Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2007

ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ

Είδα χθες το βράδυ τον ΓΑΠ να μιλάει κάνοντας κριτική υποτίθεται για το ασφαλιστικό, και τρόμαξα: τι κούραση, τι βαρεμάρα, τι ναφθαλίνη ανάδινε ο άνθρωπος...
Τα ίδια επιχειρήματα (η ΝΔ προχωράει σε επικοινωνιακά τρυκ...), το ίδιο ύφος τύπου "εγώ είμαι σοβαρός Ευρωπαίος σοσιαλιστής", το ίδιο κόμπλεξ του άχρηστου παιδιού του μπαμπά που η συγκυρία το έφερε στην καρέκλα του αρχηγού, το όλον μια λύπηση και μια κακομοιριά. Και φυσικά ανύπαρκτη αντιπολίτευση.

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2007

ΕΡΩΤΗΣΗ προς άλλους μπλογκίστας

Ρε παιδιά,
να αναρτήσω φωτο
ή καταργώ την ιδέα του μπλογκ
και πράττω αρνητικόν τι
διά την κοινότητα;
Ή μήπως να φέρω την επανάσταση
βάνοντας
τη φωτο μου;
Δράκομαι της ευκαιρίας να
σας αρωτήξω και
περικαλώ τοποθετηθείτε
επί του θέματος κατόπιν
συσκέψεως σοβαρής
μετά του εαυτού σας.
Μην πράξω την επανάστασις
και μετά δε μαζεύεται το πράμα
και πρέπει να πάρω μπλογκο-κεφαλές
ωσάν Ροβεσπιέρος.
Κι έπειτα; Να βάνω την αληθινή ή "Natasha LLLLast year?"
Και να βάνω αυτήν της καλοδιατηρημένης 6οάρας που είμαι,
ή την προπέρσινη στο νηπιαγωγείο;
Μ' αυτά τα ερωτήματα ξύπνησα σήμερα
(και με πόνο στη μέση).

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2007

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΡΟΓΡΑΦΩΝ (μισανθρωπίας το ανάγνωσμα)


Ακολουθώντας τα βήματα του μεγάλου Ρωμαίου πολιτικού Σύλλα, αναρτώ τους κάτωθι προγραμμένους (κι αλοίμονό τους έτσι κι έρθω στα πράματα -σύνδρομο του κάνε με πρωθυπουργό για μια μέρα, αλλά δεν πειράζει όλοι έχουμε τα ελαττώματά μας).
Προγεγραμμένοι θεωρούνται:

-οι κουφάλες που περνάνε μπροστά σου στο λεωφορείο, σκάλα του μετρό, πόρτα του μετρό, ουρά για ταξί
-οι κουφάλες που στέκονται αριστερά στη σκάλα του μετρό κλείνοντας τη δίοδο ασφαλείας και ταχείας κυκλοφορίας
-οι χοντρέλες στη σκάλα του μετρό γιατί σκέφτομαι πού θα πάει όλος αυτός ο όγκος έτσι και φρενάρει απότομα η σκάλα (μαμά μου!!!)
-οι χοντρές, με κώλο άνω των τετραγωνικών που σε διαμέρισμα αντιστοιχούν σε σαλοτραπεζαρία και κουζίνα, με κακοαποχρωματισμένο πορτοκαλλοξανθό μακρύ απεριποίητο μαλλί και εφαρμοστό παντελόνι που σε κλείνουν στα στενά πεζοδρόμια, π.χ. Σόλωνος, γιατί ο κώλος τους χαζολογάει (δε μιλάω για εγκέφαλο και φαιά κύτταρα, γιατί δεν υπάρχουν).
-οι άπλυτοι που σηκώνουνε το ξερό τους και κρατιούνται απ' τη χειρολαβή. Να τους αφαιρείται το δικαίωμα, και ει δυνατόν, να στέκονται απάνω σε σαπούνι στα μέσα μαζικής μεταφοράς (για να δούνε τι θα πει τριπλό ανάποδο τόλουπ).
-Ο Μίμης Ανδρουλάκης γιατί είναι ατάλαντος και φλύαρος
-Η Μάιρα Παπαθανασοπούλου γιατί είναι ατάλαντη και σεμνή μέσα στην (πρώην) ανέλπιστη δόξα της
-Η κυρα-Κατίνα που ρίχνει τις τράπουλες και γράφει σενάρια
-Η Έμυ Λιβανίου
-Ο Τέρενς Κουίκ
-Η Όλγα Τρέμη, με το μάτι που τρέμει ασταμάτητα μπροστά στην κάμερα και κοντεύουμε να βγάλουμε κριθαράκι βλέποντας τις ειδήσεις
-Τα γαιδούρια που παρκάρουν κλείνοντας τα ανοίγματα στα κάγκελα, και πανικοβάλλουν τους πεζούς
-Τους κάφρους που έρχονται στο κέντρο με τα 4Χ4 τα οποία μολύνουν την ατμόσφαιρα.
-Τα εν λόγω κτήνη που τρέχουν μιλώντας στο κινητό σε μικρά δρομάκια, τρομάζοντας πεζούς, παιδάκια, γάτες και γενικά την πανίδα της κάθε περιοχής.
-Οι ξανθιές, ιδίως αν αυτές είναι άνω των 55 και πρώην μελαχρινές.
-Η Έλενα Ράπτη (και πολλοί συνάδελφοί της)
-Η Έλλη Στάη που λέει τις ειδήσεις με το στυλό και κοντεύει να πάθει αυχενικό γριά γυναίκα για να κοιτάει με νόημα το συνομιλητή
-Ο τηλεψυχίατρος Σούρας που χρήζει ψυχιατρικής βοήθειας ο ίδιος -και επειγόντως μάλιστα
-Τα ζωντόβολα που ακούνε τον αοιδό Καρρά να κοντανασαίνει και δεν τον πάνε στο 166 αλλά κάθονται και σπάνε πιάτα.
-Ο Αιμίλιος Γλίτσος (που λέει τις ειδήσεις)
-Η Ξενογιαννακοπούλου (δεν μπορώ αστράγαλο με διάμετρο πάνω από αυτήν που έχουν οι κίονες του Παρθενώνα
-Οι παρουσιαστες των ελληνικών δελτίων ειδήσεων γενικά
-Όσοι λένε "η απόλυτη σταρ", "η μεγάλη κυρία της ενημέρωσης", "ξύπνησε ο Εγκέλαδος", "κρανίου τόπος η Ηλεία" και άλλα άθλια, κοινότοπα και αυθαίρετα
-Όσοι εξαφάνισαν τις υπαίθριες γατόγκες από τη γειτονιά μου, ιδίως την ασπρόμαυρη που είχε και όνομα.
-Οι θρασύτατοι γέροι που απαιτούν να περνάνε μπροστά σε ταμεία, ουρές, δημόσιες υπηρεσίες κ.ο.κ. (Η απάντηση είναι όχι)
-Οι γεράκλες που γεμίζουν τα μέσα μεταφοράς το πρωί (πού πάνε ρε παιδί μου όλοι τους;) και περιμένουν να τσακωθούν με όποιον βρουν για το thrill of the day.
-Οι θρασύτατοι που έρχονται με ένα πακέτο τσίχλες στο ταμείο του σούπερ-μάρκετ όπου στέκεσαι για ώρες σαν άλογο, και λένε "ένα πακετάκι έχω, να περάσω μπροστά γιατί το εξπρές ταμείο έχει κόσμο, να μην περιμένω;" (Η απάντηση είναι "όχι, και τώρα που το σκέπτομαι, μέχρι να χτυπήσει η ταμίας την καλαθούνα μου, θα πάω να πάρω και ένα ρύζι απ' τον επάνω όροφο και δυό κιλά κολιούς για να περιμένω στο ζύγισμα, θα ρίξω και μια ματιά στις ψαροκροκέτες να δω αν αναεβήκανε οι τιμές, και ξανάρχομαι".)

Ο κατάλογος συνεχίζεται...

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2007

DOLCE FAR NIENTE

Βαριέμαι. Καίγομαι από δουλειά, αλλά βαριέμαι. Μου λείπει αυτό που λέμε motivation, κι εγώ είμαι από τα παιδιά που δεν παθαίνουν τέτοια.
Πρωτοφανώς και καινοφανώς,
Έχω ένα so what, ένα δε ...αμιούνται, ένα τι μ' ενδιαφέρει, ένα ωχ αδερφέ, ένα απορώ και ξύστα μου, ένα ποιός είναι ο σκοπός του ανθρώπου, ένα δεν ξέρω τι θέλω.
Είμαι σοβαρά γιατρέ μου;;;
Μήπως φταίει αυτή η χώρα;
Μήπως που βγήκε ο Γιωργάκης και μας καντέμιασε; (Φτού!!!)
Μήπως που βλέπω το Σουφλιά να πηγαίνει για πρόεδρος της δημοκρατίας και να θεωρείται ο "μεγάλος σαρακατσάνος πολιτικός" -η δικαίωση του κάθε καράβλαχου;
Μήπως που βλέπω μια μέρα τη Ντόρα να κυβερνάει;
Μήπως που το ΥΠΠΟ ξύνεται πιο πολύ κι από τις εποχές Βενιζέλου -που παρίστανε στο κάτω-κάτω ότι κάτι έκανε;
Μήπως που έχω ακόμη τη μέση μου και πανάθεμα στα βουντού, να πέσει ξερός όποιος τα κάνει;
Μήπως που οι ιστορίες που γράφω -εκτός μπλογκ- έχουνε κάπου "κολλήσει" και μου τη σπάνε;
Μήπως απλώς βαριέμαι κι έχω ενοχές;
Μια μισανθρωπία με καταλαμβάνει...
Το μπλογκ αυτό δαγκώνει!

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2007

ΖΕΙ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ; (Και ο Μεγαλέξαντρος;)

Όχι άλλη επέτειο
όχι άλλο εορτασμό
όχι άλλα παιδάκια στον περίβολο του πολυτεχνείου να προσκυνάνε την τύφλα τους
όχι άλλες πορείες -για την επέτειο
όχι άλλα τηλεοπτικά αφιερώματα της ξυνιώρας της Ρένας Θεολογίδου και του Τσε Κούλογλου, που έχουνε πάρει κατ' αποκοπήν τα δικαιώματα εκμετάλλευσης των ηρώων, επαναστάσεων, η αίθουσα διατίθεται για βαπτίσεις
όχι άλλη Μαρία Δαμανάκη
όχι άλλο Μίμη Ανδρουλάκη
όχι άλλο Κώστα Λαλιώτη
όχι άλλους "ανώνυμους Έλληνες αγωνιστές"
όχι άλλα αγωνιστικά εύσημα για το πρώην ΠΑΚ και νυν ΠΑΣΟΚ
όχι άλλες "ζωντανές συνδέσεις" με τον τόπο των επεισοδίων -τελικά μόνο το Σταρ σέβεται τον έλληνα τηλεθεατή και βάζει καμμιά ταινία τη μέρα της μαρμότας δηλαδή της 17/11
όχι άλλη υπόσχεση για παγκόσμια επανάσταση
όχι ρε γαμώ το που έγινε και τριήμερος ο εορτασμός!!!

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2007

ΚΑΡΤΕΛ ΓΑΛΑΚΤΟΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΣ

Δεν μπορώ να βλέπω να δημιουργούνται καρτέλ στην τέχνη όπως στη βιομηχανία του γάλακτος. Ιδίως σε χώρες όπως η Ελλάδα, δηλαδή της ένδειας και της αδιαφορίας, και ιδίως σε τέχνες όπως ο χορός, δηλαδή της ένδειας και του περιθωρίου.
Ιδίως δεν μπορώ να συλλάβω πώς ένας άνθρωπος, επειδή έφτιαξε μια τελετή έναρξης για τις μεγάλες γιορτές των φαρμακευτικών εταιρειών και των πειραματόζωών τους, εννοώ τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τους αθλητές, πληρώνεται τρία χρόνια μετά πλουσιοπάροχα από το διεφθαρμένο και άθλιο αυτό κράτος, ενώ έχει τις γνωριμίες και τις ανοιχτές πόρτες για να πάρει τα φράγκα που θέλει από αλλού και να πάει να κάνει τις αηδίες-κακοαντιγραφές που κάνει.
Ο λόγος για τις επιχορηγήσεις του χορού, από τις οποίες, ο Δ. Παπαιωάννου δεν ντράπηκε να ζητήσει μερίδιο, και η επιτροπή που γνωμοδότησε, δεν ερυθρίασε να του δώσει τη μερίδα του λέοντος. Από τα 540 χιλιάρικα της ντροπής, πήρε τα 50 και την έκανε σαν κύριος. Η αθλιότητα δε σταμάτησε εκεί. Όλη η παρέα της επιτροπής, βούλωσε τα στόματα των υπόλοιπων μοιράζοντας μικροποσά σ' όλη την "πλέμπα". Ανάμεσα σ' αυτούς δόθηκαν και σε ανθρώπους απολύτως καμμίας αξίας, που θα είναι οι πραιτωριανοί που θα σιγάσουν τις αντιδράσεις. Τόσο διεφθαρμένο και καλομελετημένο σχέδιο, τόσο μαφιόζικη συμπεριφορά προκαλεί κατάπληξη. Ποιός Τοτό Ριίνα, εδώ έχουμε ομερτά και διαφθορά με παρασυμφωνίες (όπως λέμε παρακράτος), για να τρώνε τζάμπα στις πλάτες μας οι τεμπέληδες, που βάζει τα γυαλιά σε επαγγελματίες του είδους.
Το θέμα είναι λοιπόν ότι ορισμένα κοράκια, χωρίς προσόντα και με πολλά ψέματα στο βιογραφικό τους, έπεισαν ανέντιμους πολιτικούς, πολιτικούς της παρέας τους, ή αδιάφορους πολιτικούς όπως ο Ευάγγελος Βενιζέλος για παράδειγμα, ότι μπορούν να διαχειριστούν χρήματα και πολιτισμό, και τρώνε χρόνια εις υγείαν των κορόιδων, λεροί, τεμπέληδες, διεφθαρμένοι, αγράμματοι, ατάλαντοι, άθλιοι.
Θα του άξιζε μαύρο του Ευάγγελου τώρα που σκέφτομαι την ένδοξη θητεία του και τον κυνσιμό του στο ΥΠΠΟ. Εξέθρεψε τη λερναία ύδρα με απίστευτη αδιαφορία, στραμένος στο προσωπικό του συμφέρον, δηλαδή εκμετάλλευση για καλοπέραση των δυνατοτήτων που του έδινε η θέση του. Τι μπορεί να πει τώρα και τι να υποσχεθεί για τον πολιτισμό; Αοριστολογίες και μόνο. Διότι από έργα...

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2007

ΚΛΑΨΟΥΡΙΣΜΑ

Σήμερα το μπλογκ θα ονομάζεται "Κυράτσα.com", διότι θα προβώ σε προσωπικές εξομολογήσεις. Δώστε βάση στην πενιά, διότι θα ξεχειλίσει ο πόνος, και αν έχετε τίποτα ανήλικα στα πέριξ, να τα αποσύρετε, καθότι θα πέσουν explicit lyrics.
Εγώ λοιπόν, αυτές τις μέρες υποφέρνω από οξεία οσφυαλγία, και πονώ.
Το δράμα μου αρχίνισε το Σάββατο μετά από την επίσκεψη ενός γρουσουλεμέ συγγενούς, οπόταν ξαφνικά έμεινα ξερή . Νομίζω ότι το γεγονότο ότι δεν διαολόστειλα τον συγγενή όπως θα όφειλα, δημιούργησε το πρόβλημα. Η λεκτική συγκράτηση έγινε μεταφορικά σύσπαση μυική, με το ωραίο αποτέλεσμα να δείχνει ο ασθενής σαν στραβοσουγιάς κολοκοτρωνέικος.
Μετά ακολούθησαν τηλέφωνα σε γιατρούς, επίσκεψη στον Ευαγγελισμό, που κρίμα δεν εφημέρευε και έχασα όλους τους γνωστούς υποχόνδριους με τους οποίους κατακλύζουμε τα επείγοντα στις εφημερίες. Μόνο μια αληθινή ασθενής ήταν εκεί, και έλεγε συνέχεια κάνοντας τη σπουδαία: "έχω έρθει απ' τον όγδοο, πού είναι ο γιατρός;" Και μετά, ενώ υπήρχαν δέκα κρεβάτια άδεια, και ένα πιασμένο από έναν που μίλαγε ώρες στο κινητό, ήρθε σε μένα και μου λέει, (σαν να ήμασταν στο καφενείο που ρωτάς "φεύγετε; να καθήσουμε;"): "Εδώ καθόσαστε εσείς; Θα μείνετε κι άλλο; Να κάτσω σ' αυτό το κρεβάτι; Έλα Ρούλα, η κοπέλα φεύγει."
Και της λέω: "Περιμένω το γιατρό, ποιός σας είπε ότι φεύγω;"
"Α δε φεύγετε; Όχι αλλά επειδή στεκόσασταν δίπλα, είπα..., επειδή προτιμάω να κάτσω κοντά στο παράθυρο."
"Όχι δε φεύγω, περιμένω κι εγώ το γιατρό!"
Αλλά ήρθε η νοσοκόμα και μου είπε ότι "γιατρός για σας δεν υπάρχει, και σας είπα να πάτε στο Λαικό, εμείς δεν εφημερεύουμε", και τότε αυτή απ' τον όγδοο μου έριξε ένα βλέμμα θριάμβου και άει σιχτίρ, και πέρασε πίσω μου να καθήσει στο κρεβάτι.
Έφυγα πριν πιαστούμε μαλλί με μαλλί. Πήρα όμως μαζί μου ένα κουτί γεμάτο γάζες που μου δώσανε ως αναμνηστικό, διότι ζήτησα χαρτί να σκουπίσω τα δακρυσμένα μου ματάκια, δεν είχαν, και ψάχνοντας τα ντουλάπια βρήκανε αυτό, οπότε και πήρα ένα κουτί γάζες γίγας δώρο. Ανθοδέσμη δεν πήρα, ούτε υποκλίθηκα στο ελάχιστο κοινό μου. Επειδή είμαι πρακτικός άνθρωπος το πήρα το κουτί, και σκέφθηκα, ότι έτσι σπαταλιούνται οι θησαυροί του ΕΣΥ, όπως στην Ολυμπιακή που ο κάθε εργαζόμενος έπαιρνε εισιτήρια δωρεάν για φίλους και γνωστούς, κόκα-κόλες και άλλα τιμαλφή από τις αποθήκες.
Αφού έκανα αυτό το μικρό ρεπορτάζ χωρίς να το θέλω και όλως αυθορμήτως, γύρισα κούτσα-κούτσα (σαν τον κάβουρα στο ομώνυμο άσμα) στο τσαρδί μου, οπόταν και κάλεσα γιατρό στο σπίτι. Αφού τον πλήρωνα, σκέφτηκα πονηρά και τσιφούτικα ότι είναι και καθήκον του ιατρού να παρηγορεί τον αστενή (όρκος του Ιπποκράτη κλπ.), και κλάφτηκα για τον πόνο μου όσο έπαιρνε. Νομίζω ότι στο τέλος ήθελε να με διαολοστείλει, αλλά δεν το έκανε.
Από την άλλη, νομίζω ότι πλήρωσα πολλά. Μήπως υπάρχει κάποια σύνδεση;