Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010

ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ...

Μετά από 17 χρόνια και συνεργασίες με όλα σχεδόν τα "μαγαζιά", έχω να πω ότι οι εκδοτικές επιχειρήσεις, βιβλίων και εντύπων, στην πλειοψηφία τους χαρακτηρίζονται από:
-κακή κουλτούρα
-ανεξέλεγκτα αντιεπαγγελματική και επαγγελματικά ανήθικη συμπεριφορά
-αγραμματοσύνη (σαν την ταινία με την Καραγιάννη που ο χασάπης γίνεται σκηνοθέτης)
-μιζέρια
-νεποτισμό
-οσφυοκαμψία και επιθετικότητα(σκύψε-σκύψε, έρχεσαι και αποκτάς το ήθος των παπουτσιών που βλέπεις)
-κομματοσκυλία
-αλλαξοκωλία
-κάκιστη επιχειρηματικότητα
-ανέμπνευστες προσλήψεις (στην ίδια τους την επιχείρηση!!!)
-παράνοια
-φόβο
-πανικό
-έλλειψη δημιουργικότητας
-επανάληψη
-στέγνα
-ατολμία
-έλλειψη διορατικότητας
-αδυναμία (και αδιαφορία) παρέμβασης δημιουργικά στην αγορά (να φάμε, να πιούμε, να μας κάτσει και καμιά λιγούρω και εντάξει...)
-κακές πληρωμές (μέχρι λαμογιάς)

Μόνο που...

σε έναν μεγαλύτερο οργανισμό κινδυνεύεις πολύ λιγότερο να σε κατακλέψουν και να βλέπεις αυτά που έγραψες να καμαρώνουν με υπογραφή άλλου.
Ποιοί να σε κλέψουν; Οι των μεγάλων οργανισμών που ψαρεύουν τσιτάτα εκεί που τάχα μου σνομπάρουν (για να μην τους πάρει πρέφα κανένας).

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010

Το μπλογκ πενθεί

Θα παραμείνει κλειστό, χάθηκε φίλη αδερφική.

Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2010

ΣΑΛΩΜH ΙΧ (9)

Στη φυλακή
Ιωάννης
(μονολογεί)
Να σκάψω μήπως στο κελλί;
δεν έχω κουταλάκι,
τα άτιμα χορταρικά,
τα πιάνω στο χεράκι.

να δραπετεύσω όμως εγώ,
θα γίνω και ρεζίλι,
ανάθεμά την την τιμή,
θα ρίξω ενα καντήλι...!

Άχ! ήμαρτον! αμάρτησα!
κατάντησα αχρείος
της διαθήκης της καινής,
ένας κοινός γελοίος!

(θυμωμένος, χολωμένος)
Για όλα φταίει η Ηρωδιάς,
αυτή η αχρεία τσούλα,
αυτή που με κατάντησε
μίασμα με τη βούλα.

Λέω να την καταραστώ,
να τηνε φάν' κορέοι,
ψύλλοι, κουνούπια παρευθύς,
που θα σταθούν μοιραίοι...

ο κάθε τσίμπος κόκκινο
θ' αφήσει το σημάδι,
κι όσο κι αν βάλει μέικ-απ,
θα φαίνεται το βράδυ.

(γελάει παραφρονοειδώς)
Απαίσια βασίλισσα,
κι απαίσια Σαλώμη
αμαρτωλές! δεν είδατε,
τον γδικιωμό μου ακόμη (ντοπιολαλιά ίου!)

Έτσι και κάτι μου συμβεί,
γριέτζω σαλμονέλλα,
έχω ένα φάκελλο χοντρό
στείλει στον Χαρδαβέλλα.

Θα κάνει αμέσως εκπομπή
θα κάνει αποκαλύψεις,
και τότε όλες τις πομπές
δεν θα μπορείς να κρύψεις!

Τα λέω όλα με το νι
και με το σίγμα ίσως,
ελάχιστη παραφορά,δείχνω,
και κάποιο μίσος...

Θα γίνει εξεταστική,
το παρελθόν θα ψάξουν,
και τα αστέρια της ΕΛΑΣ
πολύ θα σε τρομάξουν.

Φύλακας
Έλααα...έλα...για κόφ' το τώρα, αρκετά,
σταμάτα να φωνάζεις,
από το βράδυ ως το πρωί,
μας τρέλλανες! γκρινιάζεις!

Αμάν μωρ' αδερφάκι μου,
σ' ολόκληρη φυλάκα,
τέτοιον άλλο δεν έχουμε,
τεράστιο μαλάκα.

Άντε μας τα 'πρηξες κι εσύ,
δε φτάνει η υγρασία
εις τα ανήλιαγα κελλιά
που κάνουμε εργασία;

Σκεβρώσανε οι πλάτες μας (3/4 στο κοινό, φαίνεται τρίγωνο πλάτη, όλο μυς)
τα κόκκαλα σαπίσαν,
'δώ κάτω που μας ρίξανε,
είναι σαν να μας γα..ήσαν.

(με σιγανή φωνή)
Εγώ θα διαμαρτυρηθώ
αύριο στο σωματείο,
έχει η μάνα μου εκεί
έναν παλιό της θείο.

Τον έβλεπα στο σπίτι μας
που ερχότανε πλειστάκις,
νομίζω πως το όνομα
ήτανε θείος-Τάκης.

Ο πατέρας έλειπε συχνά,
ήτανε βλέπεις σκλάβος,
κι από το ξύλο ερχότανε
συχνά στο σπίτι μπλάβος.

Έτσι ο Τάκης φρόντιζε
την έρημη τη μάνα,
ψωμί στο σπίτι έφερνε,
συνήθως κουραμάνα.

(συνεχίζεται)

Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010

ΣΑΛΩMH VIII

Σαλώμη
(μουρμουρίζει κάποιο σκοπό και κουνιέται, κάτι σε ραπ. Σιγοτραγουδάει)
Βασίλισσα είμαι του χορού
Για σκέψου το λιγάκι,
Θα βγω να κάνω το στριπτίζ,
Να δείξω κωλαράκι.

Ντουπ ντι ντουπ ντι
Ντουπ ντουπ ντουπ

Ηρωδιάδα
Κόρη μου, πάλι χαζοτρώς,
Παλιοσοκολατάκια,
Πώς θα τα διώξεις άμεσα
Ετούτα τα παχάκια;

Σαλώμη
Ωχού, ρε μάνα άσε με,
Και φέρ’ τις σοκολάτες,
Μη μου τη σπας τώρα κι εσύ,
Θα φάω και πατάτες.

Ηρωδιάδα
Παλάβωσες; Πριν το χορό,
Για σκέψου το λιγάκι,
Κρατήσου τώρα, και μετά
Φάε και σαλαμάκι.

Άκου εδώ παιδάκι μου,
Σε κανά-δυό βδομάδες,
Όταν τελειώσουν οι χοροί,
Κερνάω εγώ ντολμάδες.

Σαλώμη (δυσαρεστημένη αλλά υπακούει)
Καλά, για τελευταία φορά,
Θα κάνεις το δικό σου,
Και μες στην πείνα το κρατάς,
Ετούτο το μωρό σου.

Λέγε τώρα τι κάνουμε,
Τι πρόκειται να βάλω,
Να είμαι εντυπωσιακή
Πριν όλα να τα βγάλω...

Ηρωδιάδα
Δε θα τα βγάλεις βρε κουτή,
Θα δίνεις υποσχέσεις,
Που θα αθετήσεις φυσικά,
Δε πα’ και να τις χέσεις;

(Η Σαλώμη πλησιάζει με ενδιαφέρον. Κλασική σκηνή συνωμοσίας, κοιτάνε αγκαλιασμένες με βλέμμα ονειροπόλο και κακό).

Ηρωδιάδα
Άκου παιδάκι μου καλά,
Και μη μου τα μπερδέψεις,
Μόλις τον φέρεις στο αμήν,
Και μόλις τον μαγέψεις...

Σαλώμη
Ποιόν; Ποιόν; Ποιόν;

Ηρωδιάδα
Καλέ είσαι ντιπ ηλίθια;
Τον έρημο Ηρώδη,
Αυτόνα θα τυλίξουμε,
Το πάνχοντρο το βόδι.

Σαλώμη (που κατάλαβε)
Αααααα, το ‘πιασα...

Ηρωδιάδα (κοιτώντας την με αμφιβολία)
...Θα σταματήσεις το χορό
Και χάρη θα ζητήσεις,
Αλλιώς το βλάκα βασιλιά,
Εσύ δεν θα γ....σεις.

Σαλώμη έξαλλη, δείχνοντας τον εαυτό της αναπηδώντας
Τι εννοείς, εγώ θα τον...; Γκλιααχ!!!

Ηρωδιάδα
Όχι βρε χαζό, λέμε τώρα...

(συνεχίζει)
Αυτός θα αναρωτηθεί
Τι τάχα να θελήσεις,
Ασήμια και μαλάματα;
Τότε θε να μιλήσεις.

Τον Ιωάννη θα του πεις,
Πως θέλεις για ρεγάλο,
Γιατί συχνά κυκλοφορεί
Πως το έχει μεγάλο...

Σαλώμη
Δεν μ’ ενδιαφέρει, κράτα το,
Δεν πάω με τον χάλια,
Δεν πα’ να είν’ τεράστιο,
Και να ‘χει δυό κεφάλια;

Ηρωδιάδα (με απορία)
Αν είχε δυό, καλύτερα
Αλλά έχει μόνο ένα,
Μα μη σε μοιάζουνε αυτά
Κορούλα μου εσένα.

Σαλώμη
Με νοιάζει!
γιατί άξαφνα να πάω με το Γιάννη
(στο κοινό) Μ’ αυτήνε τι την έπιασε
και πάει να με τρελάνει;

Τόσο καιρό εις τα δεσμά
Άπλυτος θα ‘ναι ο τύπος,
Φαντάζομαι θα τρέχει δα,
Από παντού ο ρύπος.

Και τότε πώς θα κάνω σεξ
Θα μου ‘ρθει αναγούλα,
Θα πρέπει εις την κεφαλή,
Να βάλω μια σακκούλα...

Ηρωδιάδα
Άει γειά σου!
Στο περίπου...

Καλή μου, μα τι νόμισες;
Για σεξ εγώ μιλούσα;
Για την κεφάλα την απλή
Όλα τα αναφωνούσα,

Που είναι ομιλητική
Και μέρα-νύχτα βρίζει,
Και με πολλά κοσμητικά
Εμένα με στολίζει!

Θα του την κόψω όμως εγώ...
Θα πεις στο βασιλέα,
Πως θες στο πιάτο να τη δεις,
Με περικεφαλαία.

Σαλώμη (με φρίκη)
Όχι! Δεν μπορώ!
Τι με βάζεις να κάνω;
Προφήτη...; –μα τρελάθηκες;-
Με βάζεις να ξεκάνω;

Ηρωδιάδα
Δεν είναι δα και δύσκολο
Θέλουμε μια πιατέλα,
Έχουμε μέσα στο σερβάν,
της θειας-Μπακατέλλα.

Επάργυρη και σκαλιστή,
Πάνω σε σεμεδάκι,
Θα ‘ναι πολύ αρχοντική,
Σαλώμη, Σαλωμάκι.

Λοιπόν, άκου το σχέδιο
Και μάθε το απ’ έξω,
Μη μου τα κάνεις μούσκεμα,
Γιατί θα σου τις βρέξω:

Χορεύεις, ρίχνεις πέπλα εφτά,
Λεπτά, χαριτωμένα,
Κι όταν σου πει τι δώρο θες,
Τότε κοιτάς εμένα.

Εγώ σου κάνω νόημα
Να πεις «τον Ιωάννη»,
Γιατί με τη βρωμόγλωσσα
Μας έχει πια τρελάνει.

Αυτός θα έχει υποσχεθεί
Πως ό,τι θες θα δώσει,
Το λόγο το βασιλικό,
Ποτέ δε θα προδώσει.

Κι αν προσπαθήσει να σου πει
Μήπως αλλάξεις γνώμη,
Θα πεις «α, μου το υποσχέθηκες,
Δε γίνεται, συγγνώμη»!

Τα άλλα άσ’ τα επάνω μου,
Το δήμιο θα στείλω,
Και διά παντός τον άτιμο,
Εγώ θα ξαποστείλω.

(συνεχίζεται)

ΛΩΤΡΕΑΜΟΝ




Είχε αρχίσει και ο Κέννεθ Άνγκερ μια κινηματογραφική/χορευτική εκδοχή το 1952 με τα Μπαλέτα του Μαρκήσιου ντε Κουέβας, αλλά δεν τελεσφόρησε.

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2010

ΣΑΛΩΜΗ 7

Ο Ηρώδης κρυφοχαίρεται ελεεινά, αλλά κάνει τον σκεπτικό.

Ηρώδης
Ναι...δηλαδή...ναι κοίταξε
Μη με παραξοδέψεις,
Με πλανητάρχες και λοιπούς
Μην πας να με μπερδέψεις.

Θα ‘θελα κάτι το λιτό,
Ίσως καμία Βίσση,
Που εσχάτως στο ποιοτικό
Το έχει πια γυρίσει.

Εκείνο το υπέροχο
«να πας με χίλιες τσούλες»,
Έχει βαθύ το νόημα,
Δεν είν’ για τσαπατσούλες.

Αυτός που το συνέθεσε,
Κάθισε, βασανίσθη,
Με γνώσεις και υπομονή,
Εξαίσιες οπλίσθη.

Γιατί να βρεις και να το πεις
Θέλει πολύ κουράγιο,
Δεν είναι παίξε-γέλασε
Και «κάτω στο μουράγιο»...

Το σκέφτομαι, το σκέφτομαι
Και προτιμώ τη Βίσση,
Είναι κοινής αποδοχής,
Δεν θα υπάρξουν μίση.

(Αναπολώντας...Μουσική όπως στο όνειρο της Αλίκης στη Σωφερίνα).

Θυμάμαι όταν τη γνώρισα,
Ήμουν μικρό παιδάκι,
Και μου φορούσε η μαμά
Κοντό παντελονάκι.

Μαλλί τρώγαμε της γριάς,
Και τυρογαριδάκια,
Και στη σκηνή τραγούδαγε
Κάτι «ερωτευμενάκια».

Θυμάμαι είχε σύζυγο,
Τον έλεγαν Καρβέλα,
Και να σου πω,
Μου θύμιζε τη θεία-Κατσιβέλλα!

Η Ηρωδιάδα τον αγριοκοιτάει.

Ηρώδης
Καλά μη με παρεξηγείς,
δεν έμοιαζαν και τόσο,
(πιο σιγά)
Τη μαλακία που ‘ριξα,
Να δω πώς θα γλυτώσω...

Αλλά η Ηρωδιάδα έχει δικούς της σκοπούς και κάνει τα στραβά μάτια.

Ηρωδιάδα
Καλά, μεγάλε βασιλεύ,
Η ύστατος η θεία,
Δεν ήταν καμιά καλλονή,
είχε και μυωπία.

Ρυτίδες είχε άφθονες,
Και πόνους στις αρθρώσεις,
Κι από σολάριουμ φθηνό,
Έκανε και ραβδώσεις.

Μη σε ανησυχεί αυτό,
Ας μείνουμε στο πάρτυ,
Γιατί δε θα προλάβουμε,
Μπήκαμε κιόλας Μάρτη.

Όπως λοιπόν σας έλεγα,
Η κόρη μου η Σαλώμη,
Θα ρίξει τα χορευτικά,
Και προπονείται ακόμη.

Έχετε άλλο τίποτα
Που θέλετε να πούμε,
Ή απευθείας στο λουτρό
Θέλετε να βρεθούμε;

Ηρώδης, σαν να του έριξαν βραστό νερό.
Τι να με θέλετε άραγε
Και στο λουτρό με πάτε,
Τον κουρασμένο άνθρωπο,
Πού με τραβολογάτε;

Ηρωδιάδα
Σκεπτόμουν μήπως θέλατε,
Λιγάκι να τα πούμε,
Κάπως πιο ιδιωτικά,
Και να καταβρεχτούμε...

Ηρώδης κάνει το σήμα «Χριστός και Παναγία» στο στήθος του, σταυρώνεται. Ο Καρλ τον φτύνει και τον σταυρώνει από πίσω, όπως τον ακολουθεί.
Άχου πολύ θα το ‘θελα,
μα θε’ να χουχουλιάσω.
Μετά από το φαγητό,
δε λέει να μουλιάσω...

Μια άλλη αν θέλετε φορά
Βεβαίως να τα πούμε,
Να μπούμε στις μπανιέρες μας
Και μούλια να γινούμε.

Ηρωδιάδα (γκνια γκνια γκνια)
Πολύ καλά, εις τα λουτρά
Θα πάω να ηρεμήσω,
Προτού τα πρέκια ολωνών
Εδώ εγώ γ...σω.

Στης Σαλώμη τα διαμερίσματα. Κοιτάει απ’ το μπαλκόνι και μασουλάει σοκολατάκια. Στο βάθος κρεβάτι με καπιτονέ Χολυγουντιανό κεφαλάρι. Trashy με εξτένσιονς, μακριά κόκκινα νύχια, και σουτιέν μικρότερο νούμερο.

(συνεχίζεται)

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010

ΣΑΛΩΜΗ 6

Ηρώδης
Θυμάμαι τώρα που το λες
μια θεία-Μπακατέλλα,
στο γάμο ξεφτιλίστηκε
και έγινε κουρέλα.

Ηρωδιάδα
Κουρέλα λες τη θεία μου;
της θειάς σου βρε γελοίε,
που ούτε δώρο έφερε
ανόητε, αχρείε...

Ηρώδης
Ενώ το βάζο που 'φερε
η θεία η δικιά σου,
τάχα μου το προσθέσανε
στα άχρηστα προικιά σου.

Ηρωδιάδα
Α, ωστε δε σ' αρέσανε
σεντόνια και κουβέρτες
όπου ζεστά κοιμόσουν
και ροχάλιζες αβέρτες...

Καρλ
Παρακαλώ, παρακαλώ!
μη γίνεστε γελοίοι,
άρχοντες του βασίλειου
γινόσαστε αστείοι.

Τσακώνεστε άκομψα πολύ
και λέτε ανοησίες,
για δώρα και για πορτατίφ,
και καρακάξες θείες.

Αν είν' για ξεκατίνιασμα,
πείτε και τίποτε άλλο,
βγάλτε στη φόρα τ' άπλυτα,
και κάντε τα ρεγάλο.

Να μην καθόμαστε εδώ
φιλομαθή τα όντα,
τουλάχιστον μιλήστε μας
και για καμία τσόντα.

Ηρώδης
Ορίστε, μας ρεζίλεψες μπροστά
και στη μοδίστρα,
που είν' γνωστό σε όλους μας
πως είναι αντροχωρίστρα.

Ηρωδιάδα
Τι να σου πει και το παιδί;
βαρέθηκε ως τώρα
ν' ακούει τις αηδίες σου,
μα πάει πια η μπόρα.

Στο πάρτυ ας γυρίσουμε
και τις ετοιμασίες,
σε ποιό χορό η Σαλώμη μας,
θα κάνει εργασίες...

Εγώ σκεφτόμουν δηλαδή...(Ηρώδης ανυπόμονος με βλέμμα λάγνο, κακοπαιγμένο),
κάτι διαφορετικό...
κάτι λιγάκι τολμηρό,
και κάτι ζωηρό.

Ηρώδης
Δηλαδήηηη;;;!

Ηρωδιάδα
Να...κάτι σε αποκάλυψη
και κάτι σε γυμνό,
με πέπλα και χιτώνια
να πέφτουν στο χορό.

Τώρα τις λεπτομέρειες,
δεν θα αποκαλύψω,
αλλά τα γούστα σου μπορώ,
τέλεια να καλύψω!

Θα έχει λάϊβ μουσική,
τύμπανα και κρουστά,
κιθάρες κλειδοκύμβαλα,
κρόταλα και σειστά.

Το βιολοντσέλο
δεν μπορώ για να τοποθετήσω,
φοβούμαι βασιλέα μου,
πως θα το αγνοήσω.

Το όμποε μου φαίνεται
καλύτερο οργανάκι,
να παίζει το Ραντέτσκυ Μαρς
σαν πέφτει το βρακάκι.

Της τέχνης λάτρης φοβερή,
θα ήθελα λιγάκι,
να παίξει στη συνέχεια
τραγούδι του Χρηστάκη.

Θα μείνω ελεύθερο πουλί
νομίζω είναι άσμα,
που είναι διαχρονικό
και πιάνει μέγα φάσμα:

από λάτρεις της όπερας
κονσέρτου, Λειτουργίας,
όπου μπροστά του η Μποέμ
δείχνει τερατουργίας.

Προτείνω τι πρωτότυπον,
θα πω και στη Σαλώμη,
τα πέπλα να ξεφορτωθεί
με ζεϊμπεκιά ακόμη,

Γυρίζοντας με το νταλκά
γυροβολιές στην πίστα.
Να πω ο "Πλανητάρχης" μας,
να μπει κι αυτός στη λίστα.


(συνεχίζεται)

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2010

ΣΑΛΩΜΗ V

Ηρώδης
Όχι! Ναι, για περίμενε,
Την πρόταση ας ακούσω,
Δεν χάνω πια και τίποτα
Το πλάνο να ρωτήσω,

Για τη γιορτή τι σκέφτεσαι,
Λίγα καναπεδάκια,
Γαρίδα σωληνάριο
Και λίγα μεζεδάκια;

Να βγάλουμε και το τυρί
Που έχω απ’ την Αθήνα,
Βρωμοκοπάει ελεεινά
Σαν να ‘ναι από βενζίνα.

Να δώσουμε και το κρασί
Που ανοίξαμε προπέρσι,
Εκείνο που το τσούρνεψα
Από κείνον δα τον Πέρση...

Μην ξοδευτούμε και πολύ,
Σιγά τους καλεσμένους,
Θα έρθουνε να γκώσουνε,
Τους έχω όλους χεσμένους.

Ηρωδιάδα
Τσιγκούναρε, τσιφούταρε,
Μα...δυό καναπεδάκια
Με σολομόντα και ροκφόρ
Και πέντε κεφτεδάκια

θα βγάλεις στο τραπέζι μας,
παλιοσπαγκοραμένε,
για να μας λένε γύφταρους,
γελοίε, ξεπεσμένε,
(πιο ήρεμα)

αλλά άμα έτσι το θες,
δεν έχω αντιρρήσεις
θα βγάλω εγώ μια έκπληξη
όπου θα κιτρινίσεις...

Αλήθεια...τη μεγάλη μας,
Επάργυρη πιατέλα,
Εκείνη που μας έστειλε
Η θεια-Μπαγκατέλλα,

Θυμάσαι που τη βάλαμε;
Θα χρειαστεί προβλέπω,
Είναι μεγάλη και χωρά
Μια κεφαλή μπουρδέτο.

Ηρώδης
Μην κάνεις πολυτέλειες,
Άσε τα γεμιστά
Κεφάλια αγριογούρουνου,
Που έχεις ακουστά.

Ηρωδιάδα
Μα φυσικά Ηρώδη μου,
Τη θέλω την πιατέλα,
Να θυμηθώ την έρημη
Τη θεια-Μπαγκατέλλα,

Που έφερε στο γάμο μας
Σεμαίν και πορτατίφ,
Και έφτιαχνε
Και στο μπουφέ όλα τα απεριτίφ.

Έτσι γλυτώσαμε λεφτά,
γράψαμε ιστορία,
ο γάμος βγήκε ρεφενέ,
κι ας μη με λεν κυρία.



(συνεχίζεται)

Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2010

ΣΑΛΩΜΗ ΙV (4)

Στις φυλακές. Η Ηρωδιάδα φεύγει οργισμένη και κατεβάζοντας καντήλια. Για λόγους ευπρέπειας δεν τα λέμε λεπτομερώς.
(Επίσης, σ’ όλη τη διάρκεια του έργου, κυκλοφορούν άνευ λόγου και αιτίας ημίγυμνοι κομπάρσοι ψηλοί και μπρατσωτοί. Παντού, εκτός από όπου βρίσκεται η Σαλώμη, για να σκάει απ’ το κακό της. Η συγγραφέας, με βαριά καρδιά θα αναλάβει το κάστινγκ των κομπάρσων αυτών, ενώ ο μάλερ@ θα αναλάβει το κάστινγκ για την Ηρωδιάδα).
----------------------------------------------
Ηρώδης και Σύμβουλοι.

Επικεφαλής Σύμβουλος, γκέι, με βεντάλια σαν τον Κάρλ Λάγκερφελντ, πολύ αδύνατος. Περιτριγυρίζεται από μοντέλα της εποχής, ανορεξικά, χαζά, σαν από επίδειξη του Καστελμπαζάκ (να πάτε να διαβάσετε βλαμένοι αναγνώστες, αμόρφωτοι.)

Καρλ/Σύμβουλος
Μεγαλειότατε εσείς,
Ντυμένος στην πορφύρα,
Δείχνετε χάλια και παχύς,
Σαν την κακή σας μοίρα.

Ακόμα κι ο Βασίλειος
Αν έφτιαχνε τα ρούχα,
Καλύτερα θα ήταν
Απ’ αυτή την πατατούκα!

Εσάς πολύ θα πήγαινε
μια τόγκα με πλισέδες,
μόδα που σάρωσε παντού,
φοριέται με πανσέδες,

στη μπουτονιέρα δεξιά,
ψηλά κοντά στο στήθος,
πως κολακεύει τους κοντούς,
είναι μεγάλος μύθος!

Εσείς που είστε αψηλός
Πολύ θα σας πηγαίνει,
Και σε μοντέλο για χοντρούς
Άκουσα ότι βγαίνει.

Ηρώδης
Δεν ξέρω βρε παιδάκι μου,
Η κλασική γραμμή,
Για τον ηγέτη το σωστό,
Είν’ υποχρεωτική.

Αυτά που εσύ μου τσαμπουνάς
Λιγάκι με τρομάζουν,
Μήπως με τα φανταχτερά,
Μουρλέγκω με φωνάζουν...;

Ή Λιμπεράτσε και Ζαζά
Και Τάκη Ζαχαράτο,
Και καταλήξω στο Παλλάς,
Κι εκεί να πιάσω πάτο...

Μήπως με πέτο σταυρωτό
Όπως ο Κάρυ Γκράντ,
Να φόραγα, και συρ μεζύρ,
Κι όχι σαν ντεμπυτάντ...

Με φραμπαλάδες να με δουν,
Τώρα πια στα σαράντα, (γελάει ο Καρλ ακούγοντας την ηλικία)
Να βγαίνω και να τραγουδώ
Σαν την Κάρμεν Μιράντα.

(Εδώ ο Καρλ κάνει μια κίνηση σαν να συμφωνεί, και μακάρι να συνέβαινε κάτι τέτοιο, αλλά πού με το ζώο, το βλάχο τον Ηρώδη.)

Καρλ
Φορέστε ότι θέλετε,
Φορέστε και κορσέ,
Εγώ χάνω τα λόγια μου,
Τζάμπα και βερεσέ!

Μην έρθετε όμως μετά
σ’ εμένα να κλεφτείτε,
γιατί κι εγώ τότε θα πω,
να πά’ ν’ απαυτωθείτε...

Ο Ηρώδης του ρίχνει μια άγρια ματιά, αλλά η σκηνή διακόπτεται γιατί μπαίνει η Ηρωδιάδα φουρτουνιασμένη.

Ηρωδιάδα
Έρχομαι απ’ τις φυλακές...


Ηρώδης
Το φυσικό σου χώρο...

Ηρωδιάδα
Της μάνας σου,
Θα σου ‘λεγα,
Αλλά δεν έχω χρόνο...

Ηρώδης
Μπράβο που το κατάλαβες,
Έκανες διαθήκη;
Έχω μολύβι και χαρτί,
Σ’ εκείνη εκεί το θήκη...

Ηρωδιάδα
Της θειάς σου, όπως έλεγα,
της άχρηστης παρδάλως,
που στο χωριό δεν έμεινε,
να πάρει άντρα άλλο,

αλλά δε θα σταθώ σ’ αυτά,
σε μια παλιά ιστορία,
δε θα μιλήσω για όλ’ αυτά,
εγώ είμαι μια κυρία!

Ήρθα να πω
Ότι καιρό σ’ ετούτο το παλάτι,
Στα γλέντια μα και στις γιορτές,
Γυρίσαμε την πλάτη.

Να κάναμε καμιά γιορτή,
Λιγάκι να τα πιούμε,
Και τις παλιές, καλές στιγμές
να ξαναθυμηθούμε.

Ηρώδης
Για ποιές στιγμές μιλάς εσύ,
Γριέτζω ξυνομούρα,
Που μου ‘φαγες τα σωθικά
Στην κρεβατομουρμούρα...

Η Ηρωδιάδα πάει να πει κάτι άσχημο, αλλά γυρίζει πλάτη στον Ηρώδη και συνωμοτικά σφίγγει το μαντήλι της για να μην εκραγεί. Τελικά λέει κάτι άλλο.

Ηρωδιάδα
Κρίμα Ηρώδη μου καλέ,
Ήθελε κι η Σαλώμη
Λιγάκι πια να ξέσκαγε,
Που είναι νέα ακόμη...

Έκανε και μαθήματα,
Ρούμπα, τσα-τσα και μάμπο,
Τον έλιωσε το δάσκαλο,
Τον έσφιγγε σαν Ράμπο...

Έμαθε μου ‘πε
Και χορό γύρω απ’ την κολώνα,
Στριπ-τηζ τον λένε μου ‘πανε,
Κι είναι στον κολοφώνα,

Της μόδας, σάρωσε παντού,
Στο Βέγκας τον χορεύουν,
Και στο φινάλε, για να βρουν
τα ρούχα τους γυρεύουν.

Τα βγάζει η χορεύτρια
Χορεύοντας στο στύλο,
Όλα τα πέπλα στη σειρά,
Και της συκιάς το φύλλο, (ο Καρλ κάνει μια κίνηση σαν να λέει «εγώ;»)

Μένει μονάχα επάνω της,
Στο τέλος βασιλιά μου.
Αλλά αφού εσύ δε θες,
Ας πάω στη δουλειά μου...

(συνεχίζεται)

ΑΝΤΕ ΚΑΛΕ ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΟΤΙ ΝΤΡΕΠΕΣΤΕ...




ιδίως η γερμανική βερσιόν, δίνει ρέστα...