Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2009

Κι αυτό επίσης...

...στην υγειά του Μπέντζαμιν, του Χόλυγουντ, του σκηνοθέτη, του μπότοξ που το κατάπιανε με τις χούφτες οι πρωταγωνιστές και στην κατάντια του σινεμά. Κλάψτε ρε, και μανούλα γλυκειά είχε, και φευγιό, και θανάτοι, και τούρμπο τυφώνα, και κορούλα στο νοσοκομείο στο προσκέφαλο της μάνας που την πρόλαβε τελευταία στιγμή, και ένα μυστικό ("το σταυρουδάκι, σ' αναγνωρίζω γιέ μου, γιατί έγινες αρχιβασανιστής των Τούρκων παλικάρι μου; δεν πειράζει, εγώ σ' αγαπάω, είμαι η μανούλα σου"), και απαρατημένο βρέφον ("είναι βαφτισμένο, να το προσέχετε και να το αγαπάτε"), και καλούς ανθρώποι που δεν ήταν καθόλου οι σκατόγεροι που συνήθως γνωρίζουμε. Με τα καντάρια η αγάπη, με τα καντάρια η λαική σοφία, και η ανηθικότητα των κριτικών του κινηματογράφου, που γλύφουν και το πάτωμα που πατάνε οι εταιρείες διανομής και οι δικτάτορες κωλοηθοποιοί, τα μαλακισμένα με τα μούσκουλα, που έτσι και χαλάσουνε το μαλλί, σου λέει "τσαλάκωσε το ίματζ του" (χέστηκε η φοράδα) ο Μπράντ, δώσ' του Όσκαρ επειδή μίλαγε κάτι μεταξύ Τομ Χανκς στον Φόρεστ και στο γκρέμλιν του Δαχτυλιδιού που έλεγε "my precious". Εμ δεν τσαλακώθηκε, ήρθε και ξανάνιωσε και ντύθηκε στα '50s όπως τα ινδάλματά του στους οποίους ήθελε να μοιάσει ώστε να πουλήσει στη συνείδηση του κοινού. Άειντε κλάψτε τώρα το τρίωρο και τα εννιά ευρώ.
Κλάψτε, εκτός κι αν μερακλωθείτε απ' την απέραντη γνώση της κυριαρχίας του κιτς, και της αδυναμίας να το νικήσετε, και χορέψετε σαν τους ντερβίσηδες γύρω-γύρω ώσπου να μην καταλαβαίνετε τι σας γίνεται, και να μη δίνετε και μια...

http://www.youtube.com/watch?v=aRwuDdqbAzk&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=EDI1GjIsCe0

4 σχόλια:

stella είπε...

ναι αλλα "η αμφιβολια" με τις καλογραιες μην μου πεις δεν σε αρεσε?
ε?

ε?
ε?


καλα ο μπραντ στην αρχη τις ταινια ειναι αισχος!
πολυ αργα πλανα θυμηθηκα αγγελοπουλο γμτ!
το μονο που μου αρεσε ηταν το ρολοι!!

αχ να ειχα ενα να ξανανιονα!!

natasha hassiotis είπε...

είπες αγγελόπουλο, και θυμήθηκα τα γέλια των θεατών στο πρηβιού της καινούργιας του ταινίας.
για το "να ξανάνιωνα" που λες, σου αφιερώνω το "να ξαναγινόμαστε πάλι πισιρίκοι..." του αθάνατου Γιώργου Κοινούση. Με την αγάπη μου χεχεχεχε!!!

fritz είπε...

Το σενάριο είχε ενδιαφέρον. Αλλά η ηθοποιία του Brad ήταν απογοητευτική. Αυτό που μου έκανε και εμένα εντύπωση ήταν ο τρόπος που μίλαγε o Brad και πραγματικά δεν κατάλαβα τι ήθελε να πετύχει με αυτόν τον τρόπο. Θυμάμαι ότι μέσα στον κινηματογράφο κάποιος θεατής αναρωτήθηκε σχεδόν φωναχτά "γιατί μιλάει έτσι αυτός"! I still wonder...

natasha hassiotis είπε...

fritz@ δεν έχω διαβάσει το διήγημα του Φιτζέραλντ για να συγκρίνω, μπορεί να 'χει γράψει παπαριές κι αυτός, αν και συνήθως απλά φταίει το σινεμά. Ο Μπραντ Πιττ είναι ηθοποιός για τα μπάζα, κι αυτό φάνηκε μεγαλειωδώς στη χαζοταινία με τον Άντονυ Χόπκινς που ο καημένος ήταν σαν να έσερνε ένα μωρό -στην ηθοποιία- πίσω του, έπαιζε έτσι που να μπορεί να ακολουθεί το βούρλο το βλαχάκι. Και φυσικά στην Τροία, με τον Πήτερ Ο' Τούλ. καλά όσο έτρεχε στην άμμο με το μούσκουλο και έλεγε "Έλα να σε ξαντεριάσω Έκτωρα", χαίρω πολύ. Εκεί που ο άλλος θρήνησε τον Έκτωρα, ο Μπραντζελίνος δε νόγαγε περί τίνος επρόκειτο, ούτε κάν ποιός ήταν ο Αχιλλέας που υποδυόταν το καραζωντόβολο. Αυτά τα ολίγα...Ωραίοι οι συνθεατές σου! Ο σκηνοθέτης δεν τον άκουσε; I still wonder...