Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009

ΠΡΟ/ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΟ ΟΡΑΜΑ

Ήτανε λέει ο ΓΑΠ ντυμένος με μανδύα ή πορβιά -θα σας γελάσω- σαν αυτή του ιωάννη του βαπτιστή,έτσι ψηλός και γυμνασμένος απ' την ποδηλασία (πριν τον ρίξει κάτω η άτιμη η αλυσίδα), και είχε λέει και μοίραζε σαν καρβέλια θέσεις στο Δημόσιο. Και αλάλαζαν τα πλήθη της Χαναάν και λέγανε ωσαννά εν τοις πασόκοις, και ο ΓΑΠ ήταν πανευτυχής.
Και μετά κάτι πήγε να πει ότι οι 10 εντολές της ανασυγκρότησης απαιτούσαν να ελεγχθεί η δημόσια διοίκηση, να πάψει η σπατάλη και να μειωθούν οι διορισμοί. Να μην παίρνουν σύνταξη οι κηφήνες μετά από 15 χρόνια καθισιού και κωλοτριψίματος, να πάψει η μονιμότητα, οι πλαστές υπερωρίες, οι άδειες απ' τη σημαία, η αγένεια, η αγραμματοσύνη, η άρνηση εξυπηρέτησης των πολιτών, η διαφθορά. Να ελέγχουν οι γενικοί γραμματείς και διευθυντές τους υπαλλήλους τους, να λειτουργεί το πειθαρχικό, να...να...να...Και πάνω που πήγε να τα πει, άρχισε να τραντάζεται και να χάνει ύψος. Και βουβαμάρα έπεσε, εκεί που ο λαός γιόρταζε και χόρευε γύρω απ' το χρυσό βόδι του Δημοσίου. Και δεν είχε καταλάβει ο ΓΑΠ ότι στεκόταν πάνω σε κάλπες, που ήταν πάνω σε ραβδιά που λέγανε: Διορισμός, Μονιμότητα, Εξασφάλιση και Επιδόματα χωρίς Κούραση, Μέσον, Οικογενειοκρατία, Εύνοια, Και συ πώς βρέθηκες εκεί;, και διάφορα άλλα παρεμφερή.

Επεσε...
σε περισυλλογή ο ΓΑΠ, και πάνω που άρχισαν να τον πλησιάζουν απειλητικά όπως στο Πέρσι το Καλοκαίρι του Τέννεσι Ουίλιαμς (πάντα τον μπέρδευε με τον Ρόμπερτ Ουίλιαμς, γι' αυτό ο ίματζ μέϊκερ της προεκλογικής εκστρατείας του απαγόρευε κάθε σχετική αναφορά), φώναξε "δικαίωμα!" ο ευσεβής. Κοίταξε γύρω του και σκέφτηκε ότι στο κάτω-κάτω δεν ήταν ήρωας, ότι είχε κι αυτός μια θεσούλα (θεσάρα) να υπερασπιστεί, ότι τι θα έλεγε στη μαμά του, ότι είχε κι αυτός δικαιώματα και ήθελε να χαρεί το καινούργιο του αξίωμα. Διάλεξε λοιπόν τον δικό του Πάκη, είχε ως σοσιαλιστής και πολλούς πανεπιστημιακούς δίπλα του available για να διαλέξει, και μπόρεσε κατόπιν να ξεκουραστεί...

Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2009

ΕΙΔΑ ΧΘΕΣ ΒΡΑΔΥ...

...για λίγο τον Lakis -όχι το Γαβαλά, το Λαζόπουλο. Την τόσο ναρκισσιστικά ιδιοτελή σχέση του με λαό και εξουσία, και τα αλαλάζοντα πλήθη από κάτω, και σκέφτηκα, "καλά να πάθει αυτός ο κόσμος".

Αν ακούσετε φλας στο ραδιόφωνο, εκεί κι αν θα πάθετε σοκ: θα 'πρεπε να λέγεται "το ραδιόφωνο του Πασόκ". Όπως έχει τον Κόκκινο στα fm ο συν, έτσι έχει τον φλας και τον Κακαουνάκη το πασόκ. Και μην περιμένετε άσπρη μέρα, διότι έχει τέτοια ουρά ρουσφετιών να ικανοποιήσει το νέο πασόκ (...) και τόσο αγριεμένα μάλιστα, που δεν θα έχει χρόνο, χρήμα και συνείδηση να ικανοποιήσει καμία πραγματική ανάγκη της χώρας.
Να ελπίζετε, όπως σε όλα τα προβλήματα, να βρουν τη λύση στην ευρώπη και αμερική, ώστε να ξαναρεύσουν τα φράγκα στην ψωροκώσταινα υπό ακόμη εξευτελιστικότερους όρους, για να σωθεί η κατάσταση.


Μετακομίζω το γραφείο μου και γίνεται της τρελλής, οπότε γράφω λίγο και όποτε μπορώ. Επίσης επισκέψεις δεν προλαβαίνω να κάνω. Θα πάω όμως να δω τη μεγάλη μας τραγωδό και κωμικό άμα δε και κοσμικό Νόνικα στο θέατρο. Θέλω, μέρες που είναι, να γελάσει το χειλάκι μου. Θα παίζει εξάλλου ρόλο ταιριαστό, στο έργο η Εκατομμυριούχος. Αυτά δεν πρέπει να τα χάνει ο άθρωπας. Κάνουν καλό στην υγεία.


Νόνικα φορέβερ!

Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2009

Εκλογές

Θα είμαι εφορευτική επιτροπή. Θα ξυπνήσω απ' τις 5. Μα πορκέ;


Σιχτίρ.


Επίσης να ενημερώσω τσι αγαπητοί αναγνώστες, ότι θα αναρτώ (sic) κριτικές χορού όθεν και εις το εξήν, στο μπλονκ που φέρει την ονομασία Dancescene. (Το μπλονκ είναι τρίπατο, μεζονέτα, θα ανεβοκατεβαίνετε χωρίς ανσασέρ. Όπως καταλαβαίνετε, έχω τη λογική του Έλληνα εργολάβου και αντιπαροχέως.)


Είναι κανάς άλλος εφορευτική επιτροπή τακτικόν μέλον;

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009

ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΤΙΒΙ

Εκείνος ο αντέννα, είναι λες και τον ίδρυσε ο Χούλιο Ιγκλέσιας. Αυτή η αισθητική τύπου Love Boat για εξηντάρηδες απ' αυτούς τους μαλακοπίτουρες με τις κυράτσες τους τις τραβηγμένες με το παλιό λίφτινγκ, και συμπεριφορά ροζέ στυλ συγκίνηση και ρομαντσάρισμα με κωλομελωδίες και ίζυ λίσενινγκ. (να φάει κλώτσο ο γέρος και να βρεθεί απ' το λάβ μπόουτ στα σαγόνια του καρχαρία που περνάει από κάτω). Είναι γλυτσοσταθμός, με βαμένες ξανθιές, πλαστικούρα, macho χαζογκόμενους, άντρες-αφεντικά κ.ο.κ. Θα μου πείτε, ο νίκος μαστοράκης τον κανοναρχούσε στα πρώτα βήματα τι θα 'τανε...
Κάθε πρωί αυτός ο σταθιμός βγάζει τον ίδιο τίτλο κάτω απ' τον παπαδάκη (μπρρρ): "ανεβαίνει το προεκλογικό θερμόμετρο ενόψει των εκλογών". πόσο τεμπέλης και στόκος και αγράμματος και χάλια πρέπει να 'ναι όποιος το κάνει αυτό; χώρια που συνήθως στο στούντιο είναι οι υπάλληλοι του αντέννα (παρουσιαστής και λοιποί) και κάτι υποψήφιοι ή ήδη βουλευτές που ξέρουν τα κανάλια ότι είναι γκαραντί νούμερα για τέτοια πάνελ, ή ανταλλάσσουνε χάρες και τους καλούνε.

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009

ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΤΗΛΕΜΑΧΙΕΣ (DEBATE καλέ!)

Τελικά η συζήτηση ήταν σαν ακρόαση υποψήφιων για πρόσληψη σε τηλεοπτικό σταθμό: να δούμε αν τα λέει, αν έχει φωτογένεια, αν του στέκονται κάπως συμπαθητικά τα ρούχα, αν μπορεί να αυτοσχεδιάσει σε μια στιγμή τεχνικών δυσκολιών.
Η Παπαρήγα λόγω παλαιότητας και παλαιολιθικότητας δε θα προσληφθεί, έχει αρχίσει και μυρίζει πτωματίλα και δεν απέβαλε και ποτέ τη σταλινίλα.
Ο Αλέξης (κάνει καριέρα και μόνο με το μικρό όνομα), βουρτσισμένος, χωρίς ψύλλους, εμβολιασμένος και νέος (τρώει Φρίσκις για έξτρα ζωντάνια και γερά δόντια) συνήλθε μετά την αλαβάνωση που είχε πάθει, και πλέον βγαίνει βόλτα χωρίς λουρί και φίμωτρο.
Ο πρωθυπουργός, μαρτυρήθηκε τι παρέες κάνει, διότι έχει πάρει τη γυμναστική χειρών του Αβραμόπουλου. Κόντεψε ο πτωχός τηλεθεατής να πάθει αλλοιθωρισμό από το πήγαιν'-έλα. Σου λέει, κούνα χέρια να ζαλιστούνε να πάνε να ξεράσουνε, μέχρι να ξανάρθουνε, δε θα θυμούνται τι παπαριές ελέχθησαν. Έδειξε επίσης στους απανταχού χοντρούς, ότι κιλά με γυμναστική της παλάμης δε χάνονται. Το πολύ-πολύ να βγάλει κάλο αυτό το μέρος του σώματος...
Η γιορτή των πλαστικών απάνω στον Καρατζαφέρη: αυτός φαίνεται σαν τις αφίσες του. Σαν να είχε κινητό photoshop μπροστά του, κι όπου καθότανε, του διόρθωνε ένας αόρατος γραφίστας τις ατέλειες. Χώρια το βαμένο μαλλί.
(Το βαμμένο μαλλί του Πέτρου Ευθυμίου είναι το πιο αστείο, που έχει βγεί αυτό που σιχαίνονται στην Αγγλία και περιγράφεται ως mousy: γκριπράσινο, ούτε ξανθό ούτε σκατά στα μούτρα του, σαν πρόβλημα δερματικό που του 'βαλες κονσίλερ πράσινο. Μα πού βάφεται κι αυτός; Στην Αντριάνα τέρμα Μπίθουλας;)

Για το Γιώργο δεν έχω σχόλια ούτε και για οικολόγους, βαρέθηκα και γύρισα στο Σταρ που είχε ταινία. Επίσης, δεν άντεχα τον Ευαγγελάτο με τα ζυγωματικά σαν να έβγαλε όλους τους τραπεζίτες για να τα πετύχει και να του βουλιάξανε μετά τα μάγουλα, και το αιώνια βρεγμένο μαλλί, μόδα 1982. Μου φαίνεται λες και έχει κρυμένη φανέλα με μασχαλόκοψη τεράστια, δικτυωτή, που ανυπομονεί να βρεθεί μόνος του να τη φορέσει, και δεν αντέχω.

Άντε αδέρφια, καλό κουράγιο, δέκα και μια μείνανε.

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2009

ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ...

Κάθε μέρα θα βρέχει;;;! Λονδίνο γίναμε. Άντε πια, μουλιάσαμε, φτάνει.
Κάθε βράδυ, να σου και τα φωτορυθμικά εξ ουρανού (όχι του μπλόγκερ) την ίδια ώρα. Μπαμπαμπουμ-φλας-μπανταμπουμ-φλας.
Χαμογελάσαμε, ξαναχαμογελάσαμε, άλμπουμ ολόκληρα γεμίσαμε. Μα τι παπαρατσοβροχή είναι αυτή;

Δεν μπορώ να γυρνάω απ' την παιδική χαρά με τη νιτσεράδα τη φλούο σαν να ήμουνα σε σκάφος και μόλις αποβιβαστήκαμε στη μαρίνα της Ζέας. Έλεος! Πρώτον και να το σκεφτώ ζαλίζομαι, δεύτερον θυμάμαι τα σαγόνια του καρχαρία και με πιάνει σύγκρυο. (άσχετο: αυτός -ο καρχαρίας- με τόσα τοξικά απόβλητα πώς δε μεταλλάχθηκε; να ηρεμήσει, να μη δαγκώνει, να βγάλει βυζιά, να βγάλει μαλλιαδούρα, ξέρω γω κάτι εν πάση περιπτώσει το κακιασμένο το ζωντανό).

Τα νεύρα μου αν συνεχίσει έτσι.

Υ.Γ. Μόλις το 'γραψα έπεσε τεράστιο φωτορυθμικό. Καλά ντε, δεν είπαμε και τίποτις! (Καλέ τι κόμπλεξ είναι αυτό;)

Υ.Γ.1 Τουλάχιστον η υγρασία κάνει καλό στο δέρμα.

ΧΘΕΣ...

...καθώς ετοιμαζόμουν να έμβω εις τον περίβολον της οικίας μου, κάτι τράβηξε την προσοχή μου. κάτι που ερχόταν από την αντίθετη κατεύθυνση, κοντό, μουσουδερό, με υπερυψωμένα αυτιά, γκριζόσταχτο, τετράποδο, με ουρά. Στα νανοκλάσματα δευτερολέπτου που διέτρεξα τα ντάτα, ήγουν πληροφορίες, από το κεφάλαιο ζωολογία, δεν ταίριαζε το εύρημα με τίποτε γνωστό, ως τη στιγμή που με ήχο αλάρμ, η μνήμη με ειδοποίησε ότι πρόκειται για ποντικό.
Όχι ό,τι κι ό,τι ποντικό, αλλά μιλάμε για ποντικό με σέβας και αρχές στην κοινωνία. Θαρραλέο, ξεμπουρλεμένο, χοντρό (τέτοια κωλάρα, μόνο η Ροζάν Μπαρ), που έτρεχε να μπει στη φωλιά του, αλλά δε βιαζότανε κιόλας τρομερά βρ' αδερφέ. Ούτε σημάδια πανικού είχε, ούτε ίχνη από δηλητήρια, τίποτα. Η θυρωρός μου είπε ότι του είχε ρίξει ακουαφόρτε, αλλά προφανώς ο εν λόγω ποντίκαρος, το πήρε και το 'κανε αφρόλουτρο, καθότι η καθαριότη είναι μισή αρχοντιά και ενδεχομένως να έριξε και τις γκόμενες που μέχρι τότε τον λέγανε βρωμιάρη.
Ήταν στο μέγεθος γατιού ενός μήνα, αλλά πιο ψωμωμένος, με τις αυτάρες του ροζ και υψωμένες και πολλή αυτοπεποίθηση.

Όχι δε φοβάμαι τα ποντίκια. Αυθορμήτως αισθάνθηκα την ανάγκη να του 'ριχνα κάτι στο δοξαπατρί, και λυπήθηκα που κράταγα μόνο ένα dvd, διότι θα 'πρεπε να τον δέρνω ώρες για να πονέσει το χοντρόπετσο το ζωντανό. Άσε που δε θα καθότανε, εκτός κι αν τον είχα ακινητοποιήσει σα σουβλάκι πρώτα. Και όχι, δε σκέφτηκα τον Ρατατούη, ούτε τον τζέρυ, τον οποίο δε συμπάθησα ποτέ. Εμένα μου άρεσε ο γάτος.

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009

Ο ΚΑΦΕΣ

Ξέχασα να γράψω στο προηγούμενο ποστ, η ημικρανία και τα αμυγδαλωτά φταίνε, ότι πήγα προ τριημέρου με τον φίλο μου τον Αλέξανδρο σε καφενέ της οδού Πλουτάρχου, να πούμε δυό κουβέντες, και να εορτάσουμε το γεγονός ότι βρεθήκαμε τυχαία εκεί κοντά. Είπαμε να τιμήσουμε τη γειτονιά όπου συναντηθήκαμε.
Παράγγειλε σοκολάτα και παράγγειλα ένα κρύο καπουτσίνο. Ήρθαν δυό καραβιές ποτά, δεν ξέρω η σοκολάτα, το δικό μου δεν πινόταν με τίποτα. Τέτοιο χάλια καφέ ούτε εγώ δε φτιάχνω.
Πλάκα στην πλάκα, του λέω επειδή δε σε χωνεύω, να πλερώσεις τους καφέδες. καλά, λέει ο Αλέξανδρος ο Βόρειος. Έρχεται ο λογαριασμός, και ήταν στο περίπου, ένα δεκάρικο. Εν μέσω κρίσης, αλλά και εκτός κρίσης, οι ξεφτίλες, χρεώνουν πέντε ευρώ τη σοκολάτα (!!!!!!!!!!!!!!) και 4,70 τον καπουτσίνο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Που ήταν και χάλια, δεν πινόταν. Να κλείσουν τα ρημάδια, τόσο χρεώνουν και την Ήβη ανθρακούχο νερό στο Bios, τόσο περίπου χρεώνουν στη Μηλιώνη τον ελληνικό!!!!!!!!!!! (επίσης χάλια και νερόπλυμα) Πάει καλά ο κόσμος στην Ελλάδα; Έχει καταλάβει κανείς τι σκατά συμβαίνει γύρω; Και είναι γεμάτα τα εν λόγω καφενεία και ποτάδικα. Και δε μιλάει κανένας για τη ληστεία μετά κάκιστου σέρβις (μούτρα, πόζα -ότι κοροιδεύαμε στις πωλήτριες του κολωνακίου).
Εγώ άμα δω τέτοια συμπεριφορά και ακρίβεια του κερατά σε μέρη που δεν επιτρέπεται, με σέρβις, φαγητό κλπ., κάτω του μετρίου, μαζέυω επί τούτου κουβέρ/ψωμιά κλπ, σε χαρτοπετσέτες στο τέλος, ελπίζοντας ότι είναι αρκετά προσβλητικό και θίγει και την αισθητική του ψώνιου που σερβίρει, τύπου "να πιάσουνε τόπο τα λεφτά μας στο κωλάδικο που ήρθαμε". Χαχαχαχα, πολύ το διασκεδάζω με τα μούτρα και το ερωτηματικό στην έκφραση "μα είναι δυνατόν;;;!" Στους κλέφτες τέτοια και χειρότερα.

HELLO

Αφού η ελληνική δισκογραφία είναι ξεφτίλα "την είδα στις όχθες του Βόλγα, γιατί ένας στρατιώτης τη φώναξε Όλγα...αν μπορούσα τον κόσμο ν' αλλάξω, θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα" γαμώ το κέρατό μου, ή το άλλο -που το θεωρώ κάτι σαν Κοέλιο της δισκογραφίας- "σ΄όποιον αρέσουμε για τους άλλους δε θα μπορέσουμε..." (γκλιαχ γκλιαχ!!!), γιατί στα κομμάτια τα βάζουν με θρησκευτική ευλάβεια σαν να έκαναν την ύστατη, υπερτατη μουσικο-στιχουργική ανακάλυψη οι ραδιοφωνατζήδες; Διάλειμμα για αμυγδαλωτό να πάνε τα φαρμάκια κάτω, και συνεχίζω έχοντας χλαπακιάσει 1835 θερμίδες.
Οι εκλογές και οι παρατεταμένες διακοπές μ' έχουν ρίξει σε πρωτόγνωρη φθινοπώρια (...) νάρκη, και δεν έχω διάθεση να κάνω τίποτα. Αυτή η δύναμη της αναμονής, το μεταβατικό, μπορεί να σκοτώσει κάθε διάθεση δημιουργικότητας. Κι όπως βλέπω και την πρωθυπουργάρα στο διαφημιστικό να τρεμοπάιζει το βλέφαρο καθώς κοιτάει τις υποθέσεις του κράτους, μάλλον κανά κατάλογο φαστφουντάδικου θα 'χει καμουφλαρισμένο μέσα στη χαρτούρα, με πιάνει μια τσαντίλα, ύπουλη, υπόγεια, ανέμελη (χωρίς μέλλον -αποφάσισα να μιλάω αλλιώτικα ελληνικά), γιατί και η διαμαρτυρία κατέληξε όργανο των τηλεοπτικών εκπομπών. (Εκείνος ο Ευαγγελάτος, τόσο γέρος, τόσο μπανάλ, τόσο ξεπερασμένος, πώς βγαίνει ακόμα;)
Όλα σ' αυτή τη χώρα μου φαίνονται μικρά, εξαντλημένα, κακόμοιρα, στα μέτρα του κάθε ψιλοτζαμπατζή, χωρίς ελπίδα, χωρίς διέξοδο. Ο κόσμος γυρνάει μουρτζούφλης, τσακισμένος, απογοητευμένος, ένα χάλι που του αξίζει ως ένα βαθμό.
Κι η πρωθυπουργάρα, κατέβηκε να παίξει μπάλα με Παυλίδηδες, Τσιτουρί-δη-δες, κι ένα σωρό ακόμα άχρηστους. Και κατεβάζει ελπίζοντας σε ψήφους τον Ρόμπερτ Ουίλιαμς, και οι αντίπαλοι κάνουν τα ίδια.
Με βλέπω να τρώω κι άλλο αμυγδαλωτό...

Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2009

ΚΛΑΨ, ΛΥΓΜ...

...γύρισα από τις διακοπές. κλαψ κλαψ κλαψ...μπουααααααααααα!!! σνιφ σνιφ λυγμ σνιφ σνιφ λυγμ κλαψ λυγμ κ.ο.κ.