Μεσημέρι και πάλι. Στις πρώτες θέσεις του πανάκριβου καφέ με τις μέτριες επιδόσεις, το αργό σέρβις και την επώνυμη πελατεία, κάθεται ο πρώην γνωστής δημοσιογράφου και χασκογελάει. Γέρων και (άφρων) με μαλλί βαμμένο που κάνει μπαμ από χιλιόμετρα, χειρότερο κι από του επίτιμου της ΝΔ. Παραδίπλα κάθεται μεγαλοστέλεχος της κυβέρνησης, με άλλη παρέα.
Από τις πλέον αλαζονικές μορφές που έχω δει στο δρόμο, ο Αλ. Κοντός. Φουσκωμένα μούτρα και μαλλί. προφανώς και μυαλά.
--------------------------------------------------------------------------
Χθες βράδυ, παράσταση-αναβίωση του Ελληνικού Χοροδράματος (Ραλλού Μάνου): βάι βάι βάι, χάλι μαύρο. Εγώ το ήξερα αλλά είναι το επάγγελμα, εσείς άμα το ακούσετε να μην πάτε. Έχω τσακωθεί εγώ με φίλους που τους σέρνω σε παραστάσεις...Η κολλητή μου όμως που ήρθε χθες είναι ευγενής παιδί και δεν μου είπε τίποτα, παρ' όλο που ήρθε και αγρίεψε κάποια στιγμή.
Μουσική Γιώργου Κουρουπού τότε που ήτανε χρυσός νεολαίος της μουσικής. Τέτοιο χάλι, τέτοια αταλαντοσύνη, σπάνια συναντάει κανείς. Τίποτα δεν έβγαζε η Ελλάδα μετά τη δικτατορία. Μόνο αμπέχωνα και συναυλίες του Μίκη Θεοδωράκη. Κι αυτός ο Χατζιδάκις, όλους τους άχρηστους είχε μαζέψει γύρω του; Που έγιναν κράτος εν κράτει, γιατί όποια πέτρα κι αν σηκώσετε, τους αυτόκλητους ή μη, επίγονους του νοσταλγικού χοντρούλη θα βρείτε. Όλοι οι ας πούμε μεγάλοι της νεότερης ελληνικής μουσικής έγραψαν μελωδιούλες -πολλές απ' αυτές αγαπητές- αλλά είχαν την ψωνάρα ότι έπρεπε και καλά, και μπορούσαν, να γράψουν συμφωνική, ατονική, και ότι άλλο φαντάζεται κανείς, μουσική.
Ο κύκλος του Χατζιδάκι θα ξεψυχήσει, και μετά θα αλλάξει κάτι -αν αλλάξει- στην έρμη αυτή χώρα. Κι επειδή ο χριστιανός όπως πολλοί μεγάλοι είχε κριτήρια της πούτσας, εδώ κι ο Πλάτωνας άφησε το σχολείο στη φάρα του κι όχι στον Αριστοτέλη, έχει γεμίσει ο τόπος από άχρηστους και, ω του Ελληνικού φαινομένου!, από συγγενείς, γλύφτες και παρακοιμώμενους (με εννοείτε) των άχρηστων. Αν κάνετε το γενεαλογικό δέντρο των διευθυντάδων, επιφανών και λοιπών σε όλους τους τομείς της τέχνης, θα καταλήξετε -πτωχοί μου συγγενείς- στην μια και μόνη αρχή, τον Χατζιδάκαρο. (Και άλλους τινές βεβαίως, δεν είπαμε, αλλά η δική του "συνεισφορά" είναι μεγαλύτερη).
Κι ακόμα πιο σιχαμένο, είναι ότι οι παρατρεχάμενοι έχουν επιβάλλει -επειδή είναι ανάξιοι- μια ομερτά, μια συνωμοσία σιωπής, όπου με το πρόσχημα της μη-κριτικής για τον μεγάλο μαιτρ, καταφέρνουν να μην ακούγεται κριτική και γι' αυτούς, λες και πήραν την εξουσία απ' τον ίδιο το θεό: κληρονομική εξουσία, απόλυτη, τυραννική, στείρα, και ψεύτικη. (Ξέρετε, όπως στα καρτούν, που πίσω απ' το μεγάλο τοτέμ, μιλάει στους αφελείς ο απατεώνας του χωριού). Εδώ όμως, ο κόσμος τα χάφτει αυτά ή σου λέει πώς να τα βάλω εγώ ο καημένος με τους "μεγάλους"; Λείπει και το γούστο, η γνώση, και γενικά η Ελλάδα παρ' όλο που παριστάνει την αδούλωτη και ελευθερόφρονα, δημοκρατική χώρα, έχει γραμμένη την άσκηση εξουσίας επάνω της, στο DNA της, όπως άλλοι λαοί επίσης, καθότι, ναι μεν από θεσμική οργάνωση είχε σκατά στα μούτρα της, πρακτικά όμως είχε δέκα κοτζαμπάσηδες, που σημαίνει ολιγαρχική άσκηση απόλυτης εξουσίας και πιο πρωτόγονη από τις δυτικού τύπου βασιλείες, με επιπλέον την επικυριαρχία του Σουλτάνου, λόγω της αποικιοκρατίας.
Και θα με συγχωρέσετε Ελληναράδες αναγνώστες μου, αλλά εγώ τα 400 χρόνια σκλαβιάς και φυλακής τα λέω περίοδο αποικιοκρατίας, και πλέον έτσι θα τα λέω και στα μαθήματα ιστορίας. (Θα τα ακούσω πάλι, αλλά και μένα στ' αρχίδια μου γιατρέ μου -αν γνωρίζετε το ανέκδοτο με την κυρία, τον πονοκέφαλο και το φάρμακο που δε θεράπευσε τον πονοκέφαλο αλλά την έκαν εαρρενωπή). Λοιπόν, ο Έλλην όχι μόνο ελλέιψει παιδείας και καλλιέργειας, αλλά και λόγω φόβου δνε παίρνει πρωτοβουλίες και δεν εκφράζει γνώμη, γιατί θα του πάρει το κεφάλι ο κάθε "σουλτανάκος". Κι όταν αγανακτεί απ' την πολλή σφαλιάρα, κάνει του κεφαλιού του άνευ οργάνωσης και εν μέσω πανικού. Ό,τι καλύτερο για τον νέο κοτζάμπαση που θα 'ρθει να "επιβάλλει την τάξη". Οργανωθείτε χανόμαστε είναι το μήνυμα της ημέρας αγαπητά μου παιδιά, και το αντίδωρο θα το πάρετε βγαίνοντας, και όχι τρία ψωμάκια ο καθένας, να πάτε να φάτε σπίτια σας ρε.
Το Κυριακάτικο κήρυγμα θα τελειώσει με μια παραίνεση αδελφοί μου: άμα έχετε χρόνο και δεν σας ενοχλούν τα κωλο-τζάνκια των Εξαρχείων που είναι ζωντανά ή ημιζώντανα, διάσπαρτα και ενοχλητικά, πάτε στο θεάτρο Βεάκη, να δείτε τον "Μεγαλέξανδρο και τον Δράκο" του Δήμου Αβδελιώδη. (Όχι ρε δεν τα παίρνω για να διαφημίζω, λέω τη γνώμη μου απλώς. Αλλά άμα θέλει κανάς σπόνσορας, να 'ρθεί να τα ακουμπήσει περικαλώ). Θα δείτε μια παράσταση ενός αληθινού καλλιτέχνη, δύσκολη, με έναν "Καραγκιόζη" καταπληκτικό!!! Είναι και για παιδιά από 8 και πάνω.
Καλή διασκέδαση και μην παραφάτε στης πεθεράς σήμερα για να ξεχάσετε τον πόνο σας. Κοιτάξτε γύρω σας: όλοι στα πεθερικομπατζανάκια πάνε σήμερα. Το βλέπετε στα ξυνά μούτρα, στα μελαγχολικά και τσακωμένα παιδιά στο πίσω κάθισμα, στα γλυκά που κρατάνε στην ποδιά τους οι συνοδηγοί μουρμουρίζοντας "δηλαδή τι σ' ενοχλεί η μάνα μου;" Το αυτό κλίμα συναίνεσης και μιζέριας στις ταβέρνες, όπου η χοντρο-πεθερά υπερήφανα τσακίζει, με τη δικαιολογία του αλτσχάιμερ, ό,τι "πρώτα" και τηγανητά έρθουν στο τραπέζι. "Μην τρως μαμά η χοληστερίνη σου", "άστην να φχαριστηθεί αγάπη μου" (δηλαδή "άστην τη ρουφιάνα που να τη δούμε τούμπανο να ησυχάσουμε").
Υπογραφή
Ο Σύλλογος για το Δικαίωμα στη Μιζέρια της Κυριακής χωρίς Οικογενειακά Τραπέζια (ΣΔΜΚΟΤ)