Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2010

ΣΑΛΩΜΗ ΧIV (14)

Σαλώμη
Μη μου τη λες τη λέξη αυτή,
Είναι πολύ κακή,
Ευθύνεται για θάνατο
Παιδιών στην Αφρική!

Εγώ είμαι φιλόπονος
Έχω καλά αισθήματα
Και των πτωχών με θλίβουνε
Τα τρομερά παθήματα…

(Ο Ιωάννης έχει ειρωνικό βλέμμα)
Είμαι η πρόεδρος αλλά
Και το μονάχο μέλος
Σε σωματεία και γιατρούς
με σύνορα και τέλος.

Ελονοσίες, έμπολα
Τύφο τα πολεμάμε,
Κι εν συνεχεία καθόμαστε
Λιγάκι για να φάμε.

Σ’ ολόκληρη την Αφρική
Στο Τσαντ και στο Σουδάν
Εμείς τους βοηθήσαμε,
Κι ούτε το είπα κάν!

Είμαι φιλόπονος πολύ
Το ξέρει ο πάσα είς,
Μα είμαι και σεμνότατη,
Κοίτα με, θα το δεις!

Ήμουν ευαίσθητη πολύ
Από μικρό παιδάκι,
Θυμάμαι μου εχάρισαν
Και ένα κουνελάκι...

Ήτανε κάτασπρο, μικρό
Και Ρόζα το ‘χα βγάλει,
Ανάθεμα! Το έβρασαν
Μέσα σ’ ένα τσουκάλι.

Όμως εγώ δεν έφαγα
Έκανα απεργία,
Μονάχα τσιμπολόγησα
Κάτι στα μαγειρεία...

Από το κλάμα το πολύ,
Είχα υπογλυκαιμία,
Και η μαμά φοβήθηκε
Μην πάθω αναιμία,

Έτσι στιφάδο απέφυγα,
αλλά δυό μελάτα,
Αυγά, πατάτες και λαρδί,
Τσίμπησα, και ντομάτα.

Ποτέ δεν το ξεπέρασα,
Μου έμεινε το τραύμα,
Πώς τη ζωή συνέχισα
Ήτανε ένα θαύμα...

Ιωάννης
Τι λες βρε δύσμοιρο παιδί,
Πέρασες τέτοιο ζόρι;
Και μόνο που το άκουσα,
Με έκανες βαπόρι.

Ποιός το κουνέλι έβρασε;
Στιφάδο ποιός να το ‘κανε
Και να το σκάσει ο κούνελος
Δεν μπόρεσε, δεν πρόκανε;

Σαλώμη
Η μάνα μου, η Ηρωδιάς,
Αυτή η σκύλα η μαύρη
Που εύχομαι μοίρα κακή
Κάποτε η στρίγκλα να ‘βρει!

Ιωάννης
Πριγκίπισσα μη βλαστημάς,
Όχι στο υβρεολόγιο,
Νομίζω πως υπέφερες
Από κακό Οιδιπόδειο.

Σαλώμη
Το λέω, για όλα φταίει αυτή,
Δεν είμαι εγώ κακιά,
Αλλά ξέρω πως η εκδίκηση
θα 'ναι πολύ γλυκιά...

Ιωάννης
Αν ήρθα τέτοια να μου πεις,
Καλύτερα να φύγω,
Γιατί εδώ να κολαστώ,
Θέλω να αποφύγω.

Σαλώμη
Καλά λοιπόν, το βούλωσα,
Τι θες; Να βάλω τάπα;
Ξαλάφρωσα που ξέσπασα,
Και σ’ άγιο άνδρα τα ‘πα.

(σιωπή, και μετά, μιλάει η Σαλώμη)
Σαλώμη
Να ξέρεις Ιωάννη μου,
Η δύστροπος μητέρα,
Κακό ψυχανεμίζομαι
Θα κάνει κάποια μέρα.

Σε βλέπω πρωταγωνιστή
Σ’ αυτήν την ιστορία,
Να μη σου πω και ακέφαλο,
Δεν είναι μαλακία.

Ένα χορό θα δώσουμε
Με κάτι μεζεδάκια,
Θα μαζευτούν στη σάλα μας,
Ένα σωρό κοράκια,

Και η μαμά μου ζήτησε
Το βράδυ να χορέψω,
Και τον Ηρώδη βασιλιά,
Εγώ να τον μαγέψω.

Κι όταν εκείνος μαγευτεί
Το μάτι του γυαλίσει,
Εκείνη ό,τι θέλω εγώ,
Να κάνει, θα ορκίσει.

Δε θα ‘ναι τα διαμαντικά,
Ούτε και οι κορώνες,
Ούτε μπριλάντια, αμέθυστοι,
Μεγάλα σαν κοτρώνες,

Που θα ζητήσω πληρωμή
Μετά απ’ το χορό μου,
Αλλά η χοντροκεφάλα σου
θα είν’ το λάφυρό μου.

Ιωάννης (ψύχραιμα)
Και τι χορός θα είναι αυτός
Που ο χαζο-Ηρώδης,
Θα υποσχεθεί τα άπαντα,
Ο απαίσιος, γλοιώδης;

Σαλώμη
Μωρέ αυτό σε μάρανε;;; (συνεχίζει ήρεμα και αυτάρεσκα, παίζοντας με το πέπλο).
Με τα εφτά τα πέπλα:
Θα τα πετάω καταγής,
Πριν κάτσω σε καρέκλα.

Σκέφτομαι τούτο το γυμνό,
Λιγάκι να το ντύσω,
Και αν μπορώ τουλάχιστον,
Να το εξευγενίσω...

Να είναι και ο φωτισμός
Διακριτικός τα μάλα,
Να μη φανώ εις το κοινό
Σαν μια χοντρή δαμάλα.

(Κάνοντας σχέδια)
Να βάλω τα μεταξωτά
Που έφερα απ’ την Τύρο,
Εκείνα που μου έκατσε...
Μα πώς τον λέγαν;...Πύρρο!

Ωραία περιπέτεια,
στην έρημο ένα βράδυ,
Και πέρναγε εκεί κοντά
Κι ένα γιδοκοπάδι.

Μουκάνιζαν τα πρόβατα,
Βρώμαγε και σκατίλα,
Ήτανε όλο το ντεκόρ
Γεμάτο βαρβατίλα.

Την άλλη μέρα έφυγε
Και δεν τον ξαναείδα,
Ήτανε σχέση μιας βραδιάς,
Δεν είχε κάν ελπίδα.

(συνέρχεται και σταματάει έγκαιρα την εξομολόγηση)
Μα ψάχνω να ερωτευτώ,
Και πια να σταματήσω,
Όποιονα χτίστη ή ψαρά,
Να θέλω να γ...ω.

Ιωάννης
Άκουσα ήδη αρκετά,
Και βλέπω είχα δίκιο!
Τα Σόδομα και Γόμορρα
Είναι σ’ αυτόν τον Οίκο!

Σαλώμη
Μα πώς τολμάς τώρα εσύ,
Να με παρομοιάζεις,
Με πόλεις που είν’ κατάπτυστες;
Ιωάννη με τρομάζεις!

(από μέσα της σχεδόν)
Ιώβειο υπομονή
Και Σολομώντος λύση
Πρέπει να έχει όποιος αυτόν
Θέλει αν τον γ...σει.

(δυνατά)
Εγώ αυτό το παρελθόν
Το έχω αποκηρύξει
Και είμαι πλέον πάναγνη,
Το έχω αποδείξει.

Δεν έχω βγει για ραντεβού
Ούτε με άντρες πάω,
Μη σώσω, αν λέω ψέματα,
Ποτέ να ξαναφάω.

(συνεχίζεται)

Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2010

ΣΑΛΩΜΗ ΧΙΙΙ (13)

Ιωάννης
Tη μία κάποιος με ζητά,
Μετά κάποιος με θέλει ,
Ακόμα δεν τελείωσα
Το καπνιστό το χέλι.

Και η σαλάτα πάνιασε,
Κρύωσαν οι πατάτες,
Μην είν’ κι αυτές εισαγωγής
Όπως και οι ντομάτες;

Μπορεί να ‘μαι κρατούμενος,
Αλλά δεν είμαι ζώο,
Σκόρδα,κρεμμύδια Αργεντινής
Μου δίνετε και τρώω.

Σαούλ θα παραπονεθώ,
θα κάνω και μια δίκη,
στείλε εδώ τον Ααρών
το μέγα χασοδίκη,

να κάνει και μια σύνδεση
με εκπομπές του Μάκη,
μπορεί να ‘ναι κατώτερες,
αλλά έχουνε κοσμάκη.

Σαούλ
Σκάσε μωρέ και άκουσε,
Γλώσσα μέσα δε βάζεις,
Συνέχεια εσύ μιλάς,
Και τόσο με τρομάζεις!

Λέω αφού παράπονα
Πολύ μεγάλα έχεις,
Να πας και να τα εκφραστείς,
Χωρίς λάθος να τρέχεις.

Άκουσα η πριγκίπισσα
Λυπάται τους φτωχούς,
Τους πένητες, τους πλάνητες,
Μουγκούς μα και κουφούς.

Να πας λοιπόν και να τα πεις,
Εγώ θα κανονίσω,
Στα δώματα μάλιστα ευθύς
Τώρα θα σ’ οδηγήσω.

Ιωάννης
Γιατί μου είσαι πρόθυμος
Να μ’ εξυπηρετήσεις,
Τέρας εσύ εγωισμού,
Πώς σου ‘ρθε να βοηθήσεις;

Σαούλ
Εγώ και η καλή καρδιά μου
Όλα τα φταίω,
Ο κόσμος είν’ αχάριστος
Δεν παύω να το λέω...

Ιωάννης
Καλά, καλά σταμάτησε,
Άλλο μη συνεχίζεις,
Και μην αρχίσεις και ξανά
Πάλι να μου τα πρήζεις.

Πού είναι η ηλίθια,
Η Σαλώμη η Χοντρέλω;
Πέντε-έξι-εφτά φωνήεντα
Να της σφυρίξω, θέλω.

Φρουρός
Και δεκαπέντε σφύρα της,
Εμένα τι με νοιάζει,
Άντε ξεκίνα άνθρωπε,
Και μ’ έφαγε τ’ αγιάζι,

Διαμπερή τη φυλακή
Την έφτιαξε ο από πάνω,
Μεγάλη μίζα δώσανε,
Σχέδιο Ράντσο Πιάνο.

Κανείς όμως δε σκέφτηκε
Πως μπάζει το βραδάκι,
Έτσι όπως κυκλοφορώ
Μ’ ένα κοντό σορτσάκι.

Ιωάννης
Άντε Σαούλ ξεκλείδωσε,
Και πάμε στο παλάτι.
Μη δω μετά απ’ το πιάτο μου
Να λείπει ούτε κομμάτι...

Σαούλ
Στον αρουραίο να το πεις
Το γκρίζο, το μεγάλο,
Που αν τον πιάσω μια φορά,
Τη γούνα θα του βγάλω.

Ιωάννης
Μα τι αηδία είσαι συ;
Μου σήκωσες την τρίχα,
Καλά και σε υπόληψη
Ποτέ μου δε σε είχα.

Περνάνε ένα μεγάλο διάδρομο, υγρό, μισοσκότεινο, έχει δάδες.
Στης Σαλώμη τα διαμερίσματα.

Σαούλ
Τον έφερα πριγκίπισσα
Να τον αλυσοδέσω;
Μπορώ να φύγω παρευθείς,
Για ύπνο να την πέσω;

Σαλώμη (αστράφτουνε τα μάτια της, αλλά συγκρατείται)
Όχι καλέ, γιατί εδώ
να φέρουμε αλυσίδες
εγώ είμαι ατρόμητη
αντίπροχθες δε μ’ είδες...

που στα χαστούκια πλάκωσα
Αβεσαλώμ, Μιχαίο,
Έχω ταλέντο εγώ στο κατς,
Δεν ήτανε τυχαίο...

Σαούλ
Καλά, αλλά αν κάτι χρειαστείς,
Βάλε φωνή μεγάλη,
Και ανεβαίνω παρευθείς,
Του σπάω το κεφάλι.

Τον διώχνει με κίνηση του χεριού.
Σαλώμη
Ώστε εσύ είσαι ο γάιδαρος
Που βρίζει, που φωνάζει,
Και έκανε τη χώρα μας,
Όλη ν’ αναστενάζει.
Μετανοείτε αδελφοί,
Μας έπρηξες το ξέρεις;
Μα τι στ’ αλήθεια έλπιζες
Έτσι να καταφέρεις;

Ιωάννης
Δε μ’ ενδιαφέρει κάν τι λες
Ήρθα να πω κουβέντες,
Της φυλακής τα σίδερα,
Είναι για τους λεβέντες.

Και να σου πω και τούτο δω,
Το φαγητό είναι χάλια,
Μπαγιάτικο, ελεεινό,
Σαπίζουν τα κουτάλια...

Η φυλακή δεν είν’ στρατός
Να κάνουνε χαρμάνι,
Προμήθειες μπαγιάτικες
Απ’ του Δεληολάνη.

Θα κάνουμε επανάσταση
Να φέρουμε και σεφ,
Γιατί έτσι θα πεθάνουμε,
Από ασιτία, φεύ!

(συνεχίζεται)

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

ΣΑΛΩΜΗ ΧΙΙ (12)

Στα μπουντρούμια
Η δούλα μπαμπουλωμένη βρίσκει έναν φρουρό και του μιλάει.
Δούλα Α’
Γειά σου Σαούλ,
Τι γίνεσαι; Πώς είσαι; Τι χαμπάρια;
Κάνε μια χάρη γρήγορα,
Πριν να σε βρουν στ’ αμπάρια,

Να είσαι πρώτος στο κουπί,
Δεμένος με αλυσίδες,
Κι απ’ το πολύ το καθισιό,
Να ‘χεις αιμορροίδες.

Κι άμα το σαπιοκάραβο
Στο πάτο το βυθίσουν,
Εσέ τις αλυσίδες σου,
Δεν πρόκειται να λύσουν.

Ωσάν τα κωλοκάραβα
Που πάνε στις Κυκλάδες,
Και σου πουλάνε για χρυσό
Καφέ, πορτοκαλάδες,

Έτσι και το καράβι σου,
Θα τρέμεις μη βουλιάξει,
Κι απ’ το πολύ το κάρβουνο,
Η μάνα σου σε κλάψει.

Φύλακας
Εντάξει το κατάλαβα,
Δεν είμαι δα και βλάκας,
Ποιός τώρα χάρη μου ζητά,
Ποιός είναι ο μαλάκας;

Δούλα
Η κυρά μου είναι που ζητά,
Μια χάρη να της κάνεις,
Κανόνισε από δω να βγει,
Αυτός ο Ιωάννης.

Φύλακας (πετάγεται, μετά ψιθυρίζει έντρομος και θορυβημένος)
Είσαι ηλίθια μαρή,
Να βγάλω τον προφήτη,
Μα τότε είναι σίγουρο,
Θα μου κλειστεί το σπίτι.

Έτσι και το παλιόσκυλο
Η γραία και το μάθει,
Τα χίλια, μύρια άγρια,
Θε να τραβώ τα πάθη.

Δούλα
Βάλε μια κούκλα πάνινη,
Στη θέση του Ιωάννη,
Όπως κάναν στο Αλκατράζ,
Και κάνε μάνι-μάνι.

Το είχα δει σε ένα φιλμ,
Και δέκα δραπετεύσαν,
Μετά για χρόνια πια πολλά,
Όλοι ιδιωτεύσαν.

Φύλακας
Έχω μια κούκλα φουσκωτή (ντροπαλά)
Ελπίζω να μας κάνει,
Θα τηνε βάλω στο κελλί
Του δύστυχου Ιωάννη.

Όμως, για κάτσε μια στιγμή,
Αυτός είναι βλαμένος,
Και λέει πως στην αρετή,
Για πάντα είναι ταγμένος.

Πώς θα τον κάνουμε να βγει
Να πάει στην πριγκιπέσα,
Που τηνε βρίζει ολημερίς,
Να μην τον πουν μπουχέσα.

Θ’ αρχίσει τον εξάψαλμο,
Θα βρίζει, θα φωνάζει,
Και θα μας πάρουν μυρωδιά,
Έτσι όπως θα μας κράζει.

Δούλα
Αν κι εντελώς ηλίθιος,
Εδώ καλά μου τα ‘πες,
Μήπως και να του έριχνες,
Πέντ’ έξι, δέκα φάπες;

Φύλακας
Ούτε που να το συζητάς,
Εγώ άγιο δε δέρνω,
Αλλά άμα θες απ’ το μαλλί,
Απ’ έξω σου τον σέρνω.

Κάτσε να δούμε καταρχήν,
Ποιές είναι οι προθέσεις,
Πριν πολύ καταστροφικές,
Κάνουμε υποθέσεις.



(Στα κάγκελα)
Φρουρός
Προφήτη μου, πλησίασε εδώ
Κάτι σε θέλω,
(πιο σιγά) αυτό δεν είναι φυλακή,
Κατάντησε μπουρδέλο...

Να δεις μια μέρα κάποτε
Πως όλοι οι κρατούμενοι,
Που την ποινή εξέτισαν
Θα είναι δακτυλοδεικτούμενοι...

Θα φεύγουν απ’ της φυλακής
Προαύλια, ταράτσες,
Θα τρώνε απ’ το ντελίβερυ
Και πίτσες και μπουγάτσες...

(τελειώνει η ονειροπόληση)
Άντε προφήτη μου καλέ,
Πλησίασε εδώ πέρα,
Μη μου τα σπάσεις και εσύ,
Μη μου χαλάς τη μέρα.

Ιωάννης
Μα μέσα στο φελέκι μου,
Δεν έχει ησυχία,
Στιγμή μέσα στη φυλακή,
Δεν έχω ηρεμία!

Τι θέλεις πάλι βρε Σαούλ,
Και τι να σου συμβαίνει;
Κάθε φορά θε να μου λες
Ότι σου κατεβαίνει; (συνεχίζεται)

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010

ΣΑΛΩΜΗ ΧΙ (11)

Ηρωδιάδα (στις δουλάρες και τους ευνούχους)
Τα ράκη και τα σάρωθρα,
Εμπρός τώρα κουνήστε,
Και το παλάτι ολόκληρο,
Πολύ καλά σκουπίστε!

Θέλω μέσα στ’ ασημικά
Να λάμπει η μορφή μου,
Θέλω ετούτος ο χορός
Να είναι η κορφή μου,

Ο κολοφών της δόξας μου,
Να γράψει ιστορία,
Να μάθουν όλοι τι θα πει
Ηρωδιάς κυρία!

Ευνούχος Α’
Άντε μωρή ηλίθια,
Που θες μεγάλες δόξες,
Εσύ που έγινες γνωστή
Γιατί είχες μόνο λόξες...!

Ηρωδιάδα
Μη μουρμουρίζεις άχρηστε,
Σκλαβάκι μου αφράτο,
Και άντε και τραγούδα μου,
Με τη φωνή καστράτο...(χαιρέκακα)

Ευνούχος
Θα σου ‘λεγα κωλόγρια
Δυό λόγια α λα καστράτο,
Αλλά εκ λόγου γήρατος,
Θα μείνεις εις το πιάτο.

Ηρωδιάδα
Γκρεμοτσακίσου Νουμιδέ,
Τράβα να μαγειρέψεις,
Και φασαρίες πια εδώ,
Μην πας για να γυρέψεις,

Γιατί ξυνές θε να σου βγουν
Οι γκρίνιες σου μαλάκα,
Να μαστιγώσουν θα τους πω,
Την πλάτη σου βρε βλάκα.

Λοιπόν, να δούμε το μενού,
Και τι θα ντερλικώσουν,
Που όλοι θα κουβαληθούν εδώ,
Μονάχα για να γκώσουν!

Να βγάλεις μύδια βέλγικα
Φρεσκοκατεψυγμένα,
Στη σαλμονέλα όλα τους
Θα είναι πια πνιγμένα.

Φέρε και λίγο σολωμό,
Το κόκκινο το ψάρι,
Από τους μύκητες θαρρώ,
Θα είναι πια θρεφτάρι.

Ο σολομόντας μόνος του
Δε φτάνει για διακόσιους,
Βγάλε και γύρο, κλέφτικο,
Πατάτες πες να δώσουν.

Πρόσεξε όμως δούλε μου,
Όσα και να προσφέρουν,
Μες την πιατέλα την οβάλ,
Να πεις να μην τα φέρουν.

Τη θέλω για μια έκπληξη
Που έχω στο μυαλό μου,
Θα φέρει ενθουσιασμό
Που θα ‘ναι για καλό μου!

Ευνούχος
Μωρέ μάλλον τσιγκούνικα
Τα φαγητά τα βλέπω,
Πες τους να φάνε από βραδύς,
Αλλιώς πείνα προβλέπω.

Ηρωδιάδα (ψιθυριστά, τον παίρνει απ’ το μπράτσο)
Άσε σου λέω, ο σκοπός,
Δεν είναι για να φάνε,
Άλλο είναι το σχέδιο,
Και άστους να πεινάνε.

Την κοιτάζει εξεταστικά, φεύγουν.

Ηρώδης (μπροστά στον καθρέφτη, δοκιμάζει ρούχα)
Ετούτο το πορτοκαλί
Θ’ αρέσει στη Σαλώμη,
αλλά...
είμαι σαν παραγεμιστός
μ’ ένα τσουβάλι βρώμη.

Θα βγάλω τα βραχιόλια μου
Και άλλα μπιχλιμπίδια,
Είναι καλύτερα απλός,
Χωρίς πολλά στολίδια.

Μονάχα με ένα ύφασμα,
Ωσάν τη Μόνα λίζα,
Θα είμαι να μου βάλουνε
Ολόχρυση κορνίζα.

Χωρίς μεγάλο στολισμό,
Θα δείχνω την απλότης
Ωπού ευαγγελίζομαι
Μα και την ταπεινότης.

Θα κόβει και το πάχος μου,
Κυρίως, η απλότης,
Ωπού στον άνδρα ο στολισμός
Δεν είναι ωραιότης.

Το Σαλωμάκι μου ευθύς
Θα τρελαθεί, θα λιώσει,
Θα θέλει την ανάσα μου
Επάνω της να νιώσει!

Στα διαμερίσματα της Σαλώμης
Σαλώμη
Σφίξε, για σφίξε τον κορσέ,
Τράβα καλή μου δούλα,
Έλα και ξανακάνε με
Σαν να ‘μουνα παιδούλα.

Δούλα Α’
Τραβάω κυρά, μα πίστεψε,
Δεν έχει άλλο κορδόνι,
Ολόκληρο το τύλιξα,
Σαν να ‘ταν μακαρόνι!

Σαλώμη
Στ’ α...δια μου και μένανε,
Φέρε μια σοκολάτα,
Και στο καπάκι δώσε μου,
Τηγανιτή πατάτα.
(Τρώει τσιπς από μια γαβάθα).

Σαλώμη (διερευνητικά)
Για να σου πω δουλίτσα μου,
Για πες μου, πού είν’ η μάνα;
Αχ, ήτανε στα νιάτα της,
Μεγάλη καραβάνα!

Δούλα
Ντροπή κυρά μου, πώς μιλάς;
Χάθηκες αν σ’ ακούσει,
Θα σου το κόψει παρευθύς
Ετούτο το τσιμπούσι!

Φροντίζει για τα φαγητά,
Γλυκά φρούτα και άλλα,
Θα είναι όλα μπαγιάτικα,
Και θα βρωμάει η σάλα.

Σαλώμη
Καλά, καλά σκασίλα μου,
Εγώ άλλο σε θέλω,
Για ένα μεγάλο μυστικό,
Να μη με λέν’ χοντρέλω!

Δούλα
Τι έχεις πάλι στο μυαλό;
Το δύστυχο Ιωάννη;
Αυτός με τα κηρύγματα
Σε έχει πια τρελάνει!

Σαλώμη
Μ’ αρέσει που είν’ αδύνατος,
Που είναι βασανισμένος,
Μ’ αρέσει που είν’ λιπόσαρκος,
Και τόσο εξαγνισμένος.

Μου δίνει ένα ιδανικό,
Να πορευτώ στη ζήση,
Κι αν θέλει εγώ του κάθομαι,
Και για να με γ...σει.

Τράβα και φέρτονα εδώ,
Θέλω να του μιλήσω,
Άμα δεν πας, στη φυλακή
Κι εσένα θα σε κλείσω.

Δούλα
Είσαι καλά πριγκίπισσα;
Με τι δικαιολογία;
Πώς θα τον βγάλω από κει;
Και αν με δει η κυρία;

Σαλώμη
Δεν ξέρω, λύσ’ το πρόβλημα,
Δείξε λιγάκι μπούτι,
Σ’ εκείνο τον ψηλό φρουρό,
Που παίζαμε μπαρμπούτι.

Στο κάτω-κάτω μου χρωστά,
Δεν πλήρωσε ακόμα,
Πες του ότι αν ο Γιάννης μου δε βγει,
Θα τονε δει το χώμα.


Δούλα
Είσαι ίδια η μάνα σου
Κακιά μα και πανούργα,
Είσαι ένα φίδι κολοβό,
Είσαι μια ραδιούργα.

Σαλώμη
Μη γλύφεις Βαβυλώνια,
Τρέχα γι’ αυτό που σου ‘πα,
Και όπως θα ξανάρχεσαι,
Βράσε και καμιά σούπα.

Να ζεσταθεί το είναι μου,
Γιατί εδώ πέρα μπάζει,
Και με τα πέπλα που φορώ,
Με έφαγε τ’ αγιάζι.

Μωρέ θα βάλω εγώ καλσόν,
Οπάκ νούμερο δέκα,
Μη σώσουνε κώλο να δουν,
Να ζεσταθώ η γυναίκα.

(συνεχίζεται)

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2010

ΣΑΛΩΜΗ Χ (10)

Ιωάννης
(μέσα απ' τα δόντια του)
Γιατί καθένας έρχεται
τον πόνο του να λέει
κι εδώ μπροστά στα κάγκελα
οδύρεται και κλαίει,

νομίζουν ότι όρεξη
ν’ ακούω, έχω, βλακείες,
τα βάσανα του καθενός
κι άλλες ανοησίες...

Βρε δε μου ξεκουμπίζεσαι,
Πανύβλακα ψηλέα,
Πρωτοφανώς ηλίθιε,
Με περικεφαλαία.

Στην ιστορία θα γραφτεί
Πως πιο μεγάλο τούβλο,
Οι φυλακές δε γνώρισαν
Και πιο μεγάλο μούργο.

Φύλακας
Από την όψη σου θωρώ,
πως νιώθεις τι περνάω,
Τα τραύματα που κουβαλώ
Με κάνουν και μεθάω.

Ιωάννης (μέσα του)
Ά πάαινε ζωντόβολο,
Που θα με πεις και φίλο,
Δε θα ‘θελα στον κόρφο μου
Να σ’ έχω ούτε ψύλλο...

Φύλακας
Αχ φίλε μου στο βλέμμα σου
Διακρίνω τη συμπόνια,
Ο κόσμος τούτος ο σκληρός,
Μ’ άλλαξε τα λαμπιόνια,

Άμα δεν ήσουνα κι εσύ
Τον πόνο μου να λέω,
Και κάθε μέρα δίπλα σου
Εδώ να μυξοκλαίω,

Θα πάθαινα κατάθλιψη
θα ήμουν ένα δράμα,
θα ‘κανα ψυχανάλυση,
θα πλάνταζα στο κλάμα...

Ιωάννης (με ψεύτικο χαμόγελο)
Μα τόσο πια ηλίθιους
Να με φρουρούνε έχω,
Ή κάτι άλλο τρέχει εδώ
Που εγώ δεν το κατέχω...;

Αν συνεχίσει ετούτος δω
Στο κάγκελο να κλαίει,
Θα του τη ρίξω τη μπουνιά,
Και άγιο ας μη με λέει...

Φύλακας
Άκουσες άγιε άνθρωπε,
Πως μέσα στο παλάτι,
Χορό να δώσει πρόκειται
Η Σαλώμη η Χορτάτη;

Ιωάννης
Μπααα; Ο χορός βλέπεις τους μάρανε,
Τα χάλια τους δε βλέπουν,
Πληθωρισμό και τράπεζες,
Κάνουν πως δεν προβλέπουν...

Να τους τα πω όμως εγώ
Που ξέρω τι θα γίνει,
Απ’ το λιμό δε θα ‘χουνε
Ούτ’ ένα μανταρίνι!

Θα χρεωθούν στις τράπεζες,
Στο Χοακίν Αλμούνια,
Και μέσα στον πληθωρισμό
Θα μπουν μέχρι τα μπούνια!

Φύλακας
Ευχαριστώ σε άγιε μου,
Με συγχωρείς για τώρα,
Πάω με τα νέα που ‘μαθα,
Να πάρω κάτι "δώρα",

Που μου ‘καναν κρατούμενοι
Και τα ‘κρυβα στο στρώμα,
Στο άθλιο κρεβάτι μου,
Εδώ ψηλά, στο δώμα.

(Ψιθυριστά)
Μου τα ‘δωσαν κρυφά-κρυφά
Να τους ελευθερώσω,
Και πριν το σκάσουν από ‘δω,
Να μην τους καταδώσω.

Λέω λοιπόν Άη-Γιάννη μου,
Τα λίγα μπικικίνια,
Που εσύ θα τα ‘κανες
Κεριά, λιβάνια, κομποσκίνια,

Εγώ να ρίξω σε οφ-σορ,
Ανδόρα και Μπαχάμες,
Που είδα σαν παράδεισοι
Πως μοιάζουν, στις ρεκλάμες.

Φεύγω για τα συμβόλαια,
Σου λέω καλή τύχη,
Και ό,τι το καλύτερο
Εσέ να σου πετύχει.


Δωμάτιο Σαλώμης. Μασουλάει σοκολάτες, φοράει τρία νούμερα σουτιέν μικρότερο.
Σαλώμη
Ώχου κι αυτή η μάνα μου
Μου τα ‘πρηξε τ’ α....δια,
Δεν πάει λέω διακοπές
Στου διαόλου τα γ....δια;

Εμένα δε μ’ αρέσουνε
οι δίαιτες καθόλου,
Κι αυτά που λέει η μάνα μου,
Μου φαίνονται του κώλου.

Σιγά να μη ζητήσω εγώ
Απ’ το μαλάκα Ηρώδη,
Κεφάλι να αποκοπεί,
Ή χέρι ή και πόδι!

Με πιάνει ένας ντουβρουτζάς
Στη σκέψη του και μόνο,
Άσε που κόπτων κεφαλή,
Πολύ θα νιώσει πόνο.

Θα ρίξω τα χορευτικά
Μετά θα σταματήσω,
Κι απ’ τον Ηρώδη
Ξέρω εγώ τι θέλω να ζητήσω.

(συνεχίζεται)

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

ΕΘΝΙΚΗ ΗΜΙΑΡΓΙΑ (λόγω διαζυγίου)

Κλέβοντας ασύστολα την αισθηματική ηλικία, αλλά έχοντας κάνει παρεμφερείς σκέψεις ομολογώ, προτείνω εθνική ημιαργία για το διαζύγιο της Ελένης και του Πώςτονλένετοσύζυγοτελοσπάντων. Μυξοκλάψτε όλοι αντάμα, διότι τούτο το γάμο που γλεντάει, κανείς κάποτε τον διαλάει (δημώδες).
Δεν πειράζει, και τα διαζύγια για τσι αθρώποι είναι, καλή καρδγιά να υπάρχει και όπως λέει ο πατέρας μου σχολιάζοντας το πως χτυπάνε τα μπούτια και μαδάνε τα μαλλιά οι χήρες: "η παντομίμα αυτή παιδί μου, θα πει: το μοναστήρι να ν' καλά (υποδεικνύεται στο χτύπημα/επίδειξη ψηλά-ψηλά στους μηρούς) κι από καλογέρους (το τράβηγμα της κόμης) αμέτρητοι..."
Κλάψτε αδέρφια, δεν έχασε γάμο η Ελλάδα, την Άρτα με τα Γιάννενα της τηλεοπτικής υπερκάλυψης έχασε. Τώρα αναμένεται παιχνιδάκι τηλεκυνηγητού. (Αχ φαγιά που θα κάψουνε οι νοικοκυρούλες...)
Πάντως κι αυτός ο σύζυγος, τι διχασμό έζησε ο έρμος: το κανάλι του να φροντίσει για τη σύζυγο που θα τον μούρλαινε στην κρεβατομουρμούρα...Ήρωας! Ήρωας ο άνθρωπας!

Κουίζ: φτιάξτε την ομάδα υποστήριξης της ελενίτσας (να δω αν παρακολουθείτε γκόσσιπ νιουζ) και ταυτόχρονα φτιάξτε το φουλ της πλαστικής χειρουργικής.

ΣΑΤΙΡΑ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ

(Καταρχήν καλωσορίζω τον καινούργιο φίλο.)

Δεύτερον, σπάνια έως ποτέ φιλοξενώ "σάτιρες" "αυθόρμητες" από ανταγωνιστικά φύλλα μεταξύ τους, που είναι καθαρό ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Όμως από σπόντα έπεσε στα χέρια μου χθες το κομμάτι media απ' το Πρώτο Θέμα και ομολογώ ότι γέλασα με όσα σατιρικά λέγινται για τις τελευταίες εξελίξεις στον δολ (δημ. οργαν. λαμπράκη), δηλαδή τις μετακινήσεις πληθυσμών και στελεχών απ' τη μια εφημερίδα στην άλλη, το πολύπλοκο και πολυπρόσωπο οργανόγραμμα και την είσοδο σε υψηλές θέσεις μελών της οικογένειας του ιδιοκτήτη.

Αντιγράφω λοιπόν:

"...Επίσης, αναλαμβάνω αναπληρωτής αντιπρόεδρος στον ΔΟΛ...Τι δουλειά έχω εγώ εκεί; Γιατί οι άλλοι που μπήκαν τι δουλειά ακριβώς κάνουν; Αφού δεν ξέρουν αν δουλεύουν στα Νέα, στο Βήμα ή στο Μαρί-Κλερ. Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές του συγκροτήματος, όλοι οι διευθυντές και βασικοί αρθρογράφοι περνάνε κάθε πρωί από το διοικητήριο για να δουν πού έχει υπηρεσία ο καθένας. π.χ. αύριο, ημε΄ρα Δευτέρα, ο παντελής 15.00-19.00 διευθυντής στο Βήμα, 19.00-22.00 ριράϊτινγκ στα Νέα και εν συνεχεία γερμανικό νούμερο στον ΒήμαFM. Αυτά αλλάζουν συνεχώς και τις υπηρεσίες τις βγάζει τελευταία στιγμή ο Μεμής για να δει αν είναι όλοι σε ετοιμότητα. Στο πλαίσιο αυτό και για να μην υπάρχει χαλαρότητα θα κοιμούνται με βάρδιες σε ειδικούς θαλάμους στρατιωτικού τύπου στα πεζοδρόμια της Μιχαλακοπούλου. Όταν χτυπάει το κουδούνι στις 5.45 το πρωί για εγερτήριο, θα συντάσσονται απαξάπαντες στο ισόγειο για την πρωινή αναφορά στον Πάνο-Σταύρου-Ψυχάρη που ήδη κυβερνά με πιο σιδηρά πυγμή κι απ' τον Κιμ Γιονγκ Ίλ, σημερινό ηγέτη της Β. Κορέας και γιο του πασίγνωστου ανθρωπιστή προέδρου Κιμ Ίλ Σουνγκ."

Μιλάμε είναι θεϊκό!