Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009

ΟΚ, ΤΑ ΤΖΑΝΚ-ΜΕΙΛ ΜΟΥ ΤΗ ΔΙΝΟΥΝ

Είναι κακόγουστα, φτηνιάρικα, μπαγαπόντικα, τρώνε χρόνο, είναι γυφτιές για εκπομπή Ευαγγελάτου.
Εν πάση περιπτώσει τα στέλνουν, που να πάθουνε τα κομπιούτερ τους ομαδική ίωση και να κλείσουν. Που να πάθουνε τενοντίτιδα οι χειριστές και να μείνουνε κάγκελο. Που να πάθουνε τα συστήματα μπλακ-άουτ και να λένε "Houston, we got a problem". Είναι ανάγκη να μου στέλνουν συνέχεια -και δεν ξέρω από πού στα διάλα ξεκίνησε αυτό- διαφημιστικά για φάρμακα α) αδυνατίσματος (ο μάλερ είμαι εγώ; εκεί να τα στέλνουν) και β) για "σηκωμάρες" και βελτίωση μεγέθους;;;! Έλεος οι μαλάκες!
"Θα σας είναι hard as the rock of Gibraltar" -που έλεγε και η ρέγκε, θα τρέχουν από πίσω σας τα κορίτσια, όλο το βράδυ θα σας κάθεται ντούρος κ.ο.κ. Αν κάποιος από σας -ναι, ναι, σας ξέρω τι άτιμα σκυλιά είσαστε, υποπτεύομαι και μερικούς πολύ συγκεκριμένους χμ χμ χμ- έκανε τη βρωμοδουλειά για να αποκτήσω πρόβλημα ταυτότητας, άει να μην του πω τι του εύχομαι. Το 'λεγε παλιότερα μια επιθεώρηση: "...και σ' όποιον δεν αρέσει, σα σύκο να του μαραθεί, σα φύλλο να του πέσει".
Κι επειδή δε μ' αρέσει και να κακολογώ άνευ αποδείξεων, την καλημέρα μου βρε!

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009

I WALK THE LINE

Το είχα ακούσει πρώτα στην ταινία του Φρανκεχάιμερ με τον Γκρέγκορυ Πεκ. Το απόκτησα σε μια συλλογή ροκαμπίλυ/ροκ 'ν' ρολ από την Ουγγαρία τον καιρό του καθεστώτος (ανατολικό μπλοκ, παραπέτασμα, πώς το λέγανε). Ναι, ναι, κι όμως...Απαγορευμένα ξεαπαγορευμένα τα δυτικά, η συλλογή ήταν συγκλονιστική. Ήταν και το τελευταίο ταξίδι που κάναμε με τη μητέρα.






ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΑΤΙΤΙΣ ΓΙΑ ΠΟΝΕΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΥΣ

Επειδή γράφω κι όλο γράφω αυτό τον καιρό, για το μπλογκ μου, αποφάσισα -κι όχι μόνο για το λόγο αυτό- να ανεβάσω πράγματα που αγαπώ πολύ. Λοιπόν, το τραγούδι αυτό έχει συγκλονιστικά λόγια. Άμα είναι κανείς πονεμένος και καψούρης, καλύτερα αυτό κατά τη γνώμη μου. Κι άμα κάποιος πλέει σε πελάγη ευτυχίας, πάλι ταιριάζει γάντι και σ' ανεβάζει στα ουράνια ο Τζώννυ. Άμα είναι κανείς μεγάλος...





Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009

OΠΩΣ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΑ, ΙΔΟΥ Η DIVINE





ANTE, NA ΚΑΟΥΝ ΤΑ ΣΙΔΕΡΑ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ




Είναι τρομερό να αναζητάει ήρωες αυτή η χώρα και να φχαριστιέται, να ανασαίνει και να ξαναβρίσκει την περηφάνια της από τους μεγάλους του ποινικού δικαίου. Ή να περιμένει κοινωνική δικαιοσύνη (να τα πάρει απ' τους μεγάλους, να τα δώσει στους φτωχούς μέσω λύτρων ο "Βασίλης" και οι λοιποί...) από τους ληστές. (Ο Νταβέλης τώρα,
δικαι-ώνε-ται!)
Άντε και κυβέρνηση με ικανούς ανθρώπους: Παλαιοκώστας, Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, Εφραίμ Υπουργείο Οικονομικών.

Σα δε ντρέπεται αυτή η κυβέρνηση! Τη ψήφισαν, τη δικαιολόγησαν, κατάντησε χειρότερη βδέλλα κι από τα χειρότερα που θα φανταζόταν κανείς. Ουστ προδότες, ουστ ανίκανα τέρατα!

Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009

Σ' ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ...

...αν ανοίξει κανείς την τηλεόραση, έτσι μηχανικά για να κάνει ένα διάλειμμα απ' την εργασία του (assignment) πριν πάει να ξανακλειστεί στο κάτεργο, κινδυνεύει να δει:
βιζιτούδες
ξέκωλα
αδερφές απ' την εποχή του Φίφη
πρόθυμους να ξεφτιλιστούν όσο παίρνει
κρατικοδίαιτους
ανίκανους προς πάσαν εργασίαν (ηλίθιους)
ψώνια
κατεργαραίους
τον Σκάι που έχει πάθει "σιμυλασιόν" με το BBC κι έχει προσλάβει τους πλέον βαρετούς και βαρετούς και ακόμα πιο βαρετούς τύπους (δε θα πω δημοσιογράφους, πολύ τους πάει). Λογικά, σε μια κωμωδία, οι παρουσιαστές του Σκάι θα είχαν πιτυρίδα, πατομπούκαλα, χαζομάρα, αγαμία, λαδωμένο μαλλί, κακία, χαιρεκακία, και πάτο τηλεθέασης -όπως και έχουν.
ματάκηδες
Βαλκάνιους πρώην εραστές σε εμμηνόπαυση (σαλιάρικο πεφτουλο-ύφος)
λαμόγια που κοιμούνται και ξυπνάνε νομίζοντας ότι είναι επιπέδου CNN, ενώ είναι επιπέδου άντε να μην πω,
τα ζοφερά πρωινάδικα,
τις ζοφερές εκπομπές μαγειρικής (μπόμπα -χαρακίρι- με μπέικον για το παιδικό πάρτυ φίλες μου και τρουφοφωλιές με χοιρινό κλέφτικο)
ψυχολόγες της συμφοράς (μην πάτε ρε σ' αυτούς, μην είσαστε κορόιδα)
αφιερώματα στο Θοδωρή Δρακάκη (ήμαρτον, με τη λατρεία του τίποτα)
τις απογευματινατζούδες (πώς λέμε λεκανατζούδες),
την Όλγα Τρέμη που ζαλίζεσαι με το τικ που έχει στα μάτια (κι ο Δημοσθένης ψευδός ήτανε, μπούκωσε χαλίκια και το είπε το "ρο". Είχε και τικ στον ώμο, του πεταγότανε όπως του επίτιμου -μπρρρρρ. Κάθισε κάτω από ένα σπαθί, τον τσίμπαγε το ρημάδι όποτε τον έπιανε τικ, του πέρασε)
ανθρώπους που δυναμιτίζουν την κοινωνική συνοχή με τις δήθεν αποκαλυπτικές αποκαλύψεις, που δεν είναι άλλο από κήρυγμα μίσους, κόμπλεξ, τυχοδιωκτισμός στο βωμό του κέρδους, και σκουπιδαριό: με το να κηρύττεις κατά της ακολασίας με παραδείγματα, αφενός μιλάς γι' αυτήν ελεύθερα, αφετέρου τη δείχνεις κιόλας -σιχτίρ βρωμιάρηδες!
το γερο-Σάκη το Ρουβά, αν θυμάστε, που πάει ακόμα στη Γιουροβίζιον κάθε χρόνο, εναλλάξ με τη Βίσση, μπας και πάρει το βραβείο κωλοτούμπας για ΚΑΠΗ.

Γενικά δηλαδή, σερβίρεται για κανονικό τηλεοπτικό πρόγραμμα, ό,τι είναι περιφερειακό και τρας αλλού. Σκατοκάναλα που έχουν δυό-τρεις εκπομπές -στην καλύτερη περίπτωση- κάπως της ανθρωπιάς, για να καλύπτουν τη σαβούρα, όπως οι έμποροι τα σάπια στις εκπτώσεις ,και οι μανάβηδες καθημερινά. Μπακαλομανάβηδες των μήντια...

Άντε όλοι μαζί!



ΠΟΣΟ Μ' ΑΡΕΣΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!



Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009

ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ στον ΣΚΑΙ...






Τα ως άνω άζματα αφοιερώνονται σ' όσους ψήφισαν τον Ζωρζ Παπαντό ψηλά στη λίστα με τους μεγάλους Έλληνες, κι έκαναν το συνεργείο της εκπομπής να μην ξέρει τι να πει. Άφησαν κάτι Βριπίδη, κάτι Ανασήμαντρους, κάτι Ηρόδοτους να τρώνε τη σκόνη του, και τον βάλανε πλάι-πλάι με τον Παναγούλη και τον Μπελογιάννη.
Δεν υπάρχει αυτή η χώρα, δεν υπάρχει αυτός ο λαός. Έτσι εξηγείται πώς βγήκε αρχηγός ο Γιός Ανδρέα Παπανδρέου και πολλά ακόμα.
"Εάν δεν υπάρχει όχημα δεν ημπορεί να υπάρξει και ταξίδι επί οχήματος". Πάρτε αυτό το ζεν για εργασία, είναι αυθεντικός Παπαντό. (Δεν ολοκληρώθηκε η λίστα να δω πού βρίσκεται ο Στελλάρας ο Πατακός που ήτανε και πιο εξαντρίκ).
Άντε, να καούν τα κάρβουνα, Κατσαρός forever! Έλα κι έκανε όλη η Ελλάδα αντίσταση στη χούντα.

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009

Η "sikia" είχε το εξώφυλλο του LP, εγώ δε φταίω...

...για να εξηγούμαστε. Επίσης η Ελένη Λουκά (χαχαχαχα) μου έγραψε ότι γράφω πράματα που δεν είναι ευσεβή.
Απλά ήμουν περίεργη. Και νιώθω μια μικρή αηδία στη σκέψη ότι αυτός μπορεί να είναι καμμιά κου-κλουξ-κλαν, κανάς φίλος των Όσμοντ Μπράδερς, κανά περιφερόμενο ψώνιο στα σόου αυτών που θεραπεύουν φορώντας άσπρα/στρας/φτερά/μπλε ελεκτρίκ κλπ.
Πάντα εδώ είμαι να φροντίζω τη διασκέδασή σας. (η συκιά το ξεκίνησε -ξαναλέω).



ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΩ ΠΟΛΛΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΣΗΜΕΡΑ...

...θα σας κάνω στα γρήγορα μια ερμηνεία του οικονομικο-κοινωνικού προγράμματος του Πασόκ, σούμα από όσα άκουσα από εκπροσώπους του στα ΜΜΕ. Φυσικά έκανα reading behind the lines (σιγά μην έγραφα τα επίσημα).
Λοιπόν, κάντε το σταυρό σας, γιατί οσα έχετε δει με τον ανηψιό (Ντόναλντ Ντακ) του θείου (Σκρούτζ), δεν είναι το άπαν. Έτσι κι έρθει ο γιός του (Αείμνηστου) πατέρα θα σας πάρει και θα σας σηκώσει -επίσης. Ήτοι:
1. ουδείς στο πασόκ πιστεύει στις ικανότητες του Γιου Α. Παπανδρέου (ΓΑΠ), αλλά κάνουν το σταυρό τους που ο Ντόναλντ το παράκανε και πήρε κεφάλι ο ΓΑΠ, οπότε ούτε του παπά μην το πούνε κλπ. Όθεν και τον παρουσιάζουν πλέον ως μεγάλο ηγέτη αδιάντροπα, διότι έχει τόσο κατρακυλήσει το χρηματιστήριο πολιτικών αξιών, ώστε ουδείς δίνει σημασία σε τέτοια.
2. Πρόγραμμα δεν υπάρχει, κάτι κουτσαβακισμοί και λεονταρισμοί κατά του μεγάλου κεφαλαίου (ξύστε τα περικαλώ), και κάτι τέτοια που τα 'χουμε δει, και ο σοσιαλισμός κλπ.
Ποιός σοσιαλισμός, το Πασόκ ο κόσμος το ξέρει ως το κόμμα που κάνει δώρα, δεν θα το ψηφίσει κανείς για οικονομικές πολιτικές και αηδίες. Για παροχές θα το ψηφίσει και όλοι το γνωρίζουν. Μα ποιός θα το ψήφιζε για οικονομική πολιτική της Λούκας Κατσέλη (ήμαρτον!) και της Άννας Επιτρόπου Διαμαντοπούλου;
3. Ελπίζουν στην υπηκοότητα του Γιωργάκη και τα λόμπυ με την Αμερική ώστε να πάρει παράταση ζωής η ελληνική οικονομία και ξεπούλημα όσων δεν έχουν ξεπουληθεί. (Η Μάνη θα ανακηρυχθεί γερμναική αποικία μπάι δε γουέι, το αυτό και η πατρίδα των σωματεμπόρων, Καλαμάτα, για την οποία ερίζει και ο αγγλικός παράγοντας. (ελπίζω να μην προσβάλλω την εκλεκτή πελατεία του μπλονκ).
4. Σύνθημά τους είναι "πρώτα ορμάμε και μετά βλέπουμε" διότι ,λέει ,το είχε πει ο Ναπολέων. (Τώρα εκεί που έχεσε ο Ναπολέων...άντε μη συνεχίσω.) Διότι, λέει, και ο Ομπάμα (sic) έτσι έκανε: δεν έχει ούτε αυτός καμμιά τέλεια λύση (sic), αλλά τουλάχιστον μπήκε στη μάχη, όρμηξε. (Εδώ φοβήθηκα. Άμα το κόμμα που έχει το προβάδισμα στις σικέ δημοσκοπήσεις λέει τέτοια, άστα λα χέστα.)

Αυτά τα ολίγα, και την καλημέρα μου.

Υ.Γ. Βάλανε και το μούγκλαβο το Σαμαρά να το πληρώσει ακριβά το υπουργιλίκι: το κακόμοιρο γυρνάει και λέει και ξεφτιλίζεται "ο Καραμανλής αποτελεί πρότυπο πρωθυπουργού εις το διηνεκές". Μα τον έρμο! Αυτό είναι που λέμε "πληρωμένες συμπάθειες". Διότι έτσι κι έρθει το Μητσοτακέικο στην εξουσία θα του κόψει τα ποδάρια. Εμ το Σαμαρά έβαλαν οι ίματζ μέικερς να διαφημίσει την πρωθυπουργική αξία; Μετά από τρεις χιλιάδες άχρηστους που ανέσυρε απ' τον πάτο της αβύσσου ο ανηψιός και τους έκανε συνεργάτες του;

Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009

ΟΠΟΥ ΓΑΜΟΣ ΚΑΙ ΧΑΡΑ...

...η βασίλω πρώτη -εγώ δηλαδή. Αλλά τελοσπάντων, επειδής έχω πει ότι είμαι και πολύ επιλεκτική, δεν πάμε και όπου μας καλάνε, ανέκαθεν ήμαστον μουράτοι (τσ τσ τσ), οπότε όταν έλαβα πρόσκληση διά την παρουσίαση του βιβλίου (...) του τέως υφυπουργού ΥΠΠΟ, το ζύγιασα το ζήτημα. Λέω να πάω; Για να θυμηθώ τα πεπραγμένα...Τα θυμήθηκα και μου 'ρθε μια σκοτοδίνη, αλλά λέω θα πάω. Είδα ότι θα μίλαγε κι ο φλογέρας ο Τηλέμαχος (ίδε προηγούμενο ποστ για την έννοια "φλογέρα"), και ντύθηκα κατά πώς έπρεπε και πήγα.
Κατά πώς ήξερα απ' τις πρεσβείες (σχόλιο για εντυπωσιασμό του αναγνωστικού κοινού), είχα και την πρόσκληση μαζί, ώστε να αποδεικνύεται ότι δεν είμαστε καλεσμένοι γιαλαντζί, και επίσης να έχουμε νόμιμη πρόσβαση στο μπουφέ -διότι τόσο κόπο κάναμε, να μείνουμε και νηστικοί, δε λέει.
Βεβαίως ο τόπος συγκέντρωσης ήτο στο Κάραβελ, που εγώ το θεωρώ διά παντός τόπο καραόκε των απανταχού φιλιππινέζων, και είχα μια αμφιβολία για το chic του πράγματος, αλλά είπαμε, η περιέργεια είναι μεγίστη κινητήριος δύναμις τέκνα μου και τεκνά μου.
Πήγα λοιπόν, και βλέπω πάγκους με το βιβλίο. Λέω καλά περί φόλας πρόκειται, αλλά άμα είναι τζαμπέ, θα κάνω την καρδγιά μου πέτρα και θα 'χω και να θάψω στο αναγνωστικό κοινό του βλονκ μου. Κια λέει η μανδάμ, "15 ευρώ", θέλετε απόδειξη; Λέω, όχι θα το κοιτάξω από κανάν άλλο, δε θα πάρω. (Πώς κοιτάς το πρόγραμμα στο Ηρώδειο "περικαλώ μου δίνετε να το κοιτάξω τρία δεπτερόλεπτα;" και το καβατζώνεις κανά μισάωρο ("με συχωρείτε, πώς περνάει η ώρα"). Εισέπραξα περιφρόνηση, αλλά όλοι αγοράζανε, οπότε το ξέχασε γρήγορα η αλόγα. (Μα ο ίδιος εκδοτικός οίκος δεν είχε βγάλει και το βιβλίο της κόρης Τατούλη όταν ο πατήρ ήτο υφυπουργός διά την Μαρία Χορς και την τελετή αφής; Γινόσαντε ολυμπιακοί τότες; πούλησε το βιβλίο; ποιός έβαλε λεφτά για το πολυτελές λεύκωμα που συνέγραψε η 22χρονη και προλόγισε -ε καλά- ο Γεωργουσόπουλος;)
Στην αίθουσα γινόταν το αδιαχώρητο. Κι έχω μια απορία: νοίκιασε μικρή αίθουσα σαν τη Γωγώ Μαστροκώστα που φόραγε δυό νούμερα μικρότερο μαγιώ για να ξεχειλίζουν τα ελέη του Κυρίου, ή κατά λάθος (του 'πε η πωλήτρια μια χαρά σας πάει κυρία Γωγώ;) Δεν το 'χω λύσει ακόμα. Κάπου στη μέση η αλήθεια.
Και να μυρίζει ποδαροανθρωπίλα, ίδια τζαμί, σαν να ήμουνα σε σελίδες απ' το 'Άρωμα" του Ζίσκιντ. Κάτι χοντροί, κάτι Αρκάδες, κάτι κυρίες "να τος ο πέτρος καλέ, νά'τος", κόντεψα να πάθω σύνδρομο Καρυωτάκη και να αρχίσω να δολοφονώ απαγγέλλοντας "θάνατος είναι οι γυναίκε ςπου ερωτεύονται ωσάν να καθαρίζουνε κρεμμύδια", αλλά μετά συνήλθα βλέποντας το αλαφροίσκιωτο βλέμμα του Τηλέμαχου Χυτήρη του Φελλού (πώς λέμε Κωνσταντίνςο ο Ε' ο ΚοπρώνυμοςΕρρίκος ο Δ' της Ναβάρρας κ.ο.κ.)
Στεκόμουν ακλόνητη και περιμένοντας να χαιρετήσει όοοοοοοολους τους ψηφοφόρους διά χειραψίας ο "Πέτρος", να κάνει τους υπολογισμούς του "να κάνω κόμμα ή θα φάω φούμο, εδώ ήρθανε, αλλά άμα μυριστεί ο ψηφοφόρος ότι είσαι αουτσάιντερ σε κλάνει και μηδέν παρεξήγησις και σκουπίζει και τον κώλο του με το βιβλίο, και σε βλαστημάει για τα ευρά που έδωσε να το πάρει, και ουδέποτε το διάβασε".
Και μετα άρχισε να μιλάει ο Νίκος Κωνσταντόπουλος και είπε τα προγραμματικά του Συνασπισμού και τι καλός αρχηγός θα ήτανε και τάχα μου για να πει για την κριτική του Τατούλη στο σύστημα, μας λύσσαξε στην κομματική ανάλυση της σαπίλας και της διαφθοράς, κι ευτυχώς που τον άκουσα καθιστή τόση ώρα που μίλαγε -μια κυρία (που το μετάνιωσα που την είχα αγριοκοιτάξει νωρίτερα) μου είπε "δε θα 'ρθει τελικά η Φούλα, περάστε να καθήσετε", και αμέσως χαμογέλασα και πήγα και στρώθηκα, και άφησα όρθιους κάτι γέρους με προστάτη και βηματοδότη, κι έκανα ότι δεν έβλεπα που με αγριοκοιτάγανε.
Και μετά μίλησε ο Τηλέμαχος και είπε άρες-μάρες κουκουνάρες, έριξε και πέντε καντάρια φιλοσοφία της αμπέλου που έχει διαβάσει στον Ονειροκρίτη, και μετά ένας καθηγητής μάρκετινγκ απ' το Οικονομικό πανεπιστήμιο μας ανέλυσε πόσο θα πάρει ο πέτρος και πόσο οι Έλληνες λένε την αλήθεια στις στατιστικές (σιγά μην τη λένε) και είπε "η συνιστώσα της συνισταμένης ισούται με το τετράγωνο των δύο εκατέρωθεν πλευρών των Άλπεων της εντεύθεν Γαλατίας", και "μουμπλε μούμπλε σούμπλε", και "εγώ είμαι καθηγητής και πολυάσχολος έτσι πέρασα να με καμαρώσετε", και "θα είμαι σύντομος" αλλά δεν ήτανε, και είχαμε αρχίσει και κοιταζόμασταν να δούμε τι φοράει ο ένας κι ο άλλος και ποιοί γνωρίζανε ποιούς: "η Μαριώ τ' Αντρέα δεν είνι αυτή; Μπααα; Ήρθανε; Θα θέλ' να τσ' διουρίσ' του κουρίτσ' ου Τατούλ'ς" και διάφορα παρεμφερή, και η σύζυγος Τατούλη, ιατρός και πρώην Μις Κύπρος με μακιγιάζ σαν του Όζι Όζμπορν όταν ήταν στα πάνω του και έκανε συναυλίες, ή μάλλον σαν του Άλισον Κούπερ -φαίνεται οι τατουλαίοι είναι χεβιμεταλάδες- έσφιγγε χέρια , και η κόρη Τατούλη είχε αρμοδιότητες τεράστιες καθότι το νέο αίμα -ήταν ο ράμπος της συγκέντρωσης μαζί με την α' γραμματέα του πολιτικού γραφείου του βουλευτού. Μιλήσανε κι άλλοι δύο και τέλος ο ανεξάρτητος.
Και ήρθα και μελαγχόλησα -άντε τώρα την επωδό την ξέρετε- που είδα αυτά που είδα, που οι πολιτικοί είναι τόσο πίσω απ' την κοινωνία, αγράμματοι, επηρμένοι και αλαζόνες. Και η κοινωνία εκμαυλισμένη τους βαράει το ντέφι, και ουδείς νοιάζεται τι σκατά θα γίνει ο τόπος, που να καταργηθεί η πουτάνα η μονιμότητα στο Δημόσιο, να γίνει μια αρχή προς το καλύτερο. Άντε σηκωθείτε, δι' ευχών των αγίων...σκολάσαμε!

Υ.Γ. Μπουφέ δεν είχε, νερό είχε, γιατί νεροκαήκανε τόσες ώρες δρόμο οι ψηφοφόροι, συν ψώνια και θέατρο στη Ντενίση.

ΑΚΟΥΓΑ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΠΡΩΙ...

στο ραδιόφωνο, μια συνέντευξη της Μαρίας-εδώ πολυτεχνείο-Δαμανάκη. Δεν ξέρω αν την ακολουθεί ο μύθος της πιο τριχωτής γκαγκανογκόμενας, αλλά ο ρεπόρτερ που δε θα του κάνω τη χάρη να τον αναφέρω, ούτε και το σταθμό του, ακουγόταν που του πέφτανε τα σάλια -κόντεψα να πάθω περμανάντ βραχυκύκλωμα απ' την υγρασία την ερτζιανή.
Την είχε αφήσει λοιπόν και κελάιδαγε η Μαρία κι έπαιζε κατενάτσιο, καθότι ο δημοσιογραφάκος είχε γονατίσει και της ξεσκόνιζε τα παπούτσια -για να μην πω και τι άλλο μπορεί να έκανε (να της τα γυάλιζε ρε!)
Και τι είπε ο στόμας της...Τι ο πρόεδρας, τι ο "Γιώργος Παπανδρέου ομίλησε", σαν να μίλησε κανάς μεγάλος αρχηγός και ρήτορας, τι το πασόκ συνβουλεύει, τι παπαριές τρικάταρτες, δε λέγεται.
Παρατηρήσεις:
1. Ήταν όλο προβλέψιμο, σε σημείο που έλεγα την παρακάτω φράση και δύο φορές με ακολούθησε η Μαριώ (χαχα).
2. Ότι ονειρεύεται να γνωρίσει το σοσιαλισμό σ' αυτή τη ζωή (δεν το 'λεγε νωρίτερα, να πάει στην πρώην σοβιετική ένωση τότε που ήταν και κνίτισσα και είχε δωρεάν μετάβαση και διαμονή; εννοώ τα παλιά χρόνια τα σκληροπυρηνικά, πριν διανύσει αποστάσεις διατρέχοντας όλα τα κόμματα).
3. Ότι το πασόκ τώρα "διεκδικεί την φερεγγυότητα και πάλι" (άει μωρή ,την εξουσία διεκδικεί, που θα μας δουλέψεις κιόλας, βλάχα τσι τσι τσι τσι τσι-κρητικό αξάν)
4. Ότι λεφτά υπάρχουν αλλά δεν τα εισπράττει καλά ο εισπρακτικός μηχανισμός του κράτους (ωχ ωχ ωχ τον κώλο σας και τα μάτια σας)
5. Ότι τα προνόμια τώρα, και η πρόσβαση σε πηγές χρηματικές, αφορούν ορισμένους "ημέτερους" (αυτό, κόντευε να κλάψει όταν το 'λεγε, καθότι ονειρεύεται να είναι εν ζωή οταν έρθει το πασόκ, να γίνει υπουργάρα επιτέλους και να είναι κι αυτή και οι περί αυτήν "ημέτεροι").
6. Για τον πολιτισμό, για τον καριόλη τον κερατά, που είναι υπεύθυνη, δεν θα μεταφέρω τι είπε (αξιοκρατία, απόλυτη αξιοκρατία κλ.π.) γιατί με πήρε το κλάμα (που δεν είχα το τηλέφωνο του σταθμού να πάρω να σφυρίξω δυό φωνήεντα).
Στον ίδιο σταθμό παρελαύνει επίσης ξαμολυτή η αδερφή της Νόρας Κατσέλη η πώςτηλένε, η χοντρή, η γυναίκα του αποτυχόντος υπουργού ντε!, και ο Δρεττάκης (άνευ ψυχιατρικής επιτηρήσεως) και λένε ά μη γύρευε.

Και για τους φαν του μπλογκ που ξέρουν το αφιέρωμα στην ποίηση, θα πω ότι είχα τη μεγάλη τύχη να ακούσω live (yo man!) τον θεό Τηλέμαχο Χυτήρη, που μεγαλύτερη φλογέρα (ο μουρλός στη φρασεολογία Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας) δεν υπάρχει. Είναι τόσο χαριτωμένα πολιτισμένος, ευφραδής και φλογέρας ο Τηλέμαχος, που νομίζω ότι αν είχα σαλόν φιλολογικό, θα τον είχα μαιντανό οπωσδήποτε.
Πού τον είδα, πού τον ξέρω, και τον μολογώ; Θα το πω! Στου Τατούλη καλέ. Θα έχανα τέτοιο ηβέντ; Με Τηλέμαχο και τον πρώην του Συνασπισμού, τον Κωνσταντόπουλο, live; Δε θα 'σαστε καλά! Στο Κάραβελ τη Δευτέρα. Άντε ρωτήστε να σας πω.

Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2009

ΤΙ ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΣΗΜΕΡΑ...

Ξύπνησα με εφιάλτες, ποιός ξέρει τι βουντού κάνουν οι σπουδαστές που διδάσκω, επειδή έχουν να γράψουν κάτι μικροεργασίες και να διαβάσουν κάτι μικροσημειώσεις και κάτι μικροντάνες βιβλία.
Θυμήθηκα τα πρώτα χρόνια που βγήκα στο επάγγελμα (σεμνάααα!) και τι συνάντησα στη μητέρα πατρίδα.
Το πρώτο που είδα όταν επέστρεψα η φέρελπις, είχα δει και παλιότερα, εννοείται, αλλά λέμε την εποχή της επαγγελματικής ταυτότητας. Τα πρώτα δύο πράγματα που είδα ήταν μια παράσταση της Ζουζούς Νικολούδη (ομάδα Χορικά), και μια παράσταση της Σοφίας Σπυράτου (χοροθέατρο Ροές).
Βάι βάι βάι, τρεις μέρες γέλαγα κι έκλαιγα εναλλάξ, και δεν πίστευα τι είχα δει.
Μετά ακολούθησαν κι άλλα αλήστου μνήμης θεάματα. Κι έγραψα. Με μια κάποια σκληρότητα είναι η αλήθεια. Αλλά μου φαινόταν πως ό,τι είχα δει είχε τόση σχέση με την τέχνη όσο οι π... με τις βούρτσες. Κακοτεχνία, έπαρση, αμάθεια (κι ο ντε Κίρικο ο καημένος επέμενε και χτυπιόταν ότι δεν πρέπει ο ζωγράφος να είναι αγράμματος, πρέπει να ξέρει να τραβάει τη ρημάδα της γραμμή), βεβαιότητα ότι κάθε φορά έφτιαχναν το αριστούργημα, και πεποίθηση ότι δικαιούνται συλίας απ' την κριτική!
Την οποία αντιμετώπιζαν με δύο τρόπους: απειλές και εκμαυλισμό. Όμως ήταν και η κριτική μέρος αυτού του φαύλου κύκλου. Δεν τρως και πίνεις μ' αυτόν που θα κρίνεις (έκανα και ρίμα). Πολλώ δε μάλλον δεν τον φλερτάρεις. Αυτό το δυσώδες τοπίο με ανακάτευε.
Δεν ξέρω πόσες φορές άκουσα το χειριστικό ερώτημα: γιατί θες να με καταστρέψεις.
Δεν ξέρω πόσες φορές άκουσα τη μαλακία: γιατί με μισείς.
Δεν ξέρω πόσες φορές άκουσα το βλακώδες: τι θα πουν οι φίλοι μου που δεν πήρα επιχορήγηση.
Δεν ξέρω πόσες φορές αρνήθηκα την πρόσκληση να: δω πρόβα και να πω μια γνώμη.
Εννοείται ότι υπήρξε το κλασικό: μου γράφεις καλή κριτική σου μιλάω-μου γράφεις κακή δε σου μιλάω (και στο νηπιαγωγείο ίδια ήταν η συμπεριφορά).
Αντιμετώπισα: υβριστικά τηλεφωνήματα, προσκλήσεις για φαί/καφέ/εκδρομές, επιστολές στο ΥΠΠΟ (να φύγει η κ. Χ. από επιτροπές κλπ.), επιστολές στις εκάστοτε εφημερίδες και περιοδικά (να φύγει), (μερικές φορές υποχρεώθηκα παρά τη θέλησή μου να απαντήσω λόγω πολιτικής της εφημερίδας), κατηγορίες για ανθελληνική συμπεριφορά.
Μέχρι σήμερα, αντιμετώπισα λογοκλοπή δύο φορές, και ολική κλοπή κειμένου άλλες δύο. Τη μια από επώνυμο καθήκι που το δημοσίευσε σε μεγάλη εφημερίδα με την υπογραφή της, την άλλη από σπουδαστή που πίστευε προφανώς ότι δεν θα το μάθαινα ποτέ. Άνθρωποι ξερατά.
Τρεις φορές από το ίδιο ζώο έγινε προσπάθεια να υποκλαπεί επαγγελματική ανάθεση. Θα είχε γίνει πραγματικότητα, αν και οι τρεις φορές δεν αφορούσαν επαφές με το εξωτερικό και σοβαρές χώρες.
Το καλλιτεχνίζειν εστί βυσσοδομείν -ενίοτε.

Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009

ΔΕ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ...




...να γιορτάζουμε τίποτα άγιους Βαλεντίνους...





ΖΙΖΕΛ

Όχι η πρώην του ντι Κάπριο βρε αγράμματοι, η Ζιζέλ το μπαλέτο. Απ' το ύφος σας καταλαβαίνω σε τι τουβλάρες μιλάω, αλλά τελοσπάντων.
Χθες είδα την Κόκκινη Ζιζέλ, και τώρα έχω να δω άλλη μια Ζιζέλ, την κανονική. Οι Ζιζέλ είναι σαν την Παναγία στις Κυκλάδες: η βρεφοκρατούσα, η γλυκοφιλούσα, η ξεσκίστρα, η θασεφτιάξωεγώαμαρτωλέ κ.ο.κ.
Και τώρα μικρή διάλεξη για τη Ζιζέλ. (χαχαχαχαχαχχα, τρομάξατε; πλάκα έκανα. Σιγά μη χαράμιζα τα λόγια μου σε τέτοια ζωντόβολα. τανίλα παιδί μου, έλα μπροστά και κάτσε, ενοχλείς τους υπόλοιπους. Άντε, πιο πρόθυμα, άντε μην έρθεις ξανά το Σεπτέμβρη.)
Η Κόκκινη λοιπόν, ήταν στο Μέγαρο. Η άλλη, θα είναι στη Λυρική.
Φλας-μπακ (σινεμά μέσα στο σινεμά. Τό 'χει κάνει και ο Τρυφφώ στην ταινία με τον σκατο-Ζαν-Πιερ Λεό που δεν τον χώνεψα ποτέ, που να του κλείσει η καριέρα -νομίζω του 'κλεισε, συνεχίζω). Έβλεπα λοιπόν επί παλαιοτέρου συναδέλφους (τους οποίους θεωρούσα ξεφτίλες αλλά δεν είναι του θέματός μας και της παρούσης, θα το αναπτύξω άλλη φορά), και κατεβάζανε κανά-δυό ποτάκια πριν τις παραστάσεις, κι έλεγα μα πώς θα το δει το έργο ντίρλα, τσ τσ τσ τι ντροπή. Εγώ έλεγα θέλω μια φαινομενολογικής υπόστασης εμπειρία χωρίς υποκατάστατα και κούτσουρα λιθάρια. Αποτέλεσμα, αυτοί ήταν νηφάλιοι, εγώ γκαγκάνιαζα απ' τις μαλακίες που έβλεπα. (Θα κάνω και λίστα των χειρότερων για να ξέρετε άμα σας τύχει, να την κάνετε.)
Χθες λοιπόν, και μετά από μια δύσκολη μέρα, σα να 'βλεπα την περίπτωση να παλουκωθώ και να δω Μπόρις Άιφμαν και κάτι τρέχει στα γύπτικα, ως μια τερατώδη κατάληξη . Και λέω βρ' αδερφέ, δεν κατεβάζω μια μπύρα μικρή, καθότι δεν το αντέχουμε το αλκοόλ, μετά Μεγαρίσιου σαντουιτσίου και να δούμε τ' αποτελέσματα; Και πίνω την μπύρα, κι έπαθα ένα Τίμοθυ Λήρυ και μια υπερπαρατηρητικότητα -που να μην έσωνα να την είχα πιεί. Αλλά είχα μια καλύτερη διάθεση, ή αντοχή να το πω;
Είδα λοιπόν τους πελάτες του Μεγάρου: είδα γριές -οπωσδήποτε χήρες- που απ' την αρτηριοσκλήρωση δεν μπορούσανε να μετρήσουν την απόσταση στα σκαλιά, ούτε να θυμηθούν ότι το μαντήλι τους σέρνεται και να μην το πατήσουν. Είδα γέρους με προστάτη που βγήκανε απ' το έργο στα μισά και μετά σώνει και καλά να ξαναμπούνε. Είδα τσουλίτσες καλοπαντρεμένες στη δύση της τελευταίας ικμάδας νεότητας, ανήσυχες που πια δε θα μετράνε για βίζιτες ούτε με τον κουμπάρο, αλλά ήσυχες που διά του γάμου και της τεκνοποιίας, θα τα φάνε απ' τον κωλόγερο έστω κι αν αυτός (ο σύζυγος) την κάνει με νεότερη. Είδα τσουλίτσες καλοπαντρεμένες σε νεαρότερη ηλικία (τις προνύμφες των σκουλικιών που προανέφερα), με γέρους, και οι οποίες άνευ του γέρου δεν θα είχαν πάρει διαβατήριο απ' τη γκαρσονιέρα νοματαίοι 7 στο Μενίδι. Πήρε διαβατήριο/εξιτήριο, παίρνοντας το γέρο σε στάσεις πολλές και ποικίλες, μέχρι και Λυσσιατρείου. Είδα αγάμητους, προβληματικούς διανοούμενους, που η ψυχαναγκαστική νεύρωση έσταζε από πάνω τους και η κακία επίσης. Είδα λαικούς και από επαρχία κόσμο που τηλεφώναγε "έλα Λίτσα, είν' εκεί ο Πάτροκλος; Ναι, ήρθαμε για δυό μέρες να μη δούμε και Μέγαρο;" Είδα μια κούκλα με ωραίο ντύσιμο, ωραία κοσμήματα, νέα, και μου 'φτιαξε τη διάθεση. Είδα τον θέατρο του Νέου κόσμου με τη συνοδό του, που έχουν γίνει ίδιοι (χάλια). Γι' αυτό, πριν δεσμευθείτε διά βίου, δείτε τους ανιόντες του καλού σας ή της καλής σας, για να δείτε πώς θα καταλήξει μετά το πέρας της νεότητας το τέραν που θα φορτωθείτε. Αλλιώς περιμέντε να σκυλογεράσετε, πάρτε μια Βουλγάρα να σας σκατοσφουγγάει και παραμείνετε ανεξάρτητοι.
Είδα και τη Ζιζέλ, που το 'χε βάλει αμέτι-μωχαμέτι να μου θυμίσει τον Μπέντζαμιν Μπάτον. Πολύ μελούρα η βιογραφία, και ρουφιάνος ο χορογράφος, κατηγόραγε τον Μπαλανσίν, αλλά σιγά μην έφταιγε αυτός για τη μούρλα της Σπεσίβτσεβα. Με αυτές τις τριάντα άγνωστες λέξεις κλείνω τη συνοπτική αυτή παρουσίαση, συν ότι γέλασα πολύ με το πρόγραμμα που προσπάθαγε ανέμπνευστα και αγράμματα να αναλύσει -του κώλου- το έργο, και ούτε είχε καταλάβει περί τίνος επρόκειτο. Αυτά γίνονται άμα γράφουνε μούργοι για πράματα που αγνοούν -πράμα σύνηθες στην χώρα αυτή.

Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2009

ΕΙΔΑ...

...ότι ουδέν οίδα, αλλά επίσης και ένα χοντρομαλάκα απόψε, παρκαρισμένο και άνετο στο άνοιγμα του κάγκελου. Κι αντί να πάω παραδίπλα, του κάνω νόημα φύγε (μη σου γα....καμμιά συγγενή σου -γκλιαχ!) Κάνει δήθεν ουπς! και πάει πίσω. Περνάω να φύγω, αυτός ακόμα έγνεφε τύπου ΄ντάξει ρε γκομενάκι σόρρυ, είδες τι άντρας λαρζ που είμαι; Οπότε τα παίρνω, γυρνάω πίσω, και του κάνω παντομίμα κατέβα το τζάμι να σου σφυρίξω δυό κουβεντούλες.
Το κατεβάζει reluctantly πολύ απρόθυμα τύπου ωχου τι θέλει τώρα, και του λέω ξέρεις πόσες φορές γίνεται αυτό και μπλα μπλα μπλα; Μου λέει εγώ δεν είμαι σαν τους άλλοι, εγώ για λίγο, πάρκαρα (ναι ρε παπάρα, αλλά στο κάγκελο ρε χέστη!), ήμανε μέσα, έφυγα αμέσως (μη σε δει μπάτσος ρε καθήκι, άμα ήθελες, ας μην έφυεγες!), και λοιπά. Του λέω ολόιδιος είσαι, και είμαι σίγουρη ότι το 'χεις αφήσει άλλη φορά, και σιγά μη διαφέρεις! Είσαι ένα και το αυτό με τους υπόλοιπους, ένα είδος, και θα 'πρεπε να σε βάλω στο ίντερνετ.
Έχω σκυλιάσει που δεν πήρα τον αριθμό και μια ωραία φωτο το μαλάκα.
Αφήστε με στον πόνο μου κι είδα Ζιζέλ απόψε (την Κόκκινη). (Στο Μέγαρο).
Τι ποιά Ζιζέλ και ποιό Μέγαρο; Μα τι κόσμος μπαίνει σ' αυτό το μπλογκ!; Θα σας τα πω αύριο. Ένα μόνο θα κάνω πρηβιού: ήτανε κι ο Πάγκαλος. (Και δίπλα του, όχι παρέα νομίζω, μια κυρία με τα χείλια του Τρύφωνα Σαμαρά στο πρώτο κολλαγόνο, που 'χε παραπέσει και ήτανε σα θύμα σφηκοφωλιάς). Σα ροφός. Και οι διπλανοί μου είχανε φάει σκόρδο. Προχθές. Και δεν είχε κατακαθήσει ο κουρνιαχτός. ΑΚΟΜΑ!!! Πέρασα έκτακτα στη σκορδο-Ζιζέλ.
Άντε κι αύριο μ' έχουνε καλέσει στου Θόδωρα. Την πρεμιέρα. Τη σκόνη του χρόνου βρε αγράμματοι. Άκου τίτλο ο αθεόφοβος. Η σκόνη του χρόνου. (Μου θυμίζει το ανέκδοτο που λέει: ένας ισραηλινός πήδηξε ένας πέρση. Κι έναν πρόπερσι).

ΚΑΙ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ...





...πάνω στο γραφείο μου, βρίσκονται επίσης, που δεν τα είδα χθες, κραγιόν (τρία τον αριθμό), δεύτερη πούδρα, τρίτη πούδρα και σκιές, αρώματα σε δείγματα, άλλα δύο δημοσιογραφικά κασετοφωνάκια (το ένα ηλεκτρονικό), δεύτερο ημερολόγιο, εβιάν νερό, βεντάλια με φτερά. Τώρα είναι πλήρης (μάλλον) ο κατάλογος.







Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2009

KOITAZA...

...φωτο από άλλα μπλογκς, που έχουνε το γραφείο τους, και θάμαξα πόσο καθαρά και τακτοποιημένα ήτανε. Εμένα, πρέπει να προσέχεις τι τραβάς, διότι ισορροπεί στοίβα επί στοίβας πάνω στη στοίβα, και έχει τα πάντα: ματάκια για το κακό σας το μάτι, συνδετήρες (κουτί), νερό (μπουκάλι πάνω στον πρίντερ), φωτογραφίες παντού, τηλεόραση μικρή (με γ....νη κεραία που πρέπει να προσέχεις πού πας), τηλέφωνο, συρραπτικό, περφορατέρ, αριθμοκομπιουτεράκι (ροζ με στρας), μπιζού (δυό-τρία μπωλ), το ντι-λινκ, έναν μικρό Βούδα, μια κούπα, ένα πιάτο, τα αέριους για την αλλαεργία, τρία κουτιά με χαρτιά και ψιλολοίδια, δύο θήκες με στυλό και μολύβια (φετίχ, μην τα αγγίξει κανείς), σι-ντί, ημερολόγιο, χαρτιά/χαρτιά/χαρτιά, ένα λουλούδι από Χριστουγεννιάτικη διακόσμηση, μια μπάλα που κάνει γκλιν-γκλιν για ηρεμία, κρέμα σε μια δόση δώρο με περιοδικό, μια κάρτα, βιβλία, καθρεφτάκι, τσμπιδάκι για τα φρύδια, μανόν κόκκινο, ένα μίκυ-μάους, ένα δημοσιογραφικό κασετοφωνάκι, ένα σταντ για να βάζεις χαρτιά και να τα βλέπεις δίπλα σου ενώ γράφεις, γυαλιά ηλίου (δύο ζεύγη, και τα 'ψαχνα), κινητό, άλλο κινητό, πούδρα (!), τσιγάρα, σπίρτα, αναπτήρας, μια κόκα-κόλα από αντίπροχθες, μια γόμα, μια ξύστρα, μια βάση φωτογραφικής μηχανής, σελιδοδείκτες, μια σακκούλα χρυσαφιά για δώρα, patches για τον επιχείλιο έρπητα, κορδέλλες, βαρίδι για τα χαρτιά, κάμερα για το σκάιπ, περιοδικά, φάκελλοι...ουφ! αυτά, βαρέθηκα. Περίπου έδωσα μια ιδέα.
Αλλά έτσι και τακτοποιηθούν αυτά όλα, χάνομαι. Οπότε δεν πλησιάζει κανένας στο άντρο του Νταβέλη να καθαρίσει. Άντε, πάω να συνεχίσω.

Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2009

ΚΑΛΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙΑ...Ο ΠΑΛΑΙΣΤΗΣ!

Ποιός ξεφτιλο-Μπέντζαμιν Μπάτον; Πάτε να δείτε τον Παλαιστή, την εξαιρετική τανία ενός εξαιρετικού σκηνοθέτη, με έναν συγκλονιστικό ηθοποιό, τον Μίκυ Ρουρκ!
Δε θα περάσετε πολύ ευχάριστα, αλλά θα το ευχαριστηθείτε.

Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2009

O ΚΡΕΤΙΝΟΣ ΤΗΣ ΗΡΩΔΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ

που σας έλεγα...
ήρθε και το ευθυγράμμισε στο κενό που είχε το κάγκελο!!!

ΑΝΤΕ ΒΡΕ, ΚΑΛΗΜΕΡΑ...




...και καλή ακρόαση. Ξέρετε πώς χορεύεται το τσα-τσα ελπίζω. Πιάκετε το γάτο, το σκύλο, τη σκούπα, το κάσωμα της πόρτας, το παιδί σας, την πεθερά, και ξεκινήστε. Ένα-δύο, τσατ τσα τσα...

ΑΜΦΙΒΟΛΙΕΣ...





Το παρόν αφιερώνεται σ' όσους αγάπησαν την τανία "Αμφιβολία" με τον Φίλιπ Σήμουρ Χόφμαν και τη Μέρυλ Στρήπ. Αυτό με την ηθική καλογραία, ή πώς προσπαθείς να κάνεις κριτική στον καθολικισμό άμα είσαι παπαδάκι της ενορίας. Εμ δεν μπορείς...Ή τι κακό να 'σαι καλόγρια και να ανθιβάλλεις ούτως ειπείν για τον Κύριο ημών, και στο όνομά του να θάπτεις όποιον μπορείς, ή πόσο σκληρό ήταν να είσαι γκέι στα '60s, ή όπως λέει το ανέκδοτο: άμα δεις παιδάκι δίπλα σε ορθόδοξο παπά είναι το παιδί του, άμα το δεις δίπλα σε καθολικό, είναι παιδεραστής.
Ωραία καρικατούρα η Μάμμα Μία-Μέρυλ, γραφική γκρινιάρα, τόσο γραφική που έγινε συμπαθέστερη απ' τον πάπαρδο Χόφμαν. Και να 'σου και η κριτική αγγλοσαξωνικού πολιτικώς ορθού συλλογισμού περί της δύναμης των ανδρών ιερέων που τρώνε, πίνουν και αλλού πάνε και το δίνουν, και της κακομοιριάς και σκληρής εργασίας των καλογραιών-γυναικών. Τόσο, που αναρωτιόμουνα αν έβλεπα τη Στρίγκλα που έγινε αρνάκι, το σιχαμένο δοκίμιο του Γουίλυ Σεξπήρου περί της γυναικείας υστερίας: "βρες της τον κατάλληλο άντρα το βασταγερό με τις φάπες και με τις μπούφλες, και πού θα πάει θα 'ρθει στα συγκαλά του το γύναιο".
Επί τη ευκαιρία, να αφιερώσω στους φίλους που μας κάνουν ακρόαση τα τραγούδια "Θέλω τις φάπες μου και τις σφαλιάρες μου από τον άνθρωπα που αγαπώ", και "Του άντρα του πολλά βαρύ". Ο κύριος Γιώργος αφιερώνει στην Κορίνα απ' τα Σεπόλια, η Μαρίνα στο Γιώργο από το Μενίδι, και ο Πέτρος στην Ανθή απ' την Ανθούσα. Επίσης ο κύριος Θόδωρος αφιερώνει στον μπατζανάκη του Κυριάκο, στο γαμπρό του Μιχάλη και στην οικογένειά του στην Πέρα Βοϊδοπούλα Κοζάνης. Τέλος ο Αχμέτ, αφιερώνει στην οικογένειά του στο Ιράκ, και σ' όλα τα παιδιά στην κάτω πλευρά του πεδίον Άρεως "ντίπλα από άγκαλμα Ατινά" που κάνει πιάτσα, και στην εκλεκτή του πελατεία που τους ευχαριστεί.

Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2009

Ο Τεό(ς) Ανζελό

Επειδή την έχω δει μαθήματα, θα υπαγορέψω το κάτωθι ποστ με στυλ μαγερικόν:
λανβάνετε πέντε καντάρια ομίχλης (έχω παλιά μέτρα και σταθμά όπως ο Τσελεμεντές της γιαγιάς μου). Τα αναμιγνύετε με ογδόντα καμένες τελεοράσεις, δυό σκοτάδια κατά προτίμησιν φρέσκα, ημέρας, (οποία ποιητική αντίφαση), και τρεις έως πέντε συνταξιούχους ηθοποιούς, οι οποίοι δεν αντέχουν να γεμίζουν το κοφίνι νερό όπως στη Γυάρο, και μπορεί να σας αφήσουν χρόνου, πράγμα που είναι καλή διαφήμιση, διότι any publicity is good publicity.
Τα ανακατεύετε αργά, είπα ΑΡΓΑ!, και τα αφήνετε να βράσουν (στο ζουμί τους).
Μετά, παίρνετε τρεις οκάδες μουσικό μαιντανό, τον ψιλοκόβετε, και τον σκορπίζετε πάνω απ' τα προαναφερθέντα.
Παραλλήλως, έχετε βάλει στο μπεν-μαρί δυό οκάδες και τρισύμισυ δράμια (η ακρίβεια κάνει τον γκράν μετρ), ψιλολογήματος και τελειομανίας του μηδενός, και τα σερβίρετε στις σταρήθρες, τους επονομαζόμενους και παρατρεχάμενους, κριτικούς, γιαλαντζί-διανοούμενους και φανατικούς του κωλογλυψίματος και του φιλήματος των κατουρημένων ποδιών.
Ξαναπιάνετε την ομίχλη κλπ., της προσθέτετε αληθινό κρύο, γυρίσματα τα ξημερώματα, μπόλικο συμβολισμό τύπου εγώ γουέστερν ήθελα να κάνω, αλλά τελικά βάνω δυό γερόντια να κοιτιούνται, και μέγα πλήθος όπως οι Εβραίοι στην έξοδο απ' την Αίγυπτο, να προχωράνε με καπέλα και καμπαρντίνες στο γραφικό χωριουδάκι Πέρα Σαλταπήδα Τζουμέρκων.
Τέλος, βάνεις τους πρωταγωνιστές να απαγγέλουν ο καθείς το μακρύ και το κοντό του, με στόμφο, τις αναμνήσεις απ' τον πούστη τον εμφύλιο που να μη σώσει εκεί που βρέθηκε κι έφτιαξε καριέρες.
Κι αφού ψάλλουν όλοι μαζί την Βίβλο Γενέσεως κατά Ζαχαριάδη, (Πρώτη Κόβα Αγίου Παντελεήμονα εγέννησε Παπαρήγα, Τρίτο Συνέδριο Ζαχάρως των οπλαρχηγών εγέννησε αντάρτικο παραπόταμου και καπετάν-Μιλτιάδη κ.ο.κ.), βγάνεις και το μεγάλο εύρημα, τις ομπρέλες, που 'χει γίνει και μούλια ο κόσμος που τους έχεις βγάνει όξω Φλεβάρη μήνα, για να πάθουνε περιπλεγμονία και να λένε "εγώ το 'παθα γκουχ γκουχ στου Αγγελόπουλου" , "κι εγώ μπαρμπα-Μανώλη, γκαχ γκαχ, από κει έχω τη φθίση", στο καφενείο του χωριού, μετά που θα φύγουνε τα συνεργεία και θα μείνουνε οι κομπάρσοι χωριανοί με ξεθαμένες τις αναμνήσεις και τους νεκρούς.
Α, ναι, θα μείνουνε και καμιά εκατοστή εισιτήρια (οι θεατές-ταγάρια), το ατιμώρητο ρίσκο (τα bonds υψηλού κινδύνου) του Ε.Κ.Κινηματογράφου, και οι τελειωμένες καριέρες των πρωταγωνιστών.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ μάθημα 3.821

Σήμερα θα παρουσιάσω -δυστυχώς άνευ φωτο διότι το έφαγα πριν το φωτογραφήσω- το νέο μου πιάτο (όχι το χαλβά στα κάρβουνα, αυτό είναι για την άλλη εβδομάδα που θα είσαστε πιο προχωρημένοι), πουρές πατάτας με πέστο (ε, το είπα).
Φτιάχνετε τον πουρέ όπως ξέρετε, πάντοτε στην τύχη τα υλικά κατά την chance method του Μέρς Κάννινγχαμ, αλλά προσέξτε μη σας κάτσει στο δόντι κανένα objet trouve (χοχοχο σε καλό μου!) έτσι όπως μαγειρεύετε με όλα τα τζοβαερικά.
Το θέμα είναι να δημιουργήσετε το τυχαίο σε συνθήκες in vitro, πράγμα που και θα σας χορτάσει (τη ζωώδη πλευρά σας), και θα κατευνάσει τις πνευματικές σας αναζητήσεις, καθώς η διαδικασία παρασκευής του φαγητού θα είναι ευκαιρία να συσκεφθείτε με τον εαυτό σας, πάνω στα θέματα της τυχαιότητας, του συμπαντικού, της ελεύθερης βούλησης, και όσοι έχετε και θεολογικές ή πολιτικές ανησυχίες, μπορείτε να το προεκτείνετε ως προς τη θέση της ελέυθερης βούλησης εν σχέσει με τις ηθικές επιλογές, ή τη θέση του ατόμου σε μια αντιπροσωπευτική δημοκρατία στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και της διθενούς οικονομικής κρίσης και της φιλελεύθερης αγοράς -αντίστοιχα.
Να τα σκεφτείτε όλα αυτά γρήγορα, γιατί το φαγητό είναι εύκολο και ταχέως παρασκευαζόμενο. Ό,τι προλάβετε να σκεφθείτε μέχρι να βράσουν οι κωλοπατάτες, μετά τα γεγονότα θα σας προλάβουν. Βεβαίως, μέχρι να φτάσετε να φιλοσοφείτε πάνω απ' τις πατάτες, τίποτε το τυχαίο δεν προηγήθηκε, αλλά ας πάρουμε τα γεγονότα όπως ο Μπέντζαμιν ο Κουμπής (ο Ρουμπής ο Ρουμποκομπολογής) απ' την αρχή, και ας δούμε γιατί θα φάμε πουρέ με πέστο:
Εφόσον, λοιπόν, έχετε ξεχάσει να ξεπαγώσετε και να μαγειρέψετε το κρέας, όπως εγώ, τότε φτιάχνετε τον πουρέ και ακολούθως ανοίγετε το ψυγείο και πιάνετε το πρώτο γυάλινο μπουκαλάκι στην πόρτα. Δεν έχει λήξει, δεν έχει τελειώσει. Ευτυχώς! Το ξύνετε με το κουταλάκι να πιάσετε ό,τι έχει απομείνει, και πασαλείβετε τον πουρέ σας. Με χωριάτικη on the side, γίνεται ακόμη πιο ρουστίκ και κάνετε και τον αγώνα σας δίπλα στους κινητοποιημένους αγρότες, ενώ το ψωμί κι ελιά σας δίνει και την αίσθηση της συμμετοχής στο αντικαταναλωτικό κλίμα των ημερών.
Εκ παραλλήλου, συνεχίζετε με νέα ορμή τη σκέψη που ξεκινήσατε δυό ώρες πριν, όταν βάλατε να βράσουν οι πατάτες, περί του συμπαντικού, του τυχαίου, της αλήθειας του τυχαίου, και της δυνατότητας του ανθρώπου να το "παρασκευάσει" έχοντας την ψευδαίσθηση ότι ελέγχει το ανέλεγκτο μέσω της συνειδητοποίησης της αδυναμίας ελέγχου.
Εκ παραλλήλου με τις παραλληλότητες αυτές, βλέπετε και τηλεόραση, κατά προτίμηση προ Χόλλυγουντ ταινίες του Τζάκυ Τσαν. Άμα θέτε, φάτε τον πουρέ με ξυλάκια (chopsticks). Κάνει και πιο παγκοσμοιοποίηση.

Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2009

Κι αυτό επίσης...

...στην υγειά του Μπέντζαμιν, του Χόλυγουντ, του σκηνοθέτη, του μπότοξ που το κατάπιανε με τις χούφτες οι πρωταγωνιστές και στην κατάντια του σινεμά. Κλάψτε ρε, και μανούλα γλυκειά είχε, και φευγιό, και θανάτοι, και τούρμπο τυφώνα, και κορούλα στο νοσοκομείο στο προσκέφαλο της μάνας που την πρόλαβε τελευταία στιγμή, και ένα μυστικό ("το σταυρουδάκι, σ' αναγνωρίζω γιέ μου, γιατί έγινες αρχιβασανιστής των Τούρκων παλικάρι μου; δεν πειράζει, εγώ σ' αγαπάω, είμαι η μανούλα σου"), και απαρατημένο βρέφον ("είναι βαφτισμένο, να το προσέχετε και να το αγαπάτε"), και καλούς ανθρώποι που δεν ήταν καθόλου οι σκατόγεροι που συνήθως γνωρίζουμε. Με τα καντάρια η αγάπη, με τα καντάρια η λαική σοφία, και η ανηθικότητα των κριτικών του κινηματογράφου, που γλύφουν και το πάτωμα που πατάνε οι εταιρείες διανομής και οι δικτάτορες κωλοηθοποιοί, τα μαλακισμένα με τα μούσκουλα, που έτσι και χαλάσουνε το μαλλί, σου λέει "τσαλάκωσε το ίματζ του" (χέστηκε η φοράδα) ο Μπράντ, δώσ' του Όσκαρ επειδή μίλαγε κάτι μεταξύ Τομ Χανκς στον Φόρεστ και στο γκρέμλιν του Δαχτυλιδιού που έλεγε "my precious". Εμ δεν τσαλακώθηκε, ήρθε και ξανάνιωσε και ντύθηκε στα '50s όπως τα ινδάλματά του στους οποίους ήθελε να μοιάσει ώστε να πουλήσει στη συνείδηση του κοινού. Άειντε κλάψτε τώρα το τρίωρο και τα εννιά ευρώ.
Κλάψτε, εκτός κι αν μερακλωθείτε απ' την απέραντη γνώση της κυριαρχίας του κιτς, και της αδυναμίας να το νικήσετε, και χορέψετε σαν τους ντερβίσηδες γύρω-γύρω ώσπου να μην καταλαβαίνετε τι σας γίνεται, και να μη δίνετε και μια...

http://www.youtube.com/watch?v=aRwuDdqbAzk&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=EDI1GjIsCe0