Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2008

Αναρωτιέμαι...

...σε επίπεδο κοινωνιολογικής ανάλυσης, ένας άνθρωπος που έχει προσπαθήσει να βλάψει κάποιον άλλο, άνευ λόγου, χωρίς δηλαδή να έχει θιγεί από αυτόν που προσπαθεί να βλάψει, και όταν αυτοί οι δύο άνθρωποι δεν έχουν καμμία επαφή και σχέση για χρόνια, γιατί ο βλάπτων -ας τον πούμε- θέλει ξαφνικά να χαιρετήσει και καλά τον άλλο και να πιάσει κουβέντα μαζί του;...(Τώρα το αν θα πιάσει τελικά κουβέντα, αυτό μπορεί να είναι και αντικείμενο φιλοσοφικής άσκησης, όπως και το τι θα καταφέρει να συζητήσει, αν ο άλλος το επιτρέψει.)
Μάλλον είναι σαν το μικρό παράσιτο που δεν κατάφερε ποτέ τίποτα, ούτε και είχε βλαπτικές συνέπειες -εντέλει- η συμπεριφορά του, και πιστεύει κάποια στιγμή ότι από κάποια εύνοια της τύχης, έχει το προφίλ για να βρεθεί κοντά στο αντικείμενο του μίσους του -το οποίο λατρεύει (reveres) και ζηλεύει.
Το χειρότερο είναι στην περίπτωση που, για να πιάσει κουβέντα, χρησιμοποιήσει ως πρόφαση ένα επίτευγμα εκείνου τον οποίο θέλησε να βλάψει. Και το θέλησε γιατί υποτίθεται ότι αυτός που έπρεπε να υποστεί τη βλαπτική δράση, "δεν άξιζε".
(Μπερδεμένο, αλλά έχει αποδέκτες. Επίσης, κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις...)

Δεν υπάρχουν σχόλια: