζώα είναι ξεπερασμένοι και αντικείμενα χλευασμού, και ότι η πλειοψηφία της αθλιότητας προστατεύει τα μέλη της, αρκεί να χειροκροτήσουν μπροστά σ' όλο τον κόσμο την Αλεξανδράτου, να ορκιστούν στο όνομα του Μαλέλη, να ακούσουν τα σχόλια των πανελιτζήδων, να αντέξουν επί ημίωρο Σκορδά και Λόη, να επιχειρηματολογήσουν πάνω στις ιδέες της wannabee Όπρα και να θαυμάσουν το styling Μπακοδήμου και Καραβάτου, αν όχι να το υιοθετήσουν κιόλας.

Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

ΟΡΕΣΤΕΙΑ 4

Κλυταιμ.
Εμ δεν θα τις κουβάλησε...;
Που να τον κουβαλήσουν,
Τέσσερις να τον παν μπροστά,
Στον τάφο να τον κλείσουν.

(στο κοινό).
Το πιο μεγάλο αγαθό,
η συζυγική αγάπη,
Που είναι πρότυπο θαρρώ,
Για κάθε μια απάτη.

Φτάνει ο Αγαμέμνων. Στραβογερασμένος, 65 χρονών, χάλια, του λείπουν και δόντια.

Αγαμέμνων
Αχ! Πόσο δα νοστάλγησα
Ετούτο το παλάτι,
Να θυμηθείτε στο φαί
Μη βάλετε αλάτι.

Με αλάτι, βιάγκρα κι έκσταση,
Μπορεί κακό να νιώσεις,
Και στο κρεβάτι αργότερα
Ουδόλως να αποδώσεις.

(Στο απορημένο ύφος των παριστάμενων και της Κλυταιμνήστρας απαντάει).
Τα νέα ήθη που έφερα
Σε λίγο θα τα δεις
Και αναλόγως κοίταξε
κι εσύ να πορευτείς.

Αρτίστα από ριάλιτυ, άναξ
Αλλά και τσούλες,
Εκδότες και εφοπλιστές,
Ελεύθεροι και δούλες,

Δεν γίνεται χωρίς αυτά
Ουδόλως για να ζήσουν
Και στάτους μιας σελέμπριτυ
Αλλιώς να αποκτήσουν.

Μα πόσο οπισθοδρομική
Είναι τούτη η επαρχία,
Της χρειάζεται μια διεθνής
Στριφνή κυριαρχία.

Κασσάνδρα
Το βλέπω!

Αγ.
Ποιό; Σωπάτε, είναι μάντισσα
Και κάτι έχει να πει!

Κλ.
Που να στο πει κοπρόσκυλο
Ο διάκος μες στ’ αυτί...!

Κας.
Βλέπω το ΛΑΦΚΑ να ‘ρχεται
Εδώ να κατεβαίνει,
Στη σύνταξη και το ΕΚΑΣ
Μαχαίρι να κραδαίνει...

(Όλοι κοιτιούνται).
Σαράντα χρόνια όλοι τους
Πρόκειται να δουλεύουν,
Σαν δούλους οι αρχόντοι σας
Εσάς θα σας παιδεύουν.
(οι δούλοι κοιτιούνται με αυτολύπηση και πρόθεση συνδικαλισμού.)

Βλέπω έναν πρωθυπουργό,
Λατρεύει τη μανούλα,
(η Κλυταιμνήστρα αθέλητα κάνει μια κίνηση πίκρας για τα δικά της παιδιά)
Αλλά οι υπηκόοι του
Τον λένε όλοι νούλα.

Πέφτει απ’ το ποδήλατο
Που είν’ σταματημένο,
Κάνει κουπί σαν τον Μπεν Χουρ,
Σαν αλυσοδεμένο...

Ποιός άραγε τον έστειλε
Να πάει κωπηλατώντας
Ανάμεσα στα δυό νησιά
-Πώς πάει εσάς γαμώντας...

Ίσως και να εζήλεψε
Έκπτωτο βασιλέα
Αθληταρά και ανόητο
Με περικεφαλαία...

(συνεχίζεται)

Τρίτη 1 Ιουνίου 2010

ΣΥΝΘΗΜΑ

ΠΑΝΑΘΕΜΑ ΣΕ ΡΕ ΧΟΝΤΡΕ
ΤΗΣ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗΣ ΗΤΤΑΣ
ΠΟΥ ΦΟΡΤΩΣΕΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΜΑΣ
ΤΟ ΓΙΟ ΤΗΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΣ

(Το γράφω όπως μου το έστειλαν. Ήταν σε πανό).