Τρίτη 16 Ιουνίου 2009

Γενικές παρατηρήσεις

Μπήκαμε για τα καλά στην "εποχή" των παραστάσεων χορού. Με αφορμή το πέρασμα στην κυρίως φάση της σαιζόν του χορού, η στήλη θα ήθελε να προβεί σε ορισμένες γενικές παρατηρήσεις: ας δοκιμάσουν να αφήσουν οι χορογράφοι στην άκρη για ένα διάστημα την αρχαία ελληνική γραμματεία και μυθολογία. Ειδικότερα τις Αντιγόνη, Κλυταιμνήστρα, Μήδεια, Περσεφόνη, άμα δε και τις Εκάβη και Ανδρομάχη, που πρέπει να πάρουν μια ανάσα...
Βεβαίως αν λείψει η καβάντζα των αρχαίων μύθων, τότε ελλοχεύει ο κίνδυνος του σεναρίου ένθα αναλύονται οι ψυχικές συγκρούσεις του χορογράφου/auteur, γεγονός πυο θα έκανε τον καθένα να ενθαρρύνει την "επιστροφή στο μύθο." Ελλοχεύει επίσης η προσπάθεια του χορογράφου να συγγράψει από την αρχή μια ιστορία -χωρίς την ποιητική χροιά (...) των απολύτως προσωπικών εμπειριών- οπότε αναγκαστικά προκρίνεται και πάλι ο μύθος (ο αρχαίος).
Άλλη παρατήρηση είναι ότι μια παράσταση χορού (εν προκειμένω) δεν θα πρέπει επ' ουδενί να εκλαμβάνεται ως ξεφύλλισαμ περιοδικού ποικίλης ύλης, και δη των προτελευταίων σελίδων (συμβουλές για τα μαλλιά/τα τελευταία και πιο "ιν" βερνίκια νυχιών). Επίσης ο περίφημος "προβληματισμός" του έργου δεν θα πρέπει να θυμίζει τις τελευταίες σελίδες των προαναφερθέντων περιοδικών ποικίλης ύλης (αστρολογίες για νεαρές-"Κάντε το τεστ στην παραλία και κρατήστε τον για πάντα κοντά σας"). Και αυτό, διότι αν θέλει μέρος του φιλοθεάμονος κοινού να αισθανθεί ότι βρίσκεται σε χώρο κομμωτηρίου, δε χρειάζεται να τρέχει νύχτα στο θεάτρο, αλλά μπορεί να κλείσει κατευθείαν ραντεβού στο salon του επαγγελματία της αρεσκείας του.
Τρίτον, μην μαρτυράτε τις προθέσεις (του χορογραφήματος κατά το καρδιογραφήματος) από τα πέντε πρώτα λεπτά. Κρίμα είναι αν στριφογυρνάει το κοινό σας ατελεύτητα στην -άβολη (διότι ο χορός είναι πτωχή τέχνη και στεγάζεται σε απίθανα μέρη) καρέκλα του. Επίσης, καιρός είναι να πάψουν οι θεατές να εκτίθενται στον τυφλοσούρτη: "παγωμένος" φωτισμός για τη διάσταση απόψεων των χαρακτήρων και την "εσωτερική τους παγωνιά", ζεστές αποχρώσεις για τις γναικείες σκηνές ή τις συγκρούσεις εραστών κλπ. Και το κυριότερο, ας μην μπερδεύονται μεταξύ τους πράγματα αταίριαστα (ή μάλλον "ας μη βαφτίζεται το κρέας ψάρι"): ο χορός φερ' ειπείν ως ιεροτελεστία είναι μια σεβαστή άποψη και αισθητική τοποθέτηση στο πλαίσιο της δημοκρατίας, τι δουλειά έχει όμως να μεταμφιέζεται άλλα ιδιώματα μετα οποία βρίσκεται σε απόλτυτη ασυμβατότητα αισιθητική και ιδεολογική; Μερικές επιδερμικά μεταγραμμένες (αντιγραμένες) κινήσεις, ολίγη μεταφυσική και πολλή σοβαροφάνεια, όχι μόνο δνε καμουφλάρουν το ελεγειακό ύφος που υποκρύπτεται, αλλά εντίθετα, το κάνουν ακόμη πιο φανερό.

Δημοσιελυθηκε στην Αυγή, 3/6/2001)


2 σχόλια:

mahler76 είπε...

κοριτσάρα ανέβασε και άλλα τέτοια για μας που δεν ξέρουμε και πολύ απο χορό μπας και μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε κάποια παράσταση.

natasha hassiotis είπε...

θα ανεβάσω, να γελάσουμε κιόλας.