Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2007

OI NONOI (the sequel)

Έγινε μόδα στην Ελλάδα του τριτοκοσμικού Παπανδρεικο-τσοβολο-κουτσογιωργο-κλπ., κλπ. Πασόκ, να μην γκρινιάζει κανείς και να μην επιτίθεται στα στραβά της ελληνικής κοινωνίας.
Χασμώμενη, κοιμώμενη η κριτική, υποτίθεται ότι προοριζόταν για τους ακραιφνώς δεξιούς, τους αγάμητους, τους αποτυχημένους. Όπου επιτυχημένοι -οι νεόπλουτοι- και μη γκρινιάζοντες, ήταν όσοι βούτηξαν με χέρια και με πόδια σε κομματικές και ευρωπαικές επιχορηγήσεις, όσοι εν ολίγοις φτιάχτηκαν στα χρόνια του "Αντρέα".

Όπως όλα τα φασίζοντα ή φασιστικά καθεστώτα, το λαικίστικο Δηληγιαννικού τύπου Πασόκ, είχε όργανα της προπαγάνδας του, πέρα από τις διάφορες φυλλάδες (άλλες σε στυλ πρωτόγονης κομματικής μπροσούρας, και άλλες "σοβαρές" που φρόντιζαν να μη χάνεται το ιδεολόγημα του σοσιαλισμού από τις καθημερινές αποφάσεις του κόμματος), και εκδόσεις λαιφστάιλ, που τόνιζαν την ευημερία της "νέας" Ελλάδας.
Σιωπή και υπερχρέωση ήταν οι συνιστώσες της πραγμάτωσης του σοσιαλισμού που έκανε τον κόσμο να "τρώει με χρυσά κουτάλια" στα ανά την επικράτεια καταλύματα του σκι. Μια επερχόμενη αλλαγή που ούτως ή άλλως θα συνέβαινε και στην Ελλάδα, δηλαδή η αλλαγή στην καταναλωτική πίστη, πήρε διαστάσεις κερδοσκοπικής χιονοστιβάδας που πλάκωσε όσους δεν ήταν στενά συνδεδεμένοι με τους ολίγους του κρατικού μηχανισμού.
Και εννοούμε πραγματικά ολίγους.

Αυτή η σιωπή (μη μιλάτε γιατί τώρα κλέβουμε), έγινε συνήθεια.

Και ισχύει ακόμη, δεδομένου ότι το νυν κόμμα εξουσίας, ζει ένα αφόρητο κόμπλεξ λόγω της ελευθεριότητας που παραδοσιακά δεν του πάει, αλλα την υιοθετεί ανταγωνιζόμενο το έξαλλο και σαρδαναπαλίζον Παπανδρεικό πασόκ.

Στον τομέα του πολιτισμού, η πρώτη εποχή (2004) της Ν.Δ. στην κυβέρνηση ήταν για κλάμματα πιο γοερά από τα σημερινά. Όχι μόνο δεν άλλαξε τίποτε από τα κακώς κείμενα -εκείνα που είχαν εκθρέψει ο Μικρούτσικος και ο Βενιζέλος, διότι Παπαζώη και Πάγκαλος δεν έκαναν απολύτως τίποτα- αλλά προστέθηκαν και άλλα δεινά.
Τα ηνία στα "κέντρα αποφάσεων" πέρασαν σε ανθρώπους εξίσου άχρηστους με τους προηγούμενους, και σε περιπτώσεις, χειρότερους.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα καθυστερημένη, απολίτιστη, πατριαρχική (δηλ. macho, για να συνεννοούμαστε), μισογυνική, χωρίς σεβασμό στους θεσμούς και χωρίς θεσμούς ικανούς να προστατεύσουν τους ανθρώπους από τον κάθε είδους "παρα"-μηχανισμό. Σε κάθε οργανισμό, σε κάθε δραστηριότητα, βρίσκεται προσκολλημένος ως ξενιστής κάποιος παρα-μηχανισμός/παρα-οργανισμός. Οι αποφάσεις που λαμβάνονται, τις περισσότερες φορές δεν έχουν καμμία σχέση με την πραγματικότητα, όχι σε κάποια αφηρημένη ιδανικά καλοσυνάτη μορφή, αλλά καθαρά στο πλαίσιο της ορθολογικής τόνωσης της ανταγωνιστικότητας, για παράδειγμα.

Πρακτικά παραδείγματα από τη ζωή:
Όταν διορίζει κάποιος στη Λυρική τον Στέφανο Λαζαρίδη, εκτός από προσωπική εξυπηρέτηση, δεν μπορεί να σκέπτεται ότι πράττει κάτι περισσότερο. Είναι τέτοιο το ιστορικό και η ανικανότητα -αποδείχθηκε άλλωστε περίτρανα- του ανδρός, ώστε δεν είναι δυνατόν να υποθέσει κανείς κάτι διαφορετικό από την αλληλουποστήριξη φατριών.
Όταν διορίζει υπεύθυνο της σχολής χορού της Λυρικής άνθρωπο χωρίς κάν τα τυπικά -δεν συζητιούνται τα ουσιαστικά- προσόντα, και επειδή ακριβώς σκοντάφτει ο διορισμός στις χίλιες πιθανές προσφυγές που θα γίνουν μόλις ανακοινωθεί ο εν λόγω διορισμός, βάζει τον ίδιο άχρηστο άνθρωπο σε παρεμφερή θέση "ατύπως" αλλά με τεράστιο μισθό, τι άλλο κάνει παρά εξυπηρέτηση στον κύκλο των Ολυμπιακών "ηρώων";
Όταν διορίζει κανείς μια γηραλέα, προβληματικού χαρακτήρα χορεύτρια -παλιό μύθο της σκηνής αλλά αποτυχημένη σε όλες τις διοικητικές θέσεις που ανέλαβε- που φέρνει τα πάνω-κάτω από άγνοια, και εισπράττει μισθό-σκάνδαλο, τότε τι άλλο μπορεί να υποθέσει κανείς εκτός από ενδεχόμενο δόλο;
Ευτυχώς μερικές φορές ακόμη και σε χώρες αήθεις και μη-θεσμικά κατοχυρωμένες όπως η μετα-αποικιακή Ελλάδα, υπάρχουν συγκυρίες που ακυρώνουν τις αποφάσεις των Τατζικιστανών πολιτικών και άλλων (παρα-)"παραγόντων". Εντωμεταξύ τρώγονται συνειδήσεις, δυναμικά και καριέρες περιμένοντας την ευνοική συναστρία...

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2007

Η ΤΕΧΝΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΠΡΑΤΩΝ

Επιχειρηματικό όδηγό το κουνούπι@;
Οδηγό για ναυτιλομένους με πληροφορίες για το μικροκερδοσκοπικό αλισιβερίσι εις τας τέχνας εγώ. (Ουκ εά με καθεύδειν το του κουνουπίου τρόπαιον.)

Έρχεσαι φερ' ειπείν μια ωραία πρωία από τα εξωτερικά, με ιδέες και φρεσκαδούρα για να αλλάξεις ορισμένα στραβά στη μητέρα-πατρίδα και να βοηθήσεις να πνεύσει (ούριος) άνεμος δημιουργίας.
Οι "παλιοί" που είναι στη πιάτσα, πώς ήταν ο Εβραίος στον Όλιβερ Τουίστ, και ελέγχουν τα στέκια, τύπου οι χονδρέμποροί από δω, το λιανεμπόριο από κει, τα λαθραία παρακάτω, σε μυρίζονται και περιμένουν.
Και ξεκινάς εσύ και λες τι δέον και ξανά τι δέον γενέσθαι, και διάφορα.
Η Μαφία λοιπόν σου στέλνει -σαν κομμένα άντερα ένα πράμα- πρόσκληση να συναντηθείτε. Φιλικά. Εκεί που παραθερίζει (Γλυφάδα μεριά). Και λες γιατί να πάω σον Κορλεόνε; Αλλά πας. Κι εκεί, γίνεται μια επίδειξη ελληνικής λεβεντιάς, οικογενειακής γαλήνης, και σύμπνοιας: ο μπαμπάς της οικογένειας (μουσική από το Νονό) βάφει το ποδήλατο των παιδιών. Η μαμά εκφράζει την αγωνία της ως επικεφαλής πολιτιστικού οργανισμού για την πορεία της αλλαγής στις τέχνες που πρέπει να έρθει, ακι ευτυχώς έχουν βρεθεί οι κατάλληλοι άνθρωποι για να τα καταφέρουν -που είναι τα άλλα μέλη της "Οικογένειας"- μόνο που χρειάζονται την κατάλληλη υποστήριξη γιατί αλλιώς η συντήρηση και η αντίδραση θα καταστρέψουν το μπουμπούκι της εντιμότητας και της ανανέωσης.
Και να μήπως ευκολύνεσαι να συνεργαστούμε γιατί δεν είναι σωστό εμείς οι άνθρωποι που σίγουρα είμαστε απ' την ίδια πλευρά, να βγάζουμε τα μάτια μεταξύ μας. Χώρος υπάρχει στο λιμάνι για όλους...
Και λες ναι., αλλά αγώ θέλω ούτω πώς να εκφράζομαι ελευθέρως και μερικοί εκ των συνεργατών βρωμάνε ακαταλληλότητα δια ποικίλους λόγους. Και σου λέει το μπος ότι δεν είναι έτσι ακριβώς, και νέος είσαι, κάτσε και θα δεις, θα σ' αρέσει, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, πρέπει να ΄μαστε ελαστικοί, μην βιαζόμαστε, το κυριότερο, μη βιαζόμαστε, έχουμε καιρό, τα πράγματα δεν αλλάζουν έτσι, είσαι νέα θα δεις.
Και σου λένε έλα να δουλέψεις μαζί μου με καλό μισθό. Και ρωτάς τα καθήκοντα (τζομπ ντεσκρίψιον). Και σου λένε άρες-μάρες, τοκιστής και σουλατσαδόρος με ωραίο ριγέ κοστουμάκι και πώς να τα μέλη της ομάδας προστατεύονται, και πως το σημαντικότερό σου καθήκον είναι να κρατάς ενήμερο το μπος για το τι λένε τα υπόλοιπα μέλη της συμμορίας, ώστε να μπορεί να προλάβει μην και τους συμβεί κάτι γιατί θα τους βάζει λόγια η αντίδραση. Και λες αυτό ούτε γι' αστείο. Και σου επαναλαμβάνει την παραμύθα για την ανάγκη προστασίας του επαναστατικού πυρήνα.
Και ξεκινάς να δουλεύεις χωρίς να καρφώνεις, και οι μόνιμοι υπάλληλοι -η μαφία εντός του οργανισμού- σου λένε ώπα, κόφ' το, εδώ έχουμε άλλους ρυθμούς θα χαλάσεις την πιάτσα, και θα κοπούν τα διαλείμματα τάχα μου να ξεμουδιάσουμε, στην πραγματικότητα για να πάμε για τυρόπιτα και βόλτα στο Κολωνάκι για δυόμισυ ώρες μέχρι το σκόλασμα. Και λες α πααίνετε, και σου λένε καλάάάά...Και ξαφνικά σου δίνουν και κατώτερα καθήκοντα να κάνεις γιατί σωθήκανε τα λεφτά και λες δεν κάνω τέτοιες μαλακίες, και σου λένε είναι προσωρινό, πρέπει να στηριζόμαστε, τύπου να κάνεις ένα φόνο για να πιστέψουμε ότι είσαι δικός μας. Και λες εγώ τέτοια δεν κάνω βρείτε άλλον, και μετά συγχωρήσεως τι προσόντα έχετε εσείς; Και σου λένε για ένα κάρρο πτυχεία από το Μασαπούτσες Γιουνιβέρσιτυ και από το Street University, αλλά δνε το ξέρεις τότε, το υποψιάζεσαι αλλά χωρίς αποδείξεις.
Και φεύγεις και σου χαμογελάνε, ότι θα σε ξαναπάρουν στη δουλειά όταν θα 'χουν λεφτά, και μηδέν παρεξήγησις.
Αλλά αντί για συνεργασία, βγαίνει "συμβόλαιο" στην αγορά με το κεφάλι σου, και σε κυνηγάνε διάφοροι ορκισμένοι, και διαδίδονται πολλά και διάφορα αναληθή που τα μαθαίνεις κάθε τρεις και λίγο, και ευτυχώς επειδή κάθε σύστημα, ιδίως αρχαικό όπως της Μαφίας, έχει τα κενά του και τις ρωγμές του, καταφέρνεις και ανταποδίδεις τα χτυπήματα, πολύ συχνά σε καίρια σημεία. Ένα μάτι εκεί, ένας ευνουχισμός παραπέρα, ένας αποκεφαλισμός, μια ανέλπιστη συμμαχία, κάποια σπάνια περίπτωση ανθρώπου με αρχές που δε μασάει από τα φούμαρα της Μαφίας, ακόμη και αποκαλύψεις για τα προσόντα απ' το Μασαπούτσες, τα ανύπαρκτα, φτιάχνουν λίγο τη διάθεση...
Οι παραπάνω έχουν όλοι φυσικά ονόματα και είμαι υπό σκέψιν να τα αποκαλύψω. Έτσι για να σπάσει η ομερτά...