Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2007

ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΡΟΛΟΙ

Ανάξιο λόγου θα μου πεί κανείς, αλλά έχω βαρεθεί τον νεοπλουτισμό και την αμνησία αυτής της χώρας που βαφτίζει "μεγάλους του θεάτρου", ανθρώπους που αποτέλεσαν αντικείμενο χοντρής πλάκας κάποια χρόνια πριν. Για παράδειγμα μεγάλη κυρία του θεάτρου έγινε ξαφνικά η Νόνικα Γαληνέα, η ιέρεια του μπότοξ και της πλαστικής. Με τόση ακινησία μυική πώς θα ερμηνεύσει συναισθήματα επί σκηνής; Διότι έναν Ντόριαν Γκρέυ τον έχει πάθει από το λαιμό και πάνω...
Και εμφανίζεται ξαφνικά στο πολιτιστικό μαγκαζίνο, της τηλεόρασης θα μου πείτε, οπότε δεν έγινε και τίποτα, και μάλιστα της ιδιωτικής, να "ερμηνεύει". Ούτε η μακαρίτισσα η Αλίκη Βουγιουκλάκη δεν είχε υπάρξει τόσο κακή σε δραματικούς ρόλους. Είναι προσβολή και ένδεια: να προγραμματίζονται παραστάσεις με τη Νόνικα Γ.
Όμως κάκιστη ήταν στη σκηνή, και μάλιστα σε έργο του Ίψεν και η Βανέσα Ρεντγκρέηβ κάτι χρόνια πριν στο Λονδίνο. Και οι άνθρωποι έκαναν ουρές για το έργο και για την πρωταγωνίστρια. Αλλά ακούστηκαν σχόλια για την wooden performance.
Στην Ελλάδα ζούμε την εποχή που παίρνουν εκδίκηση οι της ελαφράς σκηνής. Έκατσε στο σβέρκο χρόνια η φτώχεια (που εξακολουθεί να υπάρχει) και το αμπέχωνο (με αγωνιστικούς χαιρετισμούς), ο Θωμάς Μπακαλάκος και τα Ζαβαρακατρανέμια (τι κακό η στρατευμένη τέχνη, πώς θα 'πρεπε να σβηστεί από προσώπου γης αυτό το προπαγανδιστικό, φασίζον κατασκεύασμα), και τώρα ήρθε η σειρά του ιδε'οτυπου "Νόνικα". Ένα αστείο που ξεκίνησε από τη μόδα ενός επαρχιακά μεταμοντέρνου σκηνοθέτη, να κάνει τη φίλη του μούσα και Γαλάτεια και να την κατεβάσει στην Επίδαυρο.
Η πουλημένη, άθλια, εκμαυλισμένη κριτική τήρησε σιγήν ιχθύος και να 'το το νέο αστέρι: απ' τα ΚΑΠΗ στη σκηνή, γιατί "δεν ζει χωρίς το θέατρο και τη σκηνή". Δηλαδή δουλειά δεν είχε ο διάολος...


10 σχόλια:

Γουφ είπε...

νομιζω οτι θιγεις παρα πολλα και εκκωφαντικά θέματα σε ενα ποστ. γιατι δεν τα πιανεις ενα ενα και με τη σειρα?

και για να πω κατι, εν πασει περιπτωσει, η ''καθαρή τέχνη'' που διαφαίνεται πως την συμπαθείς, στην ίδια βαση με την ''στρατευμένη΄΄ δεν εδράζεται?

Aφήστε τους κακούς ηθοποιούς να παίξουν τον κακό τους τον φλάρο, ολο και κατι θα μείνει.....

natasha hassiotis είπε...

Τα έχω κατά καιρούς πιάσει ένα-ένα, αλλά έχεις δίκιο σ' αυτό το ποστ πέσανε μαζεμένα...
Τι εννοείς καθαρή τέχνη; Ας υπάρχει στοιχειώδης τεχνική και ταλέντο και βλέπουμε. Δεκτό και το "ελαφρό", αλλά όχι μπαλαφάρα και όχι από άσχετους με βαρύ ή ελαφρό.
Δυστυχώς μένει ο κακός τους ο φλάρος ως παράδοση και σχολή, και δεν αντέχω άλλες κάκιστες ερμηνείες και παραστάσεις, είμαι και επαγγελματίας βλέπεις.

Γουφ είπε...

Ω, φτηνα τη γλύτωσα και δεν με βαρεσε η υψηλή τάση τοτε...Δεν το ήξερα. Εχεις το δυσκολότερο των επαγγελμάτων κατα την ταπεινή μου γνωμη. Αλλα περι τα θεατρικά ειμαι παντελώς άσχετος. Παντως ως αδαής βεβαια νομίζω πως το στρατευμένη δεν αποκλειει το τεχνη οπως και το καθαρή. Τωρα που το θυμήθηκα ειχα γραψει πιτσιρικάς κατι μονοπρακτα και ένα απο ολα εχω την εντυπωση οτι υπαρχει. Θα με παρει 3-4 μερες να το περασω στο γουόρντ αλλα θα εχει πλακα...

natasha hassiotis είπε...

Τα περιμένω!!! Επίσης μου χρωστάς για τη γατούλα, το κείμενο.
Εσύ με τι α;σχολείσαι αν επιτρέπετε;
Πες μου ένα παράδειγμα στρατευμένης τέχνης που αξίζει τον κόπο. Είμαι ανοιχτή σε γνώμες άλλες από τις δικές μου.

Γουφ είπε...

o sosialistikos realismos!
οχι παιζουμε........Γιατί όχι? εχει δωσει και διαμάντια. Η περι αισθητικης αποψη ειναι ρευστη στο περασμα του χρονου.

οποιαδηποτε μορφη τεχνης ΕΙΝΑΙ στρετευμενη στο ονομα της κινητήριας δυναμης της και στην ιδεα που εξυπηρετεί. τωρα, όταν αυτο που παραγεται ειναι μπαρουφα, ε, δεν μιλαμε για τεχνη αλλα για ατεχνια.

την γατουλα παω να την ποσταρω τωρα
το αλλο, αχ αχ, και να το βρω θα κανω 6 μερες να το αντιγραψω αλλα θα προσπαθησω γιατι το εγραψα το 61
και θα εχει γελοιο

οδοντογιατρος.

natasha hassiotis είπε...

Σοσιαλιστικός ρεαλισμός, δηλαδή Μαρκ Ντονσκόι;Μήπως είσαι σταλίνας φίλε μου; Δώσε απτά παραδείγματα. Επίσης, στρατευμένη, χάριν ευκολίας, στρατευμένη, δε λέμε κάθε τέχνη ταγμένη στην αισθητική, αλλά μάλλον σε μια ορισμένη ιδεολογία που έχει και τάσεις καθεστωτικές -ή έχει γίνει- καθεστώς.

Οδοντογιατρός;;; Μου θύμισεσ δύο έγκλειστους φρονιμίτες που έβγαλα πριν κάτι χρόνια και ήμουνα σα να 'χα παίξει ξύλο με τον Μάικ Τάισον: καταπρησμένη και πράσινη, κίτρινη, μπλε.

Γουφ είπε...

xe! xe! και ο Χερ Ντόκτωρ Γιόζεφ Μένγκελερ τι δουλειά έκανε? Μα οδοντογιατρός βεβαίως!

natasha hassiotis είπε...

Αλήθεια; Νόμιζα ότι ήταν παθολόγος. Άντε, σου αφιερώνω το Marathon Man. Στο ρόλο σου, (του οδοντογιατρού δηλαδή) ο Λώρενς Ολίβιε.

Γουφ είπε...

Α, πολυ ωραια. Στειλτο κιολας με μεηλ διοτι δεν το εχω δει. Εχω δει ομως το αλλο το γουεστερν, το Ο.Κ. Coral ή πως διαλο το λεγαν, με τον Χουαιτ Ερπ και τον δοντογιατρο τον μπεκρα τον κουμαρτζή τον χτικιάρη ετοιμοθάνατο. Αντε, 28 Οκτωβριου υπόσχομαι να σου κανω κι εγω αφιερωση. ΟΚ?

natasha hassiotis είπε...

Δεν είμαι χάι-τεκ και δεν μπορώ να στείλω το έργατον, μετά βίας κατεβάζω φωτο για το μπλογκ δηλαδής. Μπιτ σκράπας.
Γιατί στις 28 Οκτωβρίου;;;

Και τώρα που λέγαμε για Γιωργάκη κλπ., εγώ στα Κύθηρα είχα μείνει σε ένα δεμάτιο μιας πανσιόνε που είχε μείνει και ο Γέρος (του Αντρέα, και παππούς του Γκιώργκος).