Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2008

Α, ΔΕ ΣΑΣ ΕΙΠΑ...

Η Αυγή άλλαξε διευθυντή. Άντε κι έτσι και τα πιάκω τα φράγκα, θα γίνει γλέντι τρικούβερτο. Θα καεί το πελεκούδι. (Πάντα ήθελα να πω τέτοιες εκφράσεις, επιτέλους ήρθε το πλήρωμα του χρόνου -όλο στο "πλήρωμα" το φέρνω το θέμα- και τις είπα).

Να γκρινιάξω τώρα για το συνάχι που έχω; Για τον πονόλαιμο, που αναπνέω απ' το στόμα, που είμαι ζωσμένη με δυό Ζεβασόφτ χιαστί σαν καρικατούρα του Βελουχιώτη (εμπρός αδέρφια, να ζήσει η Σόφτεξ), το φτάρνισμα, το μάτι το δακρυσμένο είτε βλέπω δράμα, είτε κωμωδία, τον πονοκέφαλο, τη θολούρα, τον πόνο στις κλειδώσεις, στις αρθρώσεις, και γενικά στους μεντεσέδες του ανθρώπινου σώματος...
Τέρμα οι κωλοχειραψίες, που ο κάθε βρωμύλος βήχει, φταρνίζεται βάζει τη χερούκλα του στο στόμα και μετά σε χαιρετάει, αν δεν έχει πιάσει και τον πισινό του προηγουμένως. Τις έχω ελαττώσει ως παρανοική, υποχόνδρια, μισάνθρωπος, αλλά έλα που έρχονται και μερικοί σαν την καλή χαρά και σου λέει "Ευάγγελος Καλαμπαλίκης, χαίρω πολύ", και θέλει και χειραψία το ζώο.
Είμαι καλός άνθρωπος, μη γελάτε ρε!, και φιλαλήθης, και επειδή δεν μπορώ και τις πολλές τσιριμόνιες, σκοπεύω να το λέω για να τελειώνουμε "δε σας χαιρετάω μην κολλήσω τίποτα". Frank or polite? (frank, frank!!!) Δείχνω και τη δυσαρέσκειά μου άμα ο διπλανός βήχει άνευ μαντηλιού, κοντεύω και να γκρεμοτσακιστώ στο μετρό, επειδή σιχαίνομαι να κρατηθ
ώ απ' τις χειρολαβές. Δεν πειράζει, κάνω και ισορροπία, τόσα χρόνια χορό τι τον μάθαινα; (Βγάζω μαντήλι και κρατιέμαι στα δύσκολα. Με κοιτάνε λίγο από δίπλα, αλλά τους κοιτάω κι εγώ, και μια χαρά κοιταζόμαστε μέχρι την έξοδο). Όχι, είμαι παράξενη;

4 σχόλια:

Z. είπε...

Ποιος σε είπε καλέ, υποχόνδρια! χα χα χα. Με έκανες και γέλασα.

Ένας φίλος έκανε το εξής (στις χειρολαβές): Τις κρατούσε πάντα με το ένα χέρι, το άλλο δεν το χρησιμοποιούσε ποτέ στα λεωφορεία. Οπότε είχε ένα χέρι καθαρό και ένα βρώμικο.
Δοκίμασε το.

natasha hassiotis είπε...

zambia@ Ευρηματικός ο φίλος. Έχει τον αμέριστο θαυμασμό μου. (Ωραίες παρέες έχεις κι εσύ. Να τις χαίρεσαι.)Να του επις το αγαπημένο μου ανέκδοτο: πεθαίνει ένας υποχόνδριος σε ηλικία 108 χρονών, και στον τάφο του βρίσκουνε γραμμένο: "εγώ πάντα σας το 'λεγα ότι δεν αισθανόμουνα καλά."

Z. είπε...

Μ΄ άρεσε το ανέκδοτο θα του το μεταφέρω...

Από τη βιασύνη μου ΄χτες, ξέχασα να σου πω περαστικά και να προσέξεις να μην κολλήσεις τη μικρή, αν και κομμάτι δύσκολο.

natasha hassiotis είπε...

πολύ αργά, κόλλησε κι εκείνη. Για να μη σου πω ότι εκείνη με κόλλησε. Αναπνέουμε σα δεινόσαυροι και οι δύο, φταρνισζόμαστε, και γενικά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα...