Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2007

ΣΤΗΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΜΕ ΤΟΝ Β. ΒΕΝΙΖΕΛΟ

Χθες το βράδυ, στο μουσείο Μπενάκη στην Πειραιώς, ο Β. Βενιζέλος κάλεσε τους ανθρώπους του πνεύματος και του πολιτισμού και τους κάλεσε σε συστράτευση.
Δε θα σας πω ποιοί ήταν εκεί, outing δεν κάνω.
Πήγα διότι:
α) ήθελα να ακούσω τι σχέδια έχει για τον πολιτισμό
β) για να δω αν θα προσέρχονταν οι ευεργετηθέντες (παρόλο που αυτοί -ιδίως οι πολύ ευεργετηθέντες- καταφανώς μπορούν να του τα πουν και ιδιαιτέρως)
γ) για να δω -κάπως σαν μελέτη της Ανθρ'ωπινης Κατάστασης- τώρα που διαφαίνεται ότι η ΝΔ θα είναι στη εξουσία τα επόμενα 15 χρόνια θα προσέρχονταν οι ασπόνδυλοι άνθρωποι του πολιτισμού
δ) για να δω ποιούς θεωρεί πνευματικούς ανθρώπους η ομάδα του που έφτιαξε τις λίστες
ε) για να στηρίξω συμβολικά μια κίνηση θάρρους που είναι η ανοιχτή διεκδίκηση της εξουσίας (εντός της συντεταγμένης πολιτείας, εννοείται)
στ) γιατί φιλοξενώ κόσμο και ήθελα να τους βγάλω έξω
ζ) να δω αν έχει ρεύμα ο Βενιζέλος
και άλλους μικρότερης σημασίας λόγους που συνοψίζονται στο "όπου γάμος και χαρά..."

Διαπίστωσα :
ότι ο Β. Βενιζέλος έχει πάρει γραμμή από τυς επιτελείς του να δείχνει σεμνός και ταπεινός,
ότι πολλοί ευεργετηθέντες δεν προσήλθαν (είχαν το φαί στη φωτιά)
και το σημαντικότερο,
δεν είχε καμμία πρόταση για τον πολιτισμό, εκτός από γενικολογίες.
Θα μου πείτε, μίλησε νωρίτερα στο Σπόρτινγκ και μπορεί να τα είπε εκεί, εξάλλου το κάλεσμα ήταν για χαλαρή κουβέντα και όχι για δηλώσεις. Όμως τέσσερεις προτάσεις μπορούσε να τις είχε πει.
Επειδή όμως αν τις είχε πει κινδύνευε να δεσμευτεί αφενός, και να δυσαρεστήσει κόσμο αφετέρου, προ της ψηφοφορίας για την προεδρία του κόμματος, επόίησε την νήσσα υπονοώντας το γνωστό ψηφίστε με και βλέπουμε.
Ακόμα χειρότερα, ψηφίστε με και θα σας βολέψω. Και δυστυχώς ήταν όλοι εκεί. Η γερασμένη διανόηση, οι μόνιμοι των διαδρόμων του ΥΠΠΟ (όχι όλοι), και τελικά το συμπέρασμα είναι ότι ο Βενιζέλος αποτελεί σαφώς εναλλακτική πρόταση από άποψη νοός στον νυν πρόεδρο, και χτύπημα του παλαιοκομματισμού, αλλά ο πολιτισμός δεν είναι το φόρτε του, και δεν ήταν ποτέ, ιδίως αν θυμηθεί κανείς τα έργα και ημέρες του στο ΥΠΠΟ, όπου κοίταξε να προστατευθεί μελετώντας σε βάθος χρόνου την πολιτική του καριέρα, παρά να πάρει κάποιες αποφάσεις "υψηλού ρίσκου".

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2007

ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ

Δεν είναι τρελλό; Καλύτερο λέει από κάθε άποψη θεωρούν τον Ευάγγελο Βενιζέλο, αλλά θα ψηφίσουν -μάλλον- τον ΓΑΠ.
Διότι δεν εγγυάται την ενότητα του ΠΑΣΟΚ -λέει. Δηλαδή δύο τινά μπορεί να πράξει ο κακός Βαγγέλης: να οδηγήσει κάποιους στην έξοδο έτσι και κάνει πράγματα με τα οποία δεν θα συμφωνούν και/ή θα οδηγήσει σε έξοδο τον ΓΑΠ, που μπορεί να μην αντέξει να είναι υπό τον Βενιζέλο έτσι και χάσει, και δεδομένου ότι άλλη δουλειά δεν ξέρει να κάνει το παλληκάρι, παρεκτός να είναι βουλευτής του μπαμπά του ή αρχηγός στο κόμμα του μπαμπά του, θα ξυνίσει και θα φύγει.
Και λοιπόν; Τι πολιτική καριέρα μπορεί να κάνει εκτός ΠΑΣΟΚ ο ΓΑΠ;
Αν όμως ηττηθεί ο Βενιζέλος, το πλήγμα σε οποιαδήποτε ανανεωτική προσπάθεια θα είναι μεγάλο. Μπορεί και να αποδειχθεί κακός αρχηγός, ανίκανος ή οτιδήποτε άλλο. πρέπει όμως να δοθεί μια ευκαιρία σε κάτι άλλο εκτός από τον παλαιοκομματισμό. Κι αυτό είτε αρέσει, είτε όχι, με τις γκέλες που έχει κατά καιρούς κάνει και τις υπερβολές που έχει πει, θα γίνει άμα εκλεγεί ο Ευάγγελος Βενιζέλος στο ΠΑΣΟΚ. Και μετά αρχίζουν τα δύσκολα (ότι θα δανειζόμουν και στίχο του Ρουβά για να εκφραστώ, δεν το φανταζόμουν. Τι παθαίνει ο άνθρωπος...)

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2007

ΒΕΝΣΕΡΕΜΟΣ ΦΙΔΕ!!! (ακόμη μια συνέχεια στο σήριαλ)

Είδα Ρεπορτάζ χωρίς τσίνορα -από σπόντα- διότι δεν μου αρέσουν οι εκπομπές με στοιχεία αγνώστου πατρότητος και ιδέες που μπορεί να τις είχαν κι άλλοι. Επίσης, δε μ' αρέσει να μιλάνε απόστρατοι για το τι πιστεύουν και να κάνουν αποκαλύψεις για εντολές από γραφεία, κυβερνητικούς οργανισμούς και μυστικές υπηρεσίες. Απόστρατος αξιωματικός, και στραηγός δεν πα να 'ναι, μου κάνει εμετικό και ραμολί.
Εν πάση περιπτώσει, είδα Γκεβάρα, και έκατσα -εννοείται.
Έχει τελικά την αξία του να βλέπεις μερικές απαντήσεις στα "μεγάλα μυστήρια του αιώνα". Τι είπε ο Τσε; Πώς ήταν οι τελευταίες ώρες; Φαντάζομαι ότι αν είχαμε πρόσβαση σε πληροφορίες για τη χαμένη Ατλαντίδα ή κανά προσώποατο πολύ σημαντικό που αναρωτιόμαστε για την τύχη του, θα απογοητευόμασταν πολύ: ο Σωκράτης έκλασε, ξύστηκε και απόθανε κάνοντας το σήμα της νίκης στα αρχαία με το μεσαίο δάχτυλο υψωμένο -φερ' ειπείν...
Ψειριασμένος, χωρίς πολεμοφόδια, χωρίς φαί, με ένα παράλογο σχέδιο στο νου, με πέντε ανθρώπους, έναν γκαβό, έναν κουτσό, κι έναν στον Άγιο Παντελεήμονα, πήγε να οργανώσει το αντάρτικο στη Βολιβία, ενώ φυσικά ο Φιδές Κάστρων αλώνιζε και κάπνιζε Κοχίμπας.
Οπωσδήποτε, όσο έζησε ο Γκεβάρα είχε ένα ήθος αλλιώτικο απ' τους συναγωνιστές του. Αλλά πίκρα μεγάλη το φινάλε: άνοιξαν την πόρτα του δωματίου και δεν πρόλαβε ούτε καλημέρα να πει, τον γάζωσαν με το αυτόματο...Άστα λα χέστα κομμαντάντε.
Και να 'χεις φίλε μου και τον Κούλογλου, να ποζάρει ως αιώνιο τέκνο της αιώνιας επανάστασης. Αυτή η εφηβεία...Μερικοί την περάσανε βαριά και δε λένε να συνέλθουν, ιδίως όταν με την πρακτική τους προσομοιάζουν περισσότερο στον πονηροΦιδέ παρά στον Γκεβάρα. (Και βάρα δηλαδή κάτι τέτοιους αναρριχησίες όσο γίνεται.)

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2007

ΤΟ ΠΟΙΜΑ (για περάστε, για περάστε!!!)

Μια μάσκα κι ένα γκρι μεταξωτό
χωμάτινες έλικες
σε φόντο ταραγμένο.
Ξημερώνοντας διακρίνονται οι λειτουργοί και οι τρυπανιστές.
Ξεκαθάρισε ο καπνός, ένα στυλιζάρισμα μέθης μας ακολουθεί.
Κοίταγμα αμήχανο,
ξεχάσαμε τα λόγια μας, θρηνώντας δίπλα στην Ηλέκτρα...
Κίτρινα πρόσωπα, σταχτιά μουρμουρίσματα,
και πάλι ακινησία.
Ας κάνει κάποιος την αρχή!
Η μέρα έξω έχει την ίδια δύναμη με το κερί,
κάποιο απ' τα δυό πρέπει να σβήσει.
Πάγος σε μαύρες επιφάνειες
χλωμές μορφές που υπερίπτανται,
παρατηρώντας.
Ένας ήχος, πολλοί μαζί,
ένα ξάφνιασμα στο ξαναζωντάνεμα.
Απομάκρυνση...Απομάκρυνση...
Ξαναπλησιάσαμε και χωριστήκαμε,
ξαναγγίξαμε και πάγωσαν όλα.
Ύστερα ο γδούπος που ειδοποίησε
μα έλλειπε ΜΟΝΟ η κάθετη διάταξη........
κι ύστερα έγινε φανερό
ότι τα περιθώρια στενέψανε υπερβολικά.

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2007

ΦΙΔΕΣ ΚΑΣΤΡΟ -the sequel

Είδα φωτο του Φιδέ Κάστρων, με τον Ούγκο Λατίνο και ναι, αγαπητοί φίλοι, ο γέρο Φιδές είναι ακόμη ζωντανός και κοιτάει προφίλ το πνευματικό του τέκνο.
Ανφάς θα φαινόταν το πλήρως βυθισμένο στο Αλτσχάιμερ βλέμμα του και το παράπονο για τα φριχτά γηρατειά που δεν του επιτρέπουν να εκφωνεί κομψά λογίδρια των εντεκάμισυ ωρών.
Αυτές τις μέρες που γιορτάστηκε η αποτυχία της παγκόσμιας επανάστασης με την υπογραφή Γκεβάρα, η φωτο του γέροντα παίρνει άλλη διάσταση.
Άντε κι αφού παραχώσουν τον Φιντέλιο, τι θα έχει να δείξει η Κούβα στους τουρίστες;

EL GRECO

Δεν έχω δει τον Ελ Γκρέκο, και δεν νομίζω ότι θα σπαταλήσω χρόνο για να πιστοποιήσω τη λύσσα των Ελλήνων -σκηνοθετών και άλλων- με τις υπερπαραγωγές.
Η λογική που ακολουθείται είναι ότι εξαντλήσαμε την κουλτούρα στο ελληνικό σινεμά, φάγαμε με το κουτάλι το cinema d' auteur και πάμε τώρα για κάτι πιο απλό και κατανοητό.
Παρανόηση πρώτη: με εξαίρεση τον Τάκι Κανελλόπουλο, ουδείς άλλος έλλην σκηνοθέτης δικαιούται να ζητάει εύσημα για ουσιώδες έργο παρά μόνο για βαρεμάρα και κακή αντιγραφή του φλύαρου γαλλικού σινεμά.
Παρανόηση δεύτερη: με έργα όπως η Πολίτικη κουζίνα, και τώρα ο Γκρέκο, η Ελλάδα δεν κερδίζει τίποτε καλλιτεχνικά, παρά μόνο την επιβράβευση της νεοπλουτίστικης ψωνάρας ορισμένων που τώρα αντιγράφουν το Χόλλυγουντ.
Τον Γιάννη Σμαραγδή είχα συναντήσει πριν χρόνια για λίγο, στο πλαίσιο μιας συνάντησης στην ΕΠΑΣΚΤ, του συλλόγου φοιτητών που ακούει στο όνομα SAFIA. Θα μιλούσαμε όλοι για αυταρχισμό και τέχνη κ.ο.κ. Τσακωθήκαμε ή μάλλον διαφωνήσαμε πολιτισμένα, διότι θεώρησα τις απόψεις του τόσο κνιτοεθνικιστικές που είχα μείνειε άναυδη που θα μιλούσε για το ανάλογο θέμα και το σινεμά (πάει και καιρός, δεν θυμάμαι επακριβώς το θέμα του.) Στρατευμένος, μεταπολιτευτικής νοοτροπίας και ιδεολογίας, μάτσο και με κάτι απόψεις αγιοποιητικές της "Ελλάδας μας", που μου φάνηκαν κομματάκι εμετικές...
Δεν είναι βέβαια καλύτερες κάτι προσπάθειες να φτιαχτούν ρέπλικες από κάτι συμβατικές κλαψο-ευαίσθητες ταινίες τύπου "Πράσινες ντομάτες" και "Εγώ και το κορίτσι μου", μεταγραμμένες ως Πέππερμιντ και άλλες παρόμοιες που εξιδανικεύουν τις επαρχιακές γραφικότητες.
(Σταν Μπράκατζ, το ξαναλέω, που τους χρειάζεται, και ολονύκτιο Τέμενος στα βουνά της Αρκαδίας, αλλά χωρίς κουβέρτες, έτσι ξεροσφύρι, μέχρι να πουν απεταξάμην...)

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2007

ΧΕΙΡΑΓΩΓΩΝΤΑΣ ΤΑ ΠΛΗΘΗ

Συνεχίζοντας από άλλη παρακαμπτήριο την κουβέντα του προηγούμενου ποστ, δηλωνότι έχω την εντύπωση ότι τα πλήθη χειραγωγούνται εύκολα, όπερ, σημαίνει ότι μπορεί να βρεθεί αρχηγός ο ΓΑΠ και πάλι, έστω και με το καρότο-μαστίγιο που του κάνουν για καθημερινή εξάσκηση τα ποικίλα "κέντρα μηντιακής εξουσίας" (για να πω και μια μπαναλιτέ...)
Και θα το στηρίξω ξεκινώντας επαγωγικά από ένα κατινίστικο πλην δυνατό παράδειγμα, μικροκοινωνικό (μικρο και μάκρο που λένε). Μια φράση πριν από χρόνια ενός γραφικού, απόλυτα διεφθαρμένου γέροντα, που υπήρξε στήριγμα του Αείμνηστου (σηκωθείτε όρθιοι ρε!), που θα έπρεπε να είχε εκληφθεί ως σεξουαλική παρενόχληση, βοήθησε να εδραιωθεί η εξοφθαλμία ως καλλονή στην ελληνική τηλεόραση, μήντια κλπ., ο ΓΑΠ που δεν μπορεί να αρθρώσει κουβέντα μας πείραξε (και τον οποίο ουδείς στο φινάλε κατονόμασε ποτέ ως ρήτορα;)
Αλλά βεβαίως εκείνη η πράξη του Γιαννόπουλου, θα μπορούσε να εκληφθεί ως "πράξη τέχνης", που άλλαξε τα δεδομένα της παραδοσιακής αρμονίας, προς όφελος μιας πιο ακανόνιστης -ίσως και επαναστατικής- θεώρησης του Ωραίου. Αν καλοκοιτάξει λοιπόν κανείς τον ΓΑΠ, επί παραδείγματι, και τον επ-ενδύσει με τουςμανδύες των δικών του συμφερόντων, όπως είχε κάνει ο Γιαννόπουλος στην εκπομπή της Στάη τότε, θα αρχίσει σιγά-σιγά να αναγνωρίζει μια κάποια ομορφιά (μεταφορικά ομιλώντας), παραγνωρισμένη και κρυμμένη.
Ο ΓΑΠ μπορεί να αποτελέσει το άλλοθι των απανταχού καημένων, "γιών της μαμάς", "γιων του μπαμπά", αδικημένων, μη-ρητόρων πολιτικών, μη-χαρισματικών πολιτικών, ασήμαντων κ.ο.κ. Λες και η επί του Όρους ομιλία, γράφτηκε για το είδος του -ένα πράμα...Η ψήφος λοιπόν στον ΓΑΠ αποτελεί κατά τη μεταβατική ιδιότητα (αν α =β, και β=γ, τότε α=γ) και πράξη καλλιτεχνικο-ριζοσπαστική/επαναστατική (κάντε τις εξισώσεις και αντικαταστάσεις των α, β,γ μόνοι σας σύμφωνα με τα παραπάνω λεχθέντα).
Κι έχει κάνει και μια σχετική υπέρβαση το παλληκάρι σε σχέση με τον μπαμπά: απ' το κίνημα των ξυποληταραίων αδεσμεύτων, πέρασε στην παρέα των ευρωπαίων σοσιαλιστών...

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2007

O MONOMAXOΣ (x2)

Η μπανάλ μάχη ανάμεσα στο Βαγγέλη wannabe και τον Γιωργάκη (αιώνιο) wannabe, είναι σαν μάχη συνοικιακών καλλιστείων. Η Μις Αιώνια Υποψήφια ενάντια στην Μις Αιώνιο Τέκνο του Αειμνήστου Πατέρα (τ' άκουσες πατέρα;)
Κι ο Βαγγέλης που τόσο καιρό πια καταπιεζόταν κι άφηνε να εννοηθεί ότι μ' αυτόν θα εκπληρωνόταν η μεσσιανική πασοκική προφητεία, ξεφουσκώνει σιγά-σιγά με την υπερέκθεση. Το κόμμα που συντηρεί την ψευδαίσθηση του μικροαστού περί αριστερής συνείδησης (και πράξης δηλαδής, άλλά ας όψονται αι ανάγκαι), προφανώς θα ψηφίσει Γιωργάκη. Το φέουδο σε μια χώρα που παραμένει υπανάπτυκτη και μη εκβιομηχανοποιημένη, δεν καταρρίπτεται εύκολα. Η συνείδηση του προσκολλώμενου κολλήγου στον αφέντη είναι ισχυρή και ευθέως ανάλογη της καθυστέρησης της ελληνικής κοινωνίας.
Προς τι λοιπόν τόση "κοκορομαχία" και τάχα μου αιχμές, και να σου εκπομπές, και δώσ' του "σκληρά ερωτήματα" τους υποψήφιους, όλα τόσο διάφανα στο στήσιμο και τόσο προβλέψιμα και συνεπώς εμετικά...
Και τελικά οι υποψήφιοι διαγωνίζονται στις ερωτήσεις όπως οι χαζοβιόλες των καλλιστείων, κι όποιος γλύψει περισσότερο, θα έχει και τον ανάλογο τηλεοπτικό χρόνο και φυσικά ποιοτική -χμχμ- μεταχείριση. Προτείνω να κατεβαίνουν ο καθένας με τον σπόνσορά του στη φανέλα (π.χ. Σκόντα Ξάνθης, Ρουβάς Βόνταφον κ.ο.κ.) διότι στο κάτω-κάτω το χρήμα είναι ιερό και οι χορηγίες δ'υσκολες στους χαλεπούς αυτούς καιρούς.

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2007

INSOMNIA

Είναι κατάρα να κοιμάσαι ελάχιστα και να νυστάζεις συνεχώς.
Αρχίζουν να σου φταίνε όλα.
Προχθές ξύπνησα στις 6.30 π.μ. και αφού συσκέφθηκα με τον εαυτό μου τι να κάνω, να πιω καφέ και να δουλέψω ή να συρθώ μέχρι την τηλεόραση να δω Αυτιά, Μύτες, Φρύδια και άλλα τινά και να υποκύψω στη συνέχεια στο Μορφέα, και αφού αποφάσισα το δεύτερο διότι νύσταζα του σκοτωμού, μ' έπιασε και μια αναποδιά.
Τύπου δε με στραβοκοιτάει κανένας να γίνει κανά μελέ να γελάσουμε; Αλλά ποιός να με στραβοκοιτάξει εκείνη την ώρα στο σπίτι, οπότε πήρα δρόμο για τον Αυτιά. Ώσπου άκουσα το μπαμ μπουμ...
Εδώ κι έξι μήνες, ανακαινίζουν δύο διαμερίσματα, μάλλον τα κάνουν μαιζονέτες τι σκατά τα κάνουν τελοσπάντων σκασίλα μου, και μας έχει αλλάξει τον αδόξαστο το κομπρεσέρ καθημερινές, γιορτές και σκόλες, οπότε το φύλαγα.
Κοίταξα ευχαριστημένη την ώρα, 7.00 ώρα Γκρινιάρουιτς, και πήρα τηλέφωνο την αστυνομία να καταγγείλω την υποβάθμιση της ζωής μου, το επίπεδο της καθημερινότητας, τι άκουσε ο μπάτσος υπηρεσίας, δε λέγεται. Κι όλο κάτι προσπάθαγε να μου πει, κι όλο έλεγα με συγχωρείτε που σας διακόπτω αλλά δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό και μούμπλε μούμπλε, και τελικά του λέω και δηλαδής κάτι θέλατε να πείτε, το οποίον ήτο...; Ότι δεν είναι ώρα κοινής ησυχίας η εβδόμη πρωινή το χειμώνα, και δε γίνεται τίποτα, να προσέξετε μήπως και μπορέσετε να τον καρφώσετε το μεσημέρι αν παραβαίνει τότες τους κανονισμοί.
Κι όχι τίποτ' αλλο, αλλά είναι η δεύτερη φορά που έγινα Αρτέμης Μάτσας και τους κάρφωσα...Και είδα και Αυτιά...ΚΑΙ μου 'φυγε και η νύστα...

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2007

ΤΣΑ!

Να 'μαι πάλι! Μου έκανε καλό ο καιρός που είναι στη σωστή θερμοκρασία και μου 'χει πάρει τα μυαλά -κοιτάζω έξω απ' το παράθυρο αντί να στρωθώ να κάνω καμμιά δουλειά.
Δουλεύω μια μετάφραση αυτό τον καιρό που μου αρέσει πολύ, αλλά χαζολογάω και σκέφτομαι βόλτες αντί να κοιτάω τι είπε ο Άγιος Αυγουστίνος, και να τα μεταφράζω accordingly. Σκέφτομαι και κανένα ταξιδάκι, μου ήρθε και πρόσκληση από Αμβέρσα μεριά για κάτι παραστάσεις, αλλά δεν μου προκύπτει αυτή την εποχή, και δε θα πάω. Έχετε πάει Αμβέρσα; Είναι από τις πόλεις που θα μπορούσα να ζήσω. Λίγο στολίδι, λίγο σκοτεινιά, έχει ωραία ατμόσφαιρα. Και λίγο έξω από την πόλη, ο δρόμος περιστοιχίζεται από δέντρα όπως το Realm of Light του Μαγκρίτ. Από κει τα πήρε; Έπαθα όταν τα είδα, ήταν και νωρίς το πρωί και το φως ήταν περίπου ίδιο με τον πίνακα. Λέω κοίτα να δεις, δε βλέπω απλά το πρωτότυπο, βλέπω το πρώτο υλικό του πίνακα, και τα φωτογράφισα να τα δείξω στους σπουδαστές που θα ακούγανε τον ύμνο στον Μαγκρίτ (ο πίνακας στα δεξιά).

Και η Γάνδη είναι ωραία, αλλά αλλιώς: είναι πολύ μινιατούρα και κούκλα, δεν έχει τον παλμό της Αμβέρσας. Έχει ωραία βιτρώ απ' τους βαν Άυκ όμως. Είχα πάει σε ένα 72ωρο lab, όπου όσο περισσότερο ξύπνιος έμενες, τόσο περισσότερες κονκάρδες με τις ώρες έπαιρνες (και ως πιστοποίηση), και είχε χάππενινγκς, ομιλίες, συζητήσεις κλπ., συνέχεια. Είχε κι ένα χώρο που μπορούσε ο κόσμος να ξεκουραστεί και να κοιμηθεί, με χαμηλό φωτισμό, πανέμορφο, ονειρικό, γεμάτο κρεβάτια-κουκέτες. Καταπληκτική εμπειρία, όλοι μαζεμένοι σε ένα παλιό κτίριο ξαναφτιαγμένο, που χρησίμευε ας πούμε σαν μέρος συνεδριάσεων και εορτασμών των διάφορων επαγγελματικών συλλόγων, Guilds, που λέγανε στο Μεσαίωνα. Αυτό βέβαια δεν ήταν μεσαιωνικό, ήταν αρχές 20ού νομίζω. Θαυμάσιο. Και χρησιμοποιήθηκε όλο, από τα υπόγεια μέχρι τη σοφίτα για άλλο είδος περφόρμανς η κάθε αίθουσα. Είχε καντίνα, και πολύ κέφι. Και ελάχιστο ύπνο.

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2007

BLOG

Από λινκ σε λινκ, μπήκα σε διάφορα μπλογκς σήμερα και μιζέριασα. Μου φάνηκε το πιο άχρηστο και άσχετο πράγμα, και είπα "να το κλείσω το κομμωτήριο".
Μεγαλύτερο χάλι οι ανώνυμοι.
Και κάποιοι "επώνυμοι"...
Μιζέρια και αγένεια. Εννοείται ότι δεν ισχύει για όλους. Γέλασα πολύ με μερικά. Θα τα βάλω λινκ μόλις καταλάβω πώς γίνεται.
Τελοσπάντων μου χάλασαν τη διάθεση τα άλλα, θα χρειαστώ χρόνο να συνέλθω.

Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2007

ΣΟΟΥ (ΜΠΙΖΖΖΖΖΖ!)

Ο ανταποκριτής μεταδίδει όπως βλέπει τη δράση μπροστά στα έκπληκτα μεγάλα και πανέμορφα μάτια του. Στην τηλεόραση, ο Γιώργος Κιμούλης, που κατα-δέχτηκε να μιλήσει στο Κους-Κους, μπας και πουλήσει την παράστασή του.
Μέχρι και για τα ερωτικά του μιλάει ο "μεγάλος ηθοποιός" προκειμένου να πάει κανένας να δει την παράσταση. Φαίνεται ότι το κοινό της λαικής απογευματινής και των πούλμαν το επιθύμησαν πολλοί, πλην το ετόλμησαν ολίγοι της δραματικής τέχνης, όπως οι δίδυμες Μιμή και Αλίκη.
Αχ, απ' τα ψηλά των ύμνων του καημένου ποιητή Βέλτσου, στα χαμηλά και στους ύμνους της ρεπόρτερ του Παπανώτα. Άτιμη κοινωνία, άλλους του πας ψηλά κι άλλους τους ρίχνεις στα Τάρταρα έτσι και κάνουν λάθος επιλογή έργου.

ΙΔΟΥ Ο ΚΡΕΤΙΝΟΣ ΕΝ ΤΩ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΒΑΣ. ΣΟΦΙΑΣ!

Όπως σας έλεγα, πήρα φωτο με τα στοιχεία και το αμάξι του ζώου-Ελληνάρα που είχε κλείσει την είσοδο-έξοδο (βλ. προηγούμενη ανάρτηση) των αβραμοπούλειων κιγκλιδωμάτων, εκθέτοντας τους πεζούς σε κίνδυνο. Κατάφερα και ανάρτησα επιτέλους τις φωτο με τα στοιχεία του ηλίθιου.
Και μη σας ξεγελάει η φωτογραφία: ο χώρος μπροστά από τη μούρη του αυτοκινήτου ήταν τόσο μικρός που μόνο στριμωχτά και αν, χωρούσε ένας πεζός. Απλά δεν είχα άλλη επιλογή από το να την τραβήξω έτσι.